ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੋਂ ਅੰਦਰ ਵੜਦਿਆਂ ਹੀ ਇਹ ਮੈਦਾਨ ਕਿਸੇ ਖੇਡ ਮੈਦਾਨ ਦਾ ਭੁਲੇਖਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਖੱਬੇ ਹੱਥ ਇਕ ਪਾਸੇ ਜੰਗਲਿਆਂ ਦੀ ਇਕ ਵਾੜ ਜਹੀ ਕੀਤੀ। ਹੋਈ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿਚ ਕਈ ਸ਼ੇਰ ਰਲ ਕੇ ਝੋਟੇ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਕਰਨ ਦੀ ਤਾਕ ਵਿਚ ਹਨ। ਸੱਜੇ ਪਾਸੇ ਕੁਝ ਲੜਾਕੇ ਤਲਵਾਰਾਂ ਢਾਲਾਂ ਦੇ ਜੌਹਰ ਦਿਖਾ ਰਹੇ ਹਨ, ਉਹ ਸਚਮੁੱਚ ਲੜ ਰਹੇ ਹਨ ਜਾਂ ਖੇਡ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ, ਇਸਦਾ ਹਜੇ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਰਿਹਾ। ਅਬਦਾਲੀ ਅਤੇ ਉਸ ਨਾਲ ਬੈਠੇ ਚੁਨਿੰਦਾ ਦਰਬਾਰੀ, ਕਦੇ ਸ਼ੇਰਾਂ ਵੱਲ ਤੇ ਕਦੇ ਇਹਨਾਂ ਲੜਾਕਿਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਹੇ ਹਨ।
ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਤੋਂ ਸਰ ਬੁਲੰਦ ਖਾਂ ਦੇ ਮੁਗਲ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਵੱਲੋਂ ਕੈਦ ਕੀਤੀ ਹੋਈ ਇਕ ਟੁਕੜੀ ਅੰਦਰ ਦਾਖਲ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਸਭ ਸੰਗਲਾਂ ਤੇ ਜੰਜ਼ੀਰਾਂ ਵਿਚ ਜਕੜੇ ਹੋਏ ਹਨ।
"ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਾ ਖਾਲਸਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ", ਬੁਲੰਦ ਖਾਂ ਵੱਲੋਂ ਕੈਦ ਕਰ ਕੇ ਲਿਆਂਦੇ ਗਏ ਜੱਥੇ ਵਿਚੋਂ ਸਿੰਘਾਂ, ਸਿੰਘਣੀਆਂ ਤੇ ਭੁਝੰਗੀਆਂ ਨੇ ਇਕੱਠਿਆਂ ਫਤਹਿ ਬੁਲਾਈ।
“ਕੌਣ ਨੇ ਇਹ...?”, ਅਹਿਮਦ ਸ਼ਾਹ ਬੋਲਿਆ।
"ਜੇ ਸ਼ੇਰਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਆਪਣੀ ਪਛਾਣ ਦੱਸਣੀ ਪਵੇ, ਫੇਰ ਜਾਂ ਤਾਂ ਸ਼ੇਰ ਨਕਲੀ ਹਨ ਤੇ ਜਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਵਾਲਾ ਜੰਗਲ ਦਾ ਜਾਣੂ ਨਹੀਂ", ਕੜਕਦਾ ਹੋਇਆ ਰਾਵਨ ਸਿੰਘ ਬੋਲਿਆ।
“ਆਹਾ... ਕਿਆ ਕਮਾਲ ਦਾ ਉੱਤਰ ਹੈ.", ਅਬਦਾਲੀ ਹਜੇ ਬੋਲ ਹੀ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਵੱਡੇ ਖੁੱਲੇ ਪਿੰਜਰੇ ਵਿਚ ਜੰਗਲਾਂ 'ਚੋਂ ਫੜ੍ਹ ਕੇ ਲਿਆਂਦੇ ਕਈ ਸ਼ੇਰਾਂ ਨੇ ਇਕੱਠੇ ਦਹਾੜਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਤੇ ਝੋਟੇ 'ਤੇ ਟੁੱਟ ਕੇ ਪੈ ਗਏ,
“ਸ਼ੇਰ ਹੋ ਤਾਂ ਦਹਾੜ ਕੇ ਦਿਖਾਓ", ਅਬਦਾਲੀ ਫੇਰ ਬੋਲਿਆ, ਪਰ ਐਤਕੀਂ ਹੱਸ ਵੀ ਰਿਹਾ ਸੀ।
"ਖੁਸ਼ੀਆਂ ਦੇ ਜੈਕਾਰੇ ਗਜਾਵੇ, ਨਿਹਾਲ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਫਤਹਿ ਪਾਵੇ, ਧੰਨ ਧੰਨ ਬਾਬਾ ਫਤਹਿ ਸਿੰਘ ਜੀ ਦੇ ਮਨ ਨੂੰ ਭਾਵੇ, ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ, ਗੁਰ ਬਰ ਅਕਾਲ, ਚਿੱਟਿਆਂ ਬਾਜ਼ਾਂ ਵਾਲਿਓ ਸਤਿਗੁਰੋ ਰੱਖ ਲਿਓ ਬਿਰਦ ਬਣੇ ਦੀ ਲਾਜ, ਚਿੱਤੇ ਗੁਪਤੇ ਸ਼ਹੀਦ ਸਿੰਘ ਸਰਬੱਤ ਗੁਰੂ ਖਾਲਸੇ ਸਿੰਘ ਸਾਹਿਬ ਜੀ ਕੋ ਸਤਿ ਸ੍ਰੀ ਅਕਾਲ, ਲਾਡਲੀਆਂ ਫੌਜਾਂ ਦਿਓ ਮਾਲਕੋ ਸਤਿਗੁਰੋ ਫੌਜਾਂ ਰੱਖਣੀਆਂ ਤਿਆਰ ਬਰ ਤਿਆਰ, ਸੋਢੀ ਸੱਚੇ ਪਾਤਸ਼ਾਹ ਜੀਓ ਆਪ ਜੀ ਦਾ ਖਾਲਸਾ ਜਪੇ
