ਨਹੀਂ ਸੀ ਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿੱਟ (ਕ੍ਰਿਕਟ ਖੇਡਣ ਦਾ ਸਮਾਨ) ਉਦੋਂ ਸਰਕਾਰੀ ਮਿਲਦੀ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਪੈਸੇ ਪਾ ਕੇ ਰਬੜ ਦੀ ਬਾਲ ਲਿਆ ਕੇ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਖੇਡ ਨੂੰ ਇਕ ਟੀਮ ਵੱਜੋਂ ਵਿਕਸਤ ਕਰ ਗਏ ਉਹ ਵੀ ਬਿਨ੍ਹਾਂ ਕਿਸੇ ਸਹਾਇਤਾ ਦੇ। ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਬੰਦਾ ਅਸਮਾਨ 'ਚ ਵੀ ਸੁਰਾਖ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਕ੍ਰਿਕਟ ਦਾ ਸਾਰਾ ਸਮਾਨ ਅਸੀਂ ਖੁਦ ਪੈਸੇ ਪਾ ਕੇ ਲਿਆਉਂਦੇ । ਵੈਸੇ ਪੈਸੇ ਪਾਉਣ ਵੇਲੇ ਸਾਡੇ 'ਚੋਂ ਉਹ ਵੀ ਰੋ ਪੈਂਦੇ ਜੋ ਘਰੋਂ ਸਰਦੇ-ਪੁੱਜਦੇ ਸਨ । ਚਾਰ ਸਾਲ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਸਿਰਫ ਟੂਰਨਾਮੈਂਟ ਹੀ ਖੇਡ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਵਾਲੀਬਾਲ ਵੀ ਖੇਡਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।

ਇਸੇ ਦਰਮਿਆਨ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਵਿਆਹ ਆ ਗਿਆ। ਮਿੰਦਾ ਜਿਸ ਦਾ ਵਿਆਹ ਸੀ। ਸਾਡੀ ਹੀ ਕਲਾਸ ਦਾ ਬੰਦਾ ਸੀ। ਸੀ ਤਾਂ ਉਹ ਪੁਲਸੀਆ ਪਰ ਟੀਕੇ ਤੇ ਹੋਰ ਨਸ਼ੇ ਉਹ ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਤੇ ਟੋਨੀ ਫਗਵਾੜੇ ਵਾਲਾ ਉਹਦੇ ਵਿਆਹ 'ਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਏ। ਰੱਜ ਕੇ ਦਾਰੂ ਪੀਤੀ। ਕੁਝ ਨਾਲ ਵੀ ਲੈ ਲਈ ਅਸੀਂ ਮਲੋਟ ਨੂੰ ਜਾਣ ਲਈ ਪਿੰਡ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਆ ਗਏ। ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਸੁੱਬਿਆ ਦਾਰੂ ਦੇ ਨਸ਼ੇ 'ਚ ਮੈਂ ਟਰਾਂਸਫਾਰਮਰ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਟੋਨੀ ਨੇ ਫੁਰਤੀ ਨਾਲ ਘੋੜਾ ਸੁੱਟ (ਸਵਿੱਚ ਕੱਟ ਦਿੱਤਾ) ਦਿੱਤਾ ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉੱਤੇ ਹੀ ਫਰਾਈ ਹੋ ਜਾਣਾ ਸੀ ਪਰ ਬੱਕਰੇ ਦੀ ਮਾਂ ਕਦ ਤੱਕ ਖੈਰ ਮਨਾਉਂਦੀ ? ਸੜਕ 'ਤੇ ਆਉਂਦੀ ਇੱਕ ਜੀਪ ਨੂੰ ਮੈਂ ਹੱਥ ਦਿੱਤਾ। ਹੱਥ ਦਿੰਦਿਆਂ ਮੇਰੇ ਪੈਰ ਨਿਕਲ ਗਏ। ਜੀਪ ਮੇਰੇ ਉੱਤੇ ਆ ਚੜ੍ਹੀ। ਇੱਕ ਟਾਇਰ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਨੂੰ ਦੌਫ਼ਾੜ ਕਰਦਾ ਨਿਕਲ ਗਿਆ। ਜੀਪ ਮਲੂਕਪੂਰਾ ਪਿੰਡ ਦੇ ਡੇਰੇ ਦਾ ਮੁਖੀ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਜੀਪ ਰੋਕ ਲਈ। ਟੋਨੀ ਨੇ ਮੇਰਾ ਦੋਫਾੜ ਹੋਇਆ ਸਿਰ ਪਰਨੇ ਨਾਲ ਬੰਨ੍ਹਿਆ ਤੇ ਜੀਪ 'ਚ ਲੱਦ ਲਿਆ। ਮੈਂ ਹਸਪਤਾਲ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬੇਹੋਸ਼ ਹੋ ਗਿਆ। ਕਈ ਘੰਟੇ ਬਾਅਦ ਹੋਸ਼ 'ਚ ਆਇਆ ਤਾਂ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਤੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਪੱਟੀਆਂ ਹੀ ਪੱਟੀਆਂ ਸਨ। ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਸਿਰ 'ਤੇ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ । ਮੈਂ ਮੌਤ ਨੂੰ ਮਾਤ ਦੇ ਕੇ (ਹੋਸ਼ ਵਿੱਚ ਆ ਕੇ) ਪੁੱਛਿਆ "ਆਹ ਮੇਰੇ ਸਿਰ 'ਤੇ ਪੱਗ ਕਿਉਂ ਬੰਨੀ ਆ?” ਮੇਰਾ ਬਾਪੂ ਕਹਿੰਦਾ "ਪੱਗ ਨਹੀਂ ਇਹ ਪੱਟੀ ਆ।" ਮੈਨੂੰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਯਾਦ ਆਉਣ ਲੱਗਾ। ਜੀਪ ਵਾਲਾ ਬਾਬਾ ਉਦਾਸ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ । ਮੈਂ ਕਿਹਾ "ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਬਾਬੇ ਨੂੰ ਫਾਰਗ ਕਰੋ।" ਮੈਂ ਦਸਤਖ਼ਤ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਕਿ ਜੀਪ ਚਾਲਕ ਦਾ ਕੋਈ ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ। ਦੋ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਹਸਪਤਾਲ 'ਚੋਂ ਚੋਰੀ ਭੱਜ ਕੇ ਹਰਪ੍ਰੀਤ ਸੰਗਰੂਰ ਵਾਲੇ ਦੇ ਕਮਰੇ 'ਚ ਪਹੁੰਚ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਟੋਨੀ ਵੀ ਰਹਿੰਦਾ ਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਨਸ਼ੇ ਦੀ ਹਾਲਤ 'ਚ ਪਤਾ ਹੀ ਨਾ ਲੱਗਾ ਕਦੋਂ ਜਖ਼ਮ ਠੀਕ ਹੋ ਗਏ। ਸਾਡੇ ਨਾਲ ਹੀ ਨਸ਼ੇ ਦੇ ਟੀਕੇ ਲਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮੇਰੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਡਾਕਟਰ ਤੋਂ ਮੈਂ ਟਾਂਕੇ ਕਢਵਾ ਲਏ। ਕੁੱਲ 60 ਦੇ ਕਰੀਬ ਟਾਂਕੇ ਸੀ ਮੇਰੇ ਮੂੰਹ ਅਤੇ ਸਿਰ 'ਤੇ। 20 ਕੁ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ ਮੈਂ ਸ਼ੀਸ਼ਾ ਵੇਖਿਆ। ਮੇਰਾ ਚਿਹਰਾ ਟਾਂਕਿਆਂ ਤੇ ਸੱਟਾ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਪਾਸਿਓਂ ਬਦਸੂਰਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ । ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਦੁਖੀ ਹੋਇਆ ਕਿ ਜਿਸ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਮਾਣ ਕਰਦੇ ਸਾਂ ਅੱਜ ਉਹ ਵੀ ਗਿਆ ਪਰ ਇਹ ਦੁੱਖ ਵੀ ਨਸ਼ੇ ਦੇ ਲੇਖੇ ਲੱਗ ਗਿਆ।

ਹੁਣ ਟੀਕੇ ਰੋਜ਼ਾਨਾ ਦੇ ਵੀਹ ਤੋਂ ਵੱਧ ਕੇ ਪੱਚੀ-ਤੀਹ ਹੋ ਗਏ। 2001 ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਮੇਰਾ ਐਕਸੀਡੈਂਟ ਅਕਤੂਬਰ 'ਚ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਇਸੇ ਦੌਰਾਨ ਬੁਰੀ ਖ਼ਬਰ