ਜਦੋਂ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਅਗਲੀ ਵਾਰੀ ਕੁਝ ਕੁ ਲੋਕਾਂ ਵਿਚਕਾਰ ਹੋਵੋ ਤਾਂ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇਖੋ। ਰੇਲ ਗੱਡੀ ਵਿੱਚ, ਗਲੀ ਵਿਚ ਜਾਂਦਿਆਂ ਜਾਂ ਸ਼ਾਪਿੰਗ ਮਾਲ ਵਿਚ। ਇਹ ਦੇਖੋ ਕਿ ਇਕੋ ਵਕਤ ਉੱਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਕਿੰਨੇ ਵੱਖੋ ਵੱਖਰੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਅਭਿਆਸ ਨਾਲ ਹੀ ਪਰਬੀਨਤਾ ਆਉਂਦੀ ਹੈ। ਤੁਸੀਂ ਅਚੇਤ ਹੀ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਅਨੇਕਾਂ ਹਾਵ-ਭਾਵ ਪਹਿਚਾਨਣ ਲਗ ਪਵੋਗੇ ਅਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਯਾਦ ਵਿਚ ਰੱਖੋਗੇ। ਫਿਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹੀ ਤੁਸੀਂ ਉਸ ਅਦਭੁਤ ਵਸਤੂ ਲਈ ਵਰਤੋਗੇ ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਅੰਤਰ-ਗਿਆਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ।

"ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਹਾਵ-ਭਾਵ ਦੇਖੋ।”

ਜੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋ ਰਹੇ ਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਇਕ ਸ਼ਬਦ ਵਿਚ ਬਿਆਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਹਾ ਜਾਵੇ ਤਾਂ ਤੁਸੀਂ ਕੀ ਕਹੋਗੇ? ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਜਨਤਕ ਥਾਵਾਂ ਤੇ ਹੋਵੋ ਤਾਂ ਦੇਖਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ ਕਿ ਕੀ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਭਾਵ ‘ਸਮਰੂਪ' ਹਨ ਜਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਕੀ ਦੇ ਸਰੀਰ ਵਲੋਂ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਭਾਵਾਂ ਨਾਲੋਂ ਬੇਮੇਲ ਹਨ।

ਸਮਰੂਪਤਾ ਬਾਰੇ ਇਕ ਗੱਲ ਯਾਦ ਆਈ-ਹੁਣੇ ਹੁਣੇ ਹੀ ਮੈਂ ਇਕ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਦੀ ਮਸ਼ਹੂਰੀ ਦਾ ਵੀਡਿਓ ਦੇਖਿਆ ਜਿਸ ਵਿਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਤੇ ਬਣੀ ਇਕ ਲੰਬੀ ਕਤਾਰ ਵਿਚ ਬੜੇ ਖੁਸ਼ ਤੇ ਹੱਸਦੇ ਖੇਡਦੇ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ। ਇਹ ਕੀ ਹੋ ਰਿਹਾ ਹੈ? ਕੀ ਤੁਸੀਂ ਹਵਾਈ ਅੱਡੇ ਤੇ ਵੀ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦਿਆਂ ਦੇਖਿਆ ਹੈ?

ਜ਼ਰਾ ਅਜ਼ਮਾ ਕੇ ਦੇਖੋ

ਅਗਲੀ ਵਾਰੀ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਹਾਲਾਤ ਵਿਚ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠੇ ਹੋਵੋ ਤਾਂ ਦੇਖੋ ਕਿ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਹਾਵ ਭਾਵ 10 ਮਿੰਟ ਜਾਂ ਇਸ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਬਦਲਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਇਸ ਸਮੇਂ ਵਿਚ ਉਸ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਕਿੰਨੀ ਵਾਰੀ ਵਿੰਗਾ ਟੇਢਾ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।

ਸਰੀਰ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਪੜ੍ਹਨ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਮਨ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਦਾ ਅਭਿਆਸ ਕਰੋ। ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਮਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਸੁਣਨ ਦਾ ਜਤਨ ਕਰੋ। ਮਨ ਦੀ ਆਵਾਜ਼ ਤੋਂ ਭਾਵ ਹੈ, ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਵਿਅਕਤੀ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਸੋਚਾਂ ਹੀ ਉਸ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਆ ਰਹੇ ਹਾਵ ਭਾਵ ਨੂੰ ਬਦਲ ਦਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਜਦੋਂ ਬਾਹਰਲੇ ਹਾਲਾਤ ਵੀ ਕਿਸੇ ਤੇ ਅਸਰ ਪਾਉਂਦੇ ਹਨ ਤਾਂ ਉਸ ਦੇ ਮਨ ਵਿਚ ਪੈਦਾ ਹੋ ਰਹੀਆਂ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ‘ਪੜ੍ਹਨ’ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰੋ। ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਨਵਾਂ ਵਿਅਕਤੀ ਬਸ-ਗੱਡੀ ਵਿਚ ਚੜ੍ਹੇ ਅਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਬੈਠਿਆਂ ਦੀ ਜਗ੍ਹਾ ਨੂੰ ਹੋਰ ਤੰਗ ਕਰ ਦੇਵੇ।