ਪ੍ਰੋਹਿਤਵਾਦ ਤੇ ਬ੍ਰਹਮਵਾਦ ਦਾ ਜੂਲਾ ਵੀ ਉਥੇ ਹੀ ਉਤਰਿਆ। ਕਿਰਤ ਤੇ ਕੀਰਤੀ ਨੂੰ ਉਥੇ ਹੀ ਇਕ ਦੂਜੇ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਗਿਆ।

ਪ੍ਰਕਾਸ਼ : ਤਲਵੰਡੀ ਵਿਖੇ ਬਾਬੇ ਦਾ ਜਨਮ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਹੋਇਆ। ਵੈਸਾਖ ਸੁਦੀ ਤਿੰਨ ਸੀ। ਸੰਮਤ ੧੫੨੬ ਸੀ, ਸੰਨ ੧੪੬੯ ਅਤੇ ਅਪ੍ਰੈਲ ਦੀ ਪੰਦਰਾਂ ਸੀ। ਦਿਨ ਬੁੱਧਵਾਰ ਸੀ। ਖ਼ੁਸ਼ੀ ਦੇ ਵਾਜੇ ਵੱਜੇ। ਇਵੇਂ ਹੋਇਆ ਜਿਵੇਂ ਅੱਠਾਂ ਬੱਤੀਆਂ ਵਾਲੇ ਸ਼ਮਾਦਾਨ ਦੀ ਰੋਸ਼ਨੀ, ਸੂਰਜ ਚੜ੍ਹਿਆ ਨਿੰਮੀ ਪੈ ਜਾਂਦੀ ਹੋਵੇ। 'ਜਿਉਂ ਕਰ ਸੂਰਜ ਨਿਕਲਿਆ, ਤਾਰੇ ਛਪੇ ਅੰਧੇਰ ਪਲੋਆ' ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਹੋਈ। ਕਈ ਜੀਵ ਦਲਿਦਰੀ ਸਨ. ਉਹ ਧੰਨਵੰਤ ਹੋਏ। ਕਈ ਜੀਵ ਰੋਗੀ ਸਨ. ਉਹ ਅਰੋਗ ਹੋਏ। ਪ੍ਰਿਥਮੀ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੌਲਾ- ਹੋਲਾ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ।

ਉਸ ਵੇਲੇ ਰਾਜ ਬਹਿਲੋਲ ਲੋਧੀ ਦਾ ਸੀ। ਬਹਿਲੋਲ ਲੋਧੀ ਚੁਗਤਈ ਘਰਾਣੇ ਦੇ ਸਵਰਗਵਾਸੀ ਅਮੀਰ ਤੈਮੂਰ ਸਾਹਿਬੇ ਕਿਰਾਂ ਦੇ ਪੋਤਰੇ ਸ਼ੇਖ ਉਮਰ ਦੀ ਸੰਤਾਨ ਵਿਚੋਂ ਸੀ। ਉਸ ਵੇਲੇ ਪਿੰਡ ਰਾਇ ਭੋਇ ਭੱਟੀ ਦੀ ਤਲਵੰਡੀ ਕਰਕੇ ਵੱਜਦਾ ਸੀ। ਤਲਵੰਡੀ ਦੁਆਬਾ ਵਿਚ ਨਬੀਪੁਰ ਕੁਰੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਲਾਗੇ ਹੀ ਸੀ। ਦੁੱਲਾ ਭੱਟੀ ਦੀ ਬਾਰ ਕਰਕੇ ਵੀ ਇਲਾਕਾ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ। ਪੰਜਾਬ ਦੀ ਰਾਜਧਾਨੀ ਲਾਹੌਰ ਤੋਂ ਸ਼ੇਖੂਪੁਰਾ ਦੇ ਪਰਗਨੇ ਵਿਚ ਤਲਵੰਡੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ। ਕੁਝ ਚਿਰ ਇਸ ਦਾ ਨਾ ਰਾਇਪੁਰ ਵੀ ਰਿਹਾ। ਫਿਰ ਰਾਇ ਭੋਇ ਵੀ ਰਿਹਾ ਪਰ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਜੀ ਦੇ ਆਗਮਨ ਪਿੱਛੋਂ ਨਾਨਕਾਇਣਾ ਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿਚ ਨਨਕਾਣਾ ਸਾਹਿਬ ਹੋ ਗਿਆ।

1. ਅਸਟਮ ਦੀਪ ਦੀਪਤ ਗ੍ਰਹਿ ਜਾਨੋ।

ਛਬ ਘਟ ਗਈ ਸਾਲ ਰਵ ਮਾਨੇ।