ਇਕੋ ਤੇ ਨਹੀਂ ਰਹਿਣੀ ਰੁੱਤ,

ਇਕ ਦਿਹਾੜੇ ਟੁਟਣੇ ਬੁੱਤ,

ਇਸ ਧਰਤੀ ਦਾ ਤੂੰ ਏਂ ਪੁੱਤ,

ਸੁੱਤਾ ਤੇਰਾ ਅਜੇ ਖ਼ੁਦਾ,

ਔਕੜ ਕੋਲੋਂ ਨਾ ਘਬਰਾ ।

 

ਢਿੱਡੋਂ ਭਾਵੇਂ ਭੁੱਖਾ ਰਹੁ,

ਧੁੱਪੇ ਭਾਵੇਂ ਛਾਵੇਂ ਬਹੁ,

ਜੀਵੇ ਜੀਵੇ ਧਰਤੀ ਕਹੁ,

ਦੁੱਧ ਗ਼ਜ਼ਾ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਪਾ,

ਸੱਧਰਾਂ ਧਰਤੀ ਲਈ ਦਫ਼ਨਾ ।

 

ਵਿੱਚ ਹਵਾਵਾਂ ਫਿਰਦੀ 'ਵਾਜ਼,

ਆਵਣ ਵਾਲਾ ਤੇਰ ਰਾਜ,

ਤੇਰੇ ਹੱਥੀਂ ਇਹਦੀ ਲਾਜ,

ਅਪਣੇ ਸੁੱਤੇ ਲੇਖ ਜਗਾ ।

 

ਕੱਸ ਲੰਗੋਟਾ ਫੜ ਲੈ ਡਾਂਗ,

ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ ਦੇਂਦਾ ਅਪਣੀ ਬਾਂਗ,

ਜੀਣਾ ਲਾਹਨਤ ਬੁਜ਼ਦਿਲ ਵਾਂਗ,

ਤੂੰ ਵੀ ਅਪਣਾ ਘੁੰਡ ਹਟਾ ।

 

ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਯਾਰਾਂ ਕੋਲ,

ਧਰਤੀ ਦੇ ਗ਼ੱਦਾਰਾਂ ਕੋਲ,

ਜ਼ਾਲਮ ਤੇ ਮੱਕਾਰਾਂ ਕੋਲ,

ਲੋਟੇ ਤੇ ਬਦਕਾਰਾਂ ਕੋਲ,

ਤੇਰਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਗਿਆ,

ਆਪਣਾ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਬਚਾ ।

ਉੱਠ ਗ਼ਰੀਬਾ ਭੰਗੜਾ ਪਾ ।

ਭੁੱਖਾ ਅਪਣਾ ਢਿੱਡ ਵਜਾ ।