ਆਕਾਲ ਹੀ ਅਕਾਲ, ਗੁਰ ਬਰ ਅਕਾਲ, ਦੇਗ ਤੇਗ ਫਤਹਿ ਗੁਰੂ ਖਾਲਸੇ ਦੀ ਹਰ ਮੈਦਾਨ ਫਤਹਿ, ਅਤੇ ਸੋ ਝੜੇ ਸ਼ਰਨ ਪਵੇ ਸੋ ਤਰੇ, ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕਾ ਖਾਲਸਾ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤਹਿ", ਸਿੰਘਾਂ ਇਕੱਠਿਆਂ ਜੈਕਾਰਾ ਛੱਡਿਆ ਤੇ ਅਸਮਾਨੀ ਗੂੰਜ ਪਵਾ ਦਿੱਤੀ।
ਸ਼ੇਰਾਂ ਦਾ ਧਿਆਨ ਮਰੇ ਪਏ ਝੋਟੇ ਤੋਂ ਪਾਸੇ ਹੋ ਗਿਆ ਤੇ ਉਹਨਾਂ ਭੱਜ ਕੇ ਪਿੰਜਰੇ ਦੀਆਂ ਨੁੱਕਰਾਂ ਮੱਲ ਲਈਆਂ।
“ਸ਼ੇਰ ਦੀ ਦਹਾੜ ਕੀ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰੇਗੀ ਐਸੀ ਗਰਜ਼ ਦਾ ਅਹਿਮਦ ਸ਼ਾਹ...", ਐਤਕੀਂ ਹੱਸਦਿਆਂ ਭਾਈ ਕਿਹਰ ਸਿੰਘ ਬੋਲੇ।
"ਐਸਾ ਦਹਾੜਨਾ ਤੁਸੀਂ ਕਿੱਥੋਂ ਸਿੱਖਿਆ ਹੈ...?"
“ਰਣਜੀਤ ਨਗਾਰੇ ਤੋਂ.. ਜੀਹਦੀ ਧਮਕ ਨਾਲ ਹਿਮਾਲਿਆ ਕੰਬਣ ਲੱਗ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤੇ ਬਾਈ ਧਾਰਾਂ ਨੂੰ ਧੁੜਧੜੀ ਛਿੜ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ", ਭਾਈ ਹਰੀ ਸਿੰਘ ਦੇ ਬੋਲਦਿਆਂ ਹੋਇਆਂ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਲਾਲੀ ਛਾ ਗਈ।
“ਨਗਾਰੇ ਤਾਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਵੀ ਹਨ, ਜਿਹਨਾਂ ਦੀ ਧਮਕ ਨੇ ਸਾਰਾ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਕੰਬਾ ਛੱਡਿਆ ਹੈ", ਅਬਦਾਲੀ ਆਪਣੇ ਨਾਲ ਬੈਠੇ ਦਰਬਾਰੀਆਂ ਵੱਲ ਦੇਖਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ।
“ਦੁਨੀਆਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਨਗਾਰੇ ਮਿਲ ਕੇ ਵੀ ਰਣਜੀਤ ਨਗਾਰੇ ਦੀ ਧਮਕ ਦਾ ਮੁਕਾਬਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ", ਭਾਈ ਹਾਠੂ ਸਿੰਘ ਬੋਲੇ।
"ਸ਼ਾਇਦ ਤੁਸੀਂ ਪਾਨੀਪਤ ਦੇ ਮੈਦਾਨ ਵਿਚ ਗਰਜਦੇ ਸਾਡੇ ਨਗਾਰਿਆਂ ਦੀ ਗੂੰਜ ਨਹੀਂ ਸੁਣੀ, ਜੀਹਨੇ ਮਰਾਠਿਆਂ ਦੀਆਂ ਗੋਡਣੀਆਂ ਲਵਾ ਦਿੱਤੀਆਂ। ਐਸੀ ਕੀ ਕਰਾਮਾਤ ਹੈ ਰਣਜੀਤ ਨਗਾਰੇ ਵਿਚ, ਜੋ ਬਾਕੀ ਨਗਾਰਿਆਂ ਵਿਚ ਨਹੀਂ?"
"ਜਿਸ ਨਗਾਰੇ ਦੀਆਂ ਚੋਬਾਂ ਨੂੰ ਕਲਗੀਧਰ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੇ ਹੱਥ ਲੱਗੇ ਹੋਣ ਉਸ ਦੀ ਧਮਕ ਤਾਂ ਫੇਰ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਵਿਚ ਹਲਚਲ ਪੈਦਾ ਕਰੇਗੀ ਹੀ। ਨਾਲੇ ਖਾਲਸੇ ਦੀ ਤਾਸੀਰ ਕੁਲ ਜਹਾਨ ਨਾਲੋਂ ਵੱਖਰੀ ਹੈ। ਪੰਜਾਬ ਪੰਜਾਬ ਹੈ। ਸਾਰੀ ਧਰਤ ਦੇ ਯੋਧੇ ਰਲ ਕੇ ਵੀ ਪੰਜਾਬ ਜਹੀ ਸੂਰਮਤਾਈ ਦੀ ਇਕ ਝਲਕ ਨਹੀਂ ਦਿਖਾ ਸਕਦੇ।"
"ਹਾਂ ਇਹ ਤਾਂ ਹੈ... ਤੁਹਾਡੇ ਵਾਂਗ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚੋਂ ਲੁਕ ਕੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨਾ ਹਰ ਕਿਸੇ ਦੇ ਵੱਸ ਦੀ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ", ਅਬਦਾਲੀ ਮਖੌਲ ਕਰਨ ਵਾਂਗ ਹੱਸਿਆ।
"ਇਹ ਸਿੰਘਾਂ ਦੀ ਗੁਰੀਲਾ ਨੀਤੀ ਹੈ ਅਹਿਮਦ ਸ਼ਾਹ। ਤੂੰ ਆਪਣੀ ਫੌਜ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਦੇਖ, ਫੇਰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਦੇ ਡਰ ਨੂੰ ਦੇਖ, ਜਿਹੜਾ ਓਦੋਂ
