ਓਥੇ ਪਲਟਣ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਸੀ ਕੀਤੀ ਠਾਹਰ,

ਮਿਲੇ ਆਣ ਮਹਾਰਾਜ ਨੂੰ ਕਰ ਜੈ ਜੈ ਕਾਰ

ਮੁੰਡਾ 1-

ਅੱਗੋਂ ਦੀ ਮੈਂ ਬੁਝ ਲਈ ਤੀਜੀ ਵੀ ਵਾਰ,

ਪਹੁੰਚ ਨਾ ਸਕਿਆ ਦੇਸ ਵਿਚ ਸਾਡਾ ਸਰਦਾਰ ।

ਬਾਬਾ ਬੋਹੜ-

ਮੁੜ ਕੇ ਏਥੋਂ ਜਾ ਰਹਿਆ ਉਹ ਇੰਗਲਿਸਤਾਨ ।

ਔਖੀ ਹੋ ਗਈ ਉਸ ਨੂੰ ਕਰਨੀ ਗੁਜ਼ਰਾਨ ।

ਲੱਗਾ ਪੱਛੋਤਾਉ ਮਨ ਉਸਦੇ ਨੂੰ ਖਾਣ ।

ਕੁੱਤਾ ਧੋਬੀ ਦਾ ਜਿਵੇਂ ਉਸ ਦਾ ਨਾ ਥਾਨ

ਘਰ ਵਿਚ ਤੇ ਨਾ ਘਾਟ ਵਿਚ । ਵਡੇ ਅਰਕਾਨ

ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ ਉਸ ਨੂੰ ਤਾਂ ਨਾ ਅਪਣਾਣ,

ਖੋ ਬੈਠਾ ਸੀ ਦੇਸ ਦਾ ਆਤਮ ਅਭਿਮਾਨ,

ਹੁਣ ਲੱਗਾ ਉਹ ਪਿਆਰ ਫਿਰ ਵਤਨਾਂ ਦਾ ਪਾਣ,

ਲੱਗਾ ਏਧਰ ਚਿੱਠੀਆਂ ਘੱਲਣ ਘਲਵਾਣ ।

ਰੂਸ ਦੇਸ ਦੇ ਜ਼ਾਰ ਨਾਲ ਕੁਝ ਜਾਣ ਪਛਾਣ

ਕੀਤੀ ਏਸੇ ਆਸ ਵਿਚ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਤਾਣ

ਸ਼ਾਇਦ ਮੈਂ ਕੁਝ ਕਰ ਸਕਾਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦਾ ਹਾਣ

ਲੱਗਾ ਦਿਲ ਵਿਚ ਕਲਪਨਾ ਉਹ ਬਹੁਤ ਵਧਾਣ,

ਲਿਖਿਆਂ ਖੱਤ ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਸਰਦਾਰਾਂ ਕਾਣ

ਚਾਚੇ ਤਾਏ ਓਸ ਦੇ, ਜੋ ਵੀਰ ਸਦਾਣ,

ਲੱਗਾ ਹਾਂ ਮੈਂ ਰੂਸ 'ਚੋਂ ਇਕ ਫ਼ੌਜ ਲਿਆਣ,

ਤੁਸੀਂ ਵੀ ਸ਼ੇਰੋ ਸੂਤ ਲਓ ਆਪਣੀ ਕਿਰਪਾਨ ।

ਮੁੰਡਾ 2-

ਜ਼ਾਰ ਰੂਸ ਨੇ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕੋਈ ਇਕਰਾਰ,

ਫ਼ੌਜਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਦੇਣ ਦਾ?

ਬਾਬਾ ਬੋਹੜ-

ਨਹੀਂ ਬਰਖ਼ੁਰਦਾਰ ।

ਦਾਤਾ ਏਡਾ ਕਿਧਰਲਾ ਹੈਗਾ ਸੀ ਜ਼ਾਰ!

ਪਰ ਕੀ ਉਤਰ ਭੇਜਦੇ ਸਾਡੇ ਸਰਦਾਰ,

ਇਹ ਵੀ ਸੁਣ ਲਓ, ਬੀਬਿਓ, ਤੇ ਕਰੋ ਵਿਚਾਰ ।

ਸੁਣ, ਦਲੀਪ ਸਿੰਘ ਸੁਹਣਿਆ, ਵੱਡੀ ਸਰਕਾਰ

ਦਾ ਤੂੰ ਪੁੱਤਰ ਖਾਸ ਹੈਾ, ਤੇ ਸਾਨੂੰ ਪਿਆਰ

ਤੇਰਾ ਜੱਗ ਜਹਾਨ ਤੋਂ ਹੈ ਵੱਧ ਅਪਾਰ ।

ਪਰ ਹੁਣ ਹਨ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਵੀ ਸਾਡੀ ਸਰਕਾਰ,

ਤੇ ਮਲਕਾ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਸਾਡੀ ਮਾਤਾਰ,

ਦਿਲ ਤੇ ਜਾਨ ਅਸਾਡੜੇ ਉਸ ਦੇ ਵਫ਼ਾਦਾਰ,