ਝਾਕੀ ਦੂਜੀ
ਵੇਲਾ ਕੁੱਕੜ ਦੀ ਬਾਂਗ ਦਾ
ਉਹੀ ਪਿੰਡ, ਚੰਨਣ ਦੀ ਟੋਲੀ ਧਰਮਸਾਲਾ ਸੁੱਤੀ ਪਈ ਏ। ਕੁਝ ਮੁੰਡੇ ਜਾਗੋ-ਮੀਟੇ ਨੇ । ਚੰਨਣ ਕਦੀ ਕਦੀ ਬੜਾਉਂਦਾ ਏ ।
ਚੰਨਣ - (ਸੁੱਤਾ ਪਿਆ) ਨਾ ਮਾਰ, ਉਏ ਨਾ ਮਾਰ, ਮੈਨੂੰ ਫੜ ਲਉ, ਏ, ਬੰ....ਤੀ....ਏ।
ਈਸ਼ਰ - (ਮਹਿੰਗੇ ਨੂੰ ਅਰਕ ਮਾਰ ਕੇ) ਆਹ ਸੁਣਦਾਂ ਕੀ ਹੁੰਦਾ ।
ਮਹਿੰਗਾ - (ਮੁਸਕਰਾ ਕੇ) ਉਏ ! ਚੁੱਪ, ਚੁੱਪ !
ਚੰਨਣ - (ਫਿਰ ਬੜਾਉਂਦਾ ਏ) ਤੂੰ ਮੇ...ਰੀ, ਤੇ ਮੈਂ ਤੇ...ਰਾ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੀ । ਜਦੋਂ ਤੂੰ ਜਰਾ ਕੁ ਵੀ ਖਰਵਾ ਕੂਏਂ ਤੇ ਮੇਰਾ ਦਿਲ ਨਹੀਂ ਖਲੋਂਦਾ । (ਫਿਰ ਥੋੜਾ ਚਿਰ ਹਟ ਕੇ) ਇਹ ਚੁੰਨੀਂ ਪਰ੍ਹਾਂ ਸੁੱਟ ਖਾਂ, ਸੰਦੂਖ ਕੇਹਦੇ ਲਈ ਭਰੇ ਹੋਏ ਆ। (ਹੱਸ ਕੇ) ਇਕ ਵੇਰਾਂ ਫੇਰ, ਫੇਰ ਭਾਵੇਂ ਨਾ ਈ ਸਹੀ।
ਵੱਸਣ - (ਹੌਲੀ ਜੇਹੀ) ਅਜੇ ਤੇ ਭਾਊ ਚੇਤੇ ਕਰਿਆ ਕਰੂਗਾ, ਪਈ ਓਦਨ ਜੇਹੜੇ ਏਨ ਖੇਖਨ ਕੀਤੇ, (ਹੱਸ ਕੇ) ਹੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ, ਆਖੇ.....।
ਚੰਨਣ - (ਫਿਰ ਬੜਾਉਂਦਾ ਏ) ਇਕੋ ਘੁੱਟ, ਇਕੋ ਘੱਟ, ਸਹੁੰ ਈ
