ਵਿਆਪਦਾ ਹੈ ਜਦ ਤੂੰ ਪੰਜਾਬ ਦਿਆਂ ਜੰਗਲਾਂ ਵਿਚ ਦੀ ਹੋ ਕੇ ਗੁਜ਼ਰਦਾ ਹੈ। ਸਾਰੇ ਹਿੰਦੋਸਤਾਨ ਨੂੰ ਜਿੱਤ ਕੇ ਤੇ ਲੁੱਟ ਕੇ ਆਏ ਦੁਰਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਪੰਦਰੀਂ ਥਾਈਂ ਲੁੱਟਿਆ.. ਤੇ ਤੂੰ ਪਹਿਲਾ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਨਾਦਰ ਨਾਲ ਵੀ ਇਵੇਂ ਹੀ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਤੈਥੋਂ ਕਿਹੜਾ ਭੁੱਲੀ ਹੈ, ਤੂੰ ਵੀ ਉਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸੈਂ... ", ਭਾਈ ਹਾਠੂ ਸਿੰਘ ਬੋਲ ਰਹੇ ਸਨ, " ਨਾਲੇ ਆਪਣੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁੱਛ ਕਿ ਕਿੱਥੇ ਨੇ ਉਹ ਬੀਬੀਆਂ ਤੇ ਨੌਜਵਾਨ ਮੁੰਡੇ, ਜੋ ਤੂੰ ਲੁੱਟ ਦੇ ਮਾਲ ਨਾਲ ਭੇਡਾਂ ਬੱਕਰੀਆਂ ਵਾਂਗ ਹੱਕ ਕੇ ਲਿਜਾ ਰਿਹਾ ਸੈਂ। ਕੀ ਤੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਹੈ ਤੇਰੇ ਸੈਨਾਪਤੀਆਂ ਨੇ ਕਿ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਕੁੜੀਆਂ ਛੁਡਾ ਲਈਆਂ ਸਿੰਘਾਂ ਨੇ ਇਹਨਾਂ ਹੱਲਿਆਂ ਵਿਚ...?"
"ਬੜਾ ਗਰਜ਼ਦਾ ਹੈਂ.. ਬਰਸ ਵੀ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਬਸ ਗਰਜ਼ਨਾ ਹੀ ਆਉਂਦਾ ਹੈ", ਅਬਦਾਲੀ ਹੱਸਦਾ ਹੋਇਆ ਬੋਲਿਆ।
“ਸ਼ੇਰ ਹਾਂ ਕਲਗੀਧਰ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦਾ, ਗਰਜ਼ ਤਾਂ ਦਿਲ ਕੰਬਾਊ ਹੋਵੇਗੀ ਹੀ", ਭਾਈ ਹਾਠੂ ਸਿੰਘ ਮਾਣ ਨਾਲ ਸਿਰ ਉਤਾਂਹ ਕਰਦਿਆਂ ਬੋਲੇ।
"ਸ਼ੇਰ ਹੈਂ ਤਾਂ ਸ਼ੇਰ ਨਾਲ ਲੜ੍ਹਨ ਦਾ ਵੱਲ ਵੀ ਜਾਣਦਾ ਹੋਏਗਾ.
ਅਹਿਮਦ ਸ਼ਾਹ ਪਿੰਜਰੇ ਵਿਚਲੇ ਸ਼ੇਰਾਂ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਦਿਆਂ ਬੋਲਿਆ।
"ਕਿਉਂ ਨਹੀਂ.. ਜੰਗਲਾਂ ਦੇ ਵਾਸੀ ਹਾਂ। ਠਾਹਰਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਹਨ ਸ਼ੇਰਾਂ ਨਾਲ ਤੇ ਟੱਕਰ ਵੀ ਹੁੰਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਸੋ ਇਹ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਮਨਪਸੰਦ ਲੜਾਈ ਹੈ", ਭੱਜ ਕੇ ਅੱਗੇ ਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਭਾਈ ਬਾਘ ਸਿੰਘ ਬੋਲੇ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਅੱਗੇ ਆਉਣ ਕਰਕੇ ਬੇੜੀਆਂ ਤੇ ਸੰਗਲਾਂ ਨੇ ਦਿਲ ਕੰਬਾਊ ਸੰਗੀਤ ਪੈਦਾ ਕੀਤਾ।
“ਕਿੰਨੇ ਜਣੇ ਰਲ ਕੇ ਇਕ ਸ਼ੇਰ ਨਾਲ ਲੜੋਗੇ?"
"ਜਿੰਨੇ ਸ਼ੇਰ ਰਲ ਕੇ ਇਕ ਸਿੰਘ ਨਾਲ ਲੜ ਸਕਣ ਓਨੇ ਭੇਜ", ਭਾਈ ਬਾਘ ਸਿੰਘ ਦਾ ਜਵਾਬ ਤਾੜ ਕਰਦਾ ਅਬਦਾਲੀ ਦੇ ਮੱਥੇ ਵਿਚ ਵੱਜਿਆ।
"ਸ਼ੇਰ ਦੀਆਂ ਨਹੁੰਦਰਾਂ ਨਾੜਾਂ ਪਾੜ ਕੇ ਬਾਹਰ ਲੈ ਆਉਣਗੀਆਂ", ਕੜਕਦਾ ਹੋਇਆ ਅਬਦਾਲੀ ਬੋਲਿਆ।
"ਜੰਗਲੀ ਰਾਤਾਂ ਕੱਟਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦਾ ਕਾਹਦਾ ਭੈਅ । ਤੂੰ ਸ਼ਾਇਦ ਮੇਰਾ ਨਾਮ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦਾ, ਇਕ ਤਾਂ ਬਾਘ ਤੇ ਉੱਤੋਂ ਸਿੰਘ... ਸੋ ਇਹ ਡਰਾਵੇ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਲਈ ਸੰਭਾਲ ਕੇ ਰੱਖ ਦੁਰਾਨੀ ਸਰਦਾਰਾ। ਮੈਨੂੰ ਤਾਂ ਇਹ ਦੱਸ ਕਿ ਕਿਹੜੇ ਸ਼ੇਰਾਂ ਦੇ ਜੁਬਾੜੇ ਪਾੜਾਂ,
