ਮੁੰਡਾ 4-
ਠੀਕ ਹੈ, ਬਾਬਾ, ਯੁਧ ਦੇ ਵਿਚ ਸੂਰਮਤਾਈ
ਸਦਾ ਹੀ ਸਾਡੇ ਵੱਡਿਆਂ ਹੈ ਬਹੁਤ ਦਿਖਾਈ ।
ਬਾਬਾ ਬੋਹੜ-
ਪਰ ਨਾ ਕਦਰ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਨੇ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਪਾਈ ।
ਯੁਧ ਪਿੱਛੋਂ ਜਦ ਦੇਸ ਨੇ ਆ ਮੰਗ ਜਤਾਈ,
ਆਜ਼ਾਦੀ ਦੀ ਜਿਸ ਲਈ ਸੀ ਹੋਈ ਲੜਾਈ,
ਕਹਿਣ ਮੁਤਾਬਕ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਲੁਕਾਈ,
ਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ ਨਾਸ, ਬੰਦਿਆਂ ਲੱਖਾਂ ਦਾ ਹੀ,
ਤਾਂ ਫਿਰ ਝਟ ਜਰਵਾਣਿਆਂ ਨੇ ਅੱਖ ਬਦਲਾਈ ।
ਅੱਗੋਂ ਫਿਰ ਪੰਜਾਬ ਵੀ ਸੀ ਨਹੀਂ ਹਲਵਾਈ
ਦਾ ਕੁੱਤਾ ਜੋ ਖਾ ਖਾ ਕੇ ਹੁੰਦਾ ਮੋਟਾ ਹੀ ।
ਸਾਰੇ ਦੇਸ ਪੰਜਾਬ ਵਿਚ ਮਚ ਗਈ ਦੁਹਾਈ,
ਕਿਧਰੇ ਕਿਧਰੇ ਹੋ ਗਈ ਕੁਝ ਹਿੰਸਾ ਭਾਈ ।
ਇਸ ਉਤੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ ਨੇ ਉਹ ਅਤ ਸੀ ਚਾਈ,
ਲੋਕਾਂ ਉਤੇ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਹਰ ਥਾਂ ਕੜਕਾਈ
ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ ਵਿਚ ਪਾਪੀਆਂ ਇਹ ਧੌਂਸ ਜਮਾਈ
ਪੱਥਰ ਦਾ ਬੁੱਤ ਖੜੀ ਜੋ ਵਿਕਟੋਰੀਆ ਮਾਈ,
ਉਸਦੇ ਅੱਗੋਂ ਲੰਘਦੇ ਦੀ ਸ਼ਾਮਤ ਆਈ,
ਪਹਿਲਾਂ ਕਰੇ ਡੰਡੌਤ ਤੇ ਫਿਰ ਅੱਗੇ ਜਾਈ ।
ਇਹਨਾਂ ਹੀ ਵਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿਚ ਵਿਸਾਖੀ ਆਈ ।
ਜੱਲਿਆਂ ਵਾਲੇ ਬਾਗ ਵਿਚ ਸੀ ਜੁੜੀ ਲੁਕਾਈ,
ਹੱਥ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੈਂਚੀ ਵੀ ਕਾਈ ।
ਆ ਕੇ ਡਾਇਰ ਨੇ ਮਸ਼ੀਨ ਵੱਡੀ ਲਗਵਾਈ,
ਤੜ੍ਹ ਤੜ੍ਹ ਵਰਖਾ ਗੋਲੀਆਂ ਦੀ ਓਸ ਵਰ੍ਹਾਈ ।
ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਕੰਧ ਸੀ, ਨਾ ਰਸਤਾ ਕਾਈ
ਜਿਧਰ ਕੋਈ ਜਾਇ ਕੇ ਲਏ ਜਾਣ ਬਚਾਈ ।
ਕਈ ਹਜ਼ਾਰ ਪਾਪੀ ਨੇ ਪਰਲੈ ਵਰਤਾਈ ।
ਕੀ ਦੱਸਾਂ, ਕਾਕਾ, ਮੇਰੇ ਵਿਚ ਸ਼ਕਤੀ ਨਾਹੀਂ ।
ਮੁੰਡਾ 1-
ਮਚ ਗਿਆ ਹੋਊ ਦੇਸ ਵਿਚ ਸਾਰੇ ਕੁਹਰਾਮ,
ਬਾਬਾ, ਏਡੇ ਜ਼ੁਲਮ ਦਾ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ਨਾਮ?
ਬਾਬਾ ਬੋਹੜ-
ਸਾਮਰਾਜ ਦੇ, ਕਾਕਿਆ, ਇਹ ਲੱਛਣ ਜਾਣ ।
ਪਰ ਉਠਿਆ ਸੀ ਇਸ ਸਮੇਂ ਇਕ ਪੁਰਖ ਸੁਜਾਨ,
ਗਾਂਧੀ ਜੀ ਗੁਜਰਾਤ ਦਾ ਇਕ ਬੁਧੀਮਾਨ
ਰੋਦੇਂ ਉਸ ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਅੱਖ ਪੂੰਝੀ ਆਣ,
ਤੇ ਫਿਰ ਸਾਰੇ ਦੇਸ ਨੂੰ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆਨ,
ਹੋਏ ਨਾ ਕਿਰਪਾਨ ਜੇ ਚੁੱਕਣ ਦਾ ਤਾਣ,
