ਨਹੀਂ ਸਨ। ਰੋਜਾਨਾ ਜੀਵਨ ਵਿਚ ਅਸੀਂ ਆਮ ਤੌਰ ਤੇ ਦੋ ‘ਸੰਖੇਪ’ ਭਾਵਨਾਵਾਂ ਹੀ ਪ੍ਰਗਟ ਕਰਦੇ ਹਾਂ। ਇਹ ਖੁਸ਼ੀ ਅਤੇ ਉਦਾਸੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਹਨ:
ਆਉ ਖੁਸ਼ੀ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ—ਇਹੀ ਇਕੋ ਇਕ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਭਾਵਨਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਉਪਰ ਦਿੱਤੇ ਅੰਕੜੇ ਵੀ ਦਸਦੇ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਜਦੋਂ ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਧੀਆ ਮਾਨਸਿਕ ਹਾਲਤ ਵਾਲੇ ਬੰਦੇ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਇਸਨੂੰ ਪਹਿਚਾਨਣ ਵਿਚ ਕੋਈ ਗਲਤੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ। ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਖੋਜ ਹੋ ਚੁਕੀ ਹੈ। ਵਿਗਿਆਨਕਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਣੇ ਵੱਲ ਬਹੁਤ ਖਿਚਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਅਕਸਰ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਅਸਲੀ ਭਾਵਨਾ ਛੁਪਾਣ ਲਈ ਵਰਤਦੇ ਹਾਂ। ਇਸ ਕੰਮ ਲਈ ਸਾਡਾ ਦੂਜਾ ਤਰੀਕਾ ਆਪਣੇ ਚਿਹਰੇ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਹਾਵ ਭਾਵ ਦੇ ਰੱਖਣਾ ਹੈ।
“ ਖੁਸ਼ੀ ਹੀ ਇਕੋ ਇਕ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਭਾਵਨਾ ਹੈ।"
ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਚਿਹਰੇ ਤੇ ਲਿਆਣਾ ਸਭ ਤੋਂ ਸੌਖਾ ਕੰਮ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਲੈ ਆਈਏ ਤੇ ਜਦੋਂ ਮਰਜ਼ੀ ਹਟਾ ਦੇਈਏ। ਅਤੇ ਕਈ ਲੋਕ ਇਹੀ ਗੱਲ ਸਾਨੂੰ ਬਾਰ ਬਾਰ ਸਾਬਤ ਕਰਕੇ ਦਿਖਾਉਂਦੇ ਹਨ—ਉਦਾਹਰਣ ਦੇ ਤੌਰ ਤੇ ਸਾਡੇ ਨੇਤਾ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਚੋਣਾਂ ਦੇ ਸਮੇਂ !
ਇਸ ਬਾਰੇ ਖੋਜ ਇੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਹੋਣ ਦਾ ਇਕ ਕਾਰਨ ਇਹ ਵੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲਦੇ ਹਾਂ ਤਾਂ ਸਾਡੀ ਮੁਸਕੁਰਾਹਟ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਸਾਡੇ ਪ੍ਰਤੀ ਰਵੱਈਆ ਬਦਲ ਦਿੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਡੀ ਗਲਬਾਤ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਢੰਗ ਨਾਲ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਗੱਲ ਆਪਾਂ ਸਾਰੇ ਹੀ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ। ਜਿਵੇਂ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਮੁਸਕਰਾਉ, ਤੇ ਦੁਨੀਆਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੀ ਹੈ!
ਜ਼ਰਾ ਅਜ਼ਮਾ ਕੇ ਦੇਖੋ
ਦੇਖੋ, ਕੀ ਸਚਮੁਚ ਐਸਾ ਹੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਤੁਸੀਂ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਹੋ ਤਾਂ ਦੁਨੀਆਂ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਮੁਸਕੁਰਾਉਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਵੀ ਤੁਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਨੂੰ ਮਿਲੋ ਤਾਂ ਮੁਸਕੁਰਾ ਕੇ ਮਿਲੋ। ਦੂਜਿਆਂ ਤੇ ਇਸ ਦਾ ਕੀ ਅਸਰ ਪੈਂਦਾ ਹੈ? ਕੀ ਉਹ ਵੀ ਮੁਸਕਰਾਉਂਦੇ ਹਨ? ਕੀ ਉਹ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਜ਼ਿਆਦਾ 'ਨਿੱਘੇ' ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ? ਕੀ ਇਸ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੇ ਰਿਸ਼ਤੇ ਬਿਹਤਰ ਹੋ ਰਹੇ ਹਨ?