ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਯਾਤਰਾ

ਮੇਰੇ ਮਨ 'ਚ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਇੰਝ ਸੀ ਜਿਵੇਂ ਆਮ ਪੰਜਾਬੀ ਲਈ ਲੰਡਨ-ਕੈਨੇਡਾ। ਮੈਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਘੁੰਮਣ ਦਾ ਸੁਫ਼ਨਾ ਰੱਖਦਾ ਸੀ। ਇਕ ਵਾਰ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਸਾਵੀ ਨਾਲ ਉਦੋਂ ਗਿਆ ਜਦ ਉਸ ਨੇ ਸਕੂਟਰ ਆਪਣੇ ਘਰ ਖਰੜ ਲਿਜਾਣਾ ਸੀ। ਵੈਸਪਾ ਸਕੂਟਰ ਤਿੰਨ ਦਿਨਾਂ 'ਚ ਖਰੜ ਅੱਪੜਿਆ। ਰਸਤੇ 'ਚ ਅਸੀਂ ਸ਼ੀਸ਼ੀਆਂ ਪੀ ਲੈਂਦੇ ਤੇ ਖੜ੍ਹ ਕੇ ਗੱਲਾਂ 'ਚ ਲੱਗ ਜਾਂਦੇ। ਜਾਂਦਿਆਂ ਏਨਾ ਥੱਕ ਗਏ ਕਿ ਮੈਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਸਾਵੀ ਦੇ ਘਰ ਰਹਿ ਕੇ ਮਲੋਟ ਪਰਤ ਆਇਆ। ਉਹ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦਾ ਇਲਾਕਾ ਵੇਖਣ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਸਬੱਬ ਸੀ ਪਰ ਦੂਜਾ ਸਬੱਬ ਤਾਂ ਯੱਬ ਬਣ ਗਿਆ। ਇੱਕ ਦਿਨ ਸ਼ਾਮੀਂ ਰੰਮੀ ਕਹਿੰਦਾ ਆਪਾਂ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਜਾਣੇ। ਮੈਂ ਤਾਂ ਰੰਮੀ ਨਾਲ ਨਰਕ 'ਚ ਵੀ ਜਾਣ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਸੀ, ਇਹ ਤਾਂ ਫੇਰ ਵੀ ਮਸਲਾ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਦਾ ਸੀ । ਅਸੀਂ ਭਰਕੇ ਬਦਾਮਾਂ (ਕੈਪਸੂਲਾਂ) ਨਾਲ ਜੇਬਾਂ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਟਿਕਟਾਂ ਲਏ ਮਲੋਟ ਤੋਂ ਰਾਤ ਸਾਢੇ ਨੌਂ ਵਜੇ ਵਾਲੀ ਟ੍ਰੇਨ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਏ। ਕੁਝ ਮੁੰਡੇ ਸਾਨੂੰ ਛਾਪਿਆਂਵਾਲੀ ਪੜ੍ਹਦੇ ਮਿਲ ਪਏ ਜੋ ਚੰਡੀਗੜ੍ਹ ਆਪਣੇ ਘਰਾਂ ਨੂੰ ਜਾ ਰਹੇ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਧੁਰੀ ਤੋਂ ਅੱਗੇ ਚੈਕਿੰਗ ਹੋਵੇਗੀ ਲਿਹਾਜਾ ਤੁਸੀਂ ਬਰਨਾਲੇ ਤੋਂ ਟਿਕਟਾਂ ਲੈ ਲਿਉ। ਰਸਤੇ 'ਚ ਅਸੀਂ ਦੋ ਘੰਟਿਆਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਚਾਰ ਵਾਰ ਕੇਪਸੂਲ ਖਾ ਕੇ ਤਰਾਰੇ ਬੰਨ ਲਏ। ਮੈਂ ਰੋਮੀ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਤੂੰ ਉਤਰ ਕੇ ਟਿਕਟਾਂ ਲੈ ਕੇ ਪਿਛਲੇ ਡੱਬੇ 'ਚ ਚੜ੍ਹ ਜਾਵੀਂ ਪਟਿਆਲੇ ਜਾ ਕੇ ਇਕੱਠੇ ਹੋ ਜਾਵਾਂਗੇ ਕਿਉਂਕਿ ਇੱਥੇ ਗੱਡੀ ਸਿਰਫ ਇਕ-ਦੋ ਮਿੰਟ ਰੁਕੇਗੀ। ਰੰਮੀ ਉਤਰ ਗਿਆ ਪਰ ਟਿਕਟਾਂ ਲੈਣ ਦੀ ਥਾਂ ਝੋਕ ਲਾ ਕੇ ਖੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਨੂੰ ਟਿਕਟਾਂ ਲਈਆਂ ਗੱਡੀ ਤੁਰ ਪਈ। ਰੰਮੀ ਮਗਰ ਭੱਜ ਪਿਆ। ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰੀਆਂ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਡੱਬੇ 'ਚ ਚੜ੍ਹ ਜਾ ਪਰ ਉਹ ਮੇਰੇ ਵਾਲੇ ਡੱਬੇ ਨੂੰ ਹੀ ਫੜਨ ਦੀ ਜਿੱਦ ਪੈ ਗਿਆ। ਗੱਡੀ ਕੁਝ ਸਕਿੰਟਾਂ 'ਚ ਰਫਤਾਰ ਫੜ ਗਈ। ਮੈਂ ਚੱਲਦੀ ਗੱਡੀ 'ਚੋਂ ਛਾਲ ਮਾਰ ਦਿੱਤੀ। ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਅੱਖਾਂ ਮੀਟ ਲਈਆਂ ਕਿ ਇਹ ਦੋਵੇਂ ਤਾਂ ਗਏ। ਛਾਲ ਮਾਰਦੇ ਸਮੇਂ ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਜੰਮ ਗਏ। ਰੰਮੀ ਹਾਲੇ ਵੀ ਭੱਜਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਖੇ "ਮੇਰਾ ਭਰਾ ਗੱਡੀ 'ਚ ਰਹਿ ਗਿਆ ਓਏ।" ਮੈਂ ਦੇ ਮਾਰ ਕੇ ਕੰਨਾਂ 'ਤੇ ਆਖਿਆ "ਭਰਾ ਤਾਂ ਤੂੰ ਹੁਣੇ 'ਗੱਡੀ' ਚਾੜ੍ਹ ਦੇਣ ਸੀ ਧੁਰ ਦਰਗਾਹੇ ਦੀ ਸਾਲਿਆ।" ਅਸੀਂ ਸਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਆ ਗਏ ਤੇ ਪਤਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਹੁਣ ਅਗਲੀ ਗੱਡੀ ਕਦੋਂ ਜਾਵੇਗੀ ਤਾਂ ਰੇਲਵੇ ਕਰਮਚਾਰੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਹੁਣ ਅਗਲਾ ਟਾਈਮ ਸਵੇਰੇ 10 ਵਜੇ ਰਵਾਨਾ ਹੋਵੇਗਾ ਅੰਬਾਲੇ ਲਈ। ਮੇਰੇ ਤਾਂ ਤ੍ਰਾਹ ਨਿਕਲ ਗਏ। ਦਸੰਬਰ ਦੀ ਸਰਦ ਰਾਤ ਤੇ ਉੱਤੇ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਸਿਵਾਏ ਇਕ ਟੀ-ਸ਼ਰਟ ਅਤੇ ਜੈਕੇਟ ਦੇ। ਅਸੀਂ ਕੁਝ ਸਮਾਂ ਏਧਰ-ਓਧਰ ਟਹਿਲਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਟੇਸ਼ਨ 'ਤੇ ਅਖ਼ਬਾਰਾਂ ਵਿਛਾ ਕੇ ਪੈ ਗਏ। ਮਾਸੂਮ ਜਿਹਾ ਰੋਮੀ ਸਰਦੀ ਨਾਲ ਕੁੰਗੜ ਕੇ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਲੱਗਦਾ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਜੈਕੇਟ ਵੀ ਲਾਹ ਕੇ ਉਹਦੇ 'ਤੇ ਪਾ ਦਿੱਤੀ ਤੇ ਆਪ ਟੀ-ਸ਼ਰਟ 'ਚ ਰਹਿ ਗਿਆ। ਮੈਨੂੰ ਨੀਂਦ ਕੀ ਆਉਣੀ ਸੀ, ਮੈਂ ਉੱਠ ਕੇ ਤੋਰਾ-ਫੇਰਾ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਿਆ। ਇੱਕ ਅੰਗ ਦੀ ਧੂੰਈਂ 'ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਬੈਠ ਗਿਆ। ਉਥੇ ਬੈਠਾ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਪੁੱਛਣ ਲੱਗਾ ਕਿ ਕਿੱਥੋਂ