ਅਤੇ ਹਿੰਮਤ ਦੇ ਕੇ ਗਏ। ਉਹਨਾਂ ਜਦ ਆਪਣੇ ਅਨੁਭਵਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਵਿਚ ਤਾਰੀ ਲਾਈ ਤਾਂ ਕਈ ਹੀਰੇ ਕੱਢ ਕੇ ਮੇਰੇ ਤੇ ਦਵਿੰਦਰ ਦੀਆਂ ਤਲੀਆਂ 'ਤੇ ਧਰ ਦਿੱਤੇ।
ਸਰਦਾਰ ਚੜ੍ਹਤ ਸਿੰਘ ਦੇ ਇਕ ਸ਼ਰਾਰਤੀ ਜਹੇ ਕਾਰਨਾਮੇ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਣ ਲਈ ਭੇਜੇ ਭਾਊ ਨੂੰ ਫੋਨ ਲਾਇਆ ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਸੋਹਣੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੁਬਿਧਾ ਦੂਰ ਕੀਤੀ।
ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਬੈਠੇ ਬੇਲੀਆਂ ਕੰਵਰ ਤੇ ਸ਼ਾਹ ਦਾ ਧੰਨਵਾਦ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਰਹਿ ਸਕਦਾ। ਜਦੋਂ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਕਿਤਾਬ ਜਾਂ ਸ੍ਰੋਤ ਦੀ ਲੋੜ ਪਈ, ਉਹਨਾਂ ਤੁਰਤ ਲਿਆ ਕੇ ਤਰਪਾਈ 'ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੀ। ਖਾਲਸਾ ਵਿਰਾਸਤ ਕੰਪਲੈਕਸ ਵਿਚ ਲਾਇਬਰੇਰੀਅਨ ਭੈਣ ਜੀ ਹੁਣਾ ਵੀ ਕਈ ਵਾਰ ਲੋੜ ਪੈਣ 'ਤੇ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ। ਬਾਈ ਅੰਮ੍ਰਿਤਪਾਲ ਸਿੰਘ ਘੁੱਦਾ, ਮਨਜੀਤ ਸਿੰਘ ਰਾਜਪੁਰਾ ਤੇ ਬਾਈ ਜਸਵੀਰ ਸਿੰਘ ਮੁਕਤਸਰ ਹੁਣਾ ਨਾਲ ਬਿਤਾਇਆ ਸਮਾ ਵੀ ਯਾਦਗਾਰੀ ਰਿਹਾ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਪਲਾਂ ਨੇ ਇਸ ਦੂਜੇ ਭਾਗ ਦੀ ਬੁਨਤੀ ਵਿਚ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਪਾਇਆ।
ਮੇਰੇ ਪਰਮ ਮਿੱਤਰਾਂ ਕੈਪਟਨ ਬਲਦੀਪ ਕੌਰ, ਡਾ. ਅੰਮ੍ਰਿਤਪਾਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਲਿਖਣ ਲਈ ਐਸਾ ਮਾਹੌਲ ਤਿਆਰ ਕਰ ਕੇ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਸਦਾ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਰਿਣੀ ਰਹਾਂਗਾ। ਉਹਨਾਂ ਆਪਣੇ ਸ਼ਾਤ ਵਾਤਾਵਰਨ ਵਾਲੇ ਘਰ ਦੀਆਂ ਕੁੰਜੀਆਂ ਹੀ ਮੇਰੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਬਾਈ ਗੁਰਮਿਲਾਪ ਸਿੰਘ ਤੇ ਭਾਈ ਦਵਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਹੁਣਾ ਦਾ ਛਾਪਣ ਲਈ ਦਿੱਤੀ ਗਈ ਹੱਲਾਸ਼ੇਰੀ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਤਿਕਾਰ। ਛਾਪਣ, ਛਪਾਉਣ ਦੀ ਬੇਫਿਕਰੀ ਨੇ ਮੇਰੇ ਸਿਰੋਂ ਵੱਡਾ ਭਾਰ ਲਾਹਿਆ।
ਬਾਈ ਪਰਮ ਸਿੰਘ ਹੁਣਾ ਦਾ ਵੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਧੰਨਵਾਦ। ਕੈਸਾ ਲੱਠਾ ਸੁਭਾਅ ਹੈ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਕਿ ਪਹਿਲੀ ਹਾਕ 'ਤੇ ਹੀ ਜਵਾਬ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਿੰਨੇ ਚਾਓ ਨਾਲ ਉਹ ਸਰਵਰਕ ਤਿਆਰ ਕਰਦੇ ਨੇ, ਉਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੇਰੇ ਕਥਾ ਲਿਖਣ ਦੇ ਚਾਓ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ।
ਅੰਤ ਵਿਚ ਨਮਨ ਕਰਾਂਗਾ ਸ਼ਹੀਦੀ ਬਾਗ ਦੀ ਧਰਤੀ ਅਤੇ ਉੱਥੇ ਤੁਰੀਆਂ ਫਿਰਦੀਆਂ ਰੂਹਾਂ ਨੂੰ, ਜਿਹਨਾਂ ਵਿਚ ਵਿਚਰਦਿਆਂ ਸਦਾ ਇਹੋ ਅਹਿਸਾਸ ਰਿਹਾ ਕਿ ਅਠਾਰਵੀਂ ਸਦੀ ਵਿਚ ਤੁਰਿਆ ਫਿਰਦਾ ਹਾਂ। ਗਿਆਨੀ ਬੀਰਬਲ ਸਿੰਘ ਤੋਂ ਗਾਹੇ ਬਗਾਹੇ ਕਿੰਨਾ ਕੁਝ ਸਿੱਖਿਆ। ਭਾਈ ਸ਼ਕਤੀ ਸਿੰਘ ਤੇ ਭਾਈ ਬਲਰਾਜ
