ਆਂ। ਮੂੰਹ-ਸਿਰ ਕਾਲਾ, ਮੋਢੇ 'ਤੇ ਪਰਨਾ, ਪੈਰਾਂ 'ਚ ਟੁੱਟੀਆਂ ਚੱਪਲਾਂ ਇਹ ਮੇਰਾ ਹੁਲੀਆ ਹੁੰਦਾ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਕੁਝ ਆਮਦਨ ਵੀ ਹੋਈ। ਪਰ ਪੈਸਿਆਂ ਨੇ ਦਿਮਾਗ ਖਰਾਬ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਟੀਕਿਆਂ ਦਾ ਕੰਮ ਫੇਰ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਿਆ। ਹੁਣ ਤਾਂ ਮੈਂ ਟੀਕੇ ਆਵਦੇ ਘਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਹੀ ਲਾ ਲੈਂਦਾ। ਨਸ਼ੇ-ਪੱਤੇ ਦਾ ਕੰਮ ਚੱਲਦਾ ਰਿਹਾ ਪਰ ਪੰਗਾ ਉਦੋਂ ਪਿਆ ਜਦੋਂ ਅਬੋਹਰ ਵਾਲੇ ਕੇਸ 'ਚ ਮੈਨੂੰ ਫੜਨ ਲਈ ਪੁਲਸ ਘਰ ਆਉਣ ਲੱਗ ਪਈ ਪਰ ਮੈਂ ਹਰ ਵਾਰ ਭੱਜ ਜਾਂਦਾ। ਸਾਰਾ ਦਿਨ ਘਰੋਂ ਬਾਹਰ ਰਹਿੰਦਾ ਰਾਤ ਨੂੰ ਆ ਕੇ ਤੜਕੇ ਵੇਲੇ ਨਾਲ ਨਿਕਲ ਜਾਂਦਾ। ਪੁਲਸ ਵੀ ਹੱਲੇ ਕਰ-ਕਰ ਪੈਂਦੀ। ਦੁਖੀ ਹੋ ਕੇ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੇਰੇ ਘਰਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਗ੍ਰਿਫ਼ਤਾਰ ਕਰਵਾ ਦਿੱਤਾ। ਫਾਜ਼ਿਲਕਾ ਜੇਲ੍ਹ 'ਚ ਗਿਆ ਤਾਂ 'ਲਹੌਰ' ਨਾਂਅ ਦਾ ਹੰਕਾਰਿਆ ਹੌਲਦਾਰ ਕਹਿੰਦਾ ਝਾੜੂ ਮਾਰ। ਮੈਂ ਨਾਂਹ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਂ ਨਸ਼ੇ ਖੁਣੋਂ ਟੁੱਟਿਆ ਪਿਆ ਸੀ। ਹੌਲਦਾਰ ਗਾਲ੍ਹਾਂ ਕੱਢਣ ਲੱਗ ਪਿਆ ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ ਝਾੜੂ ਮੈਂ ਡਾਂਗ ਨਾਲ ਮਰਵਾ ਕੇ ਛੱਡਾਂਗਾ। ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਜੇ ਤੂੰ ਮੈਨੂੰ ਝਾੜੂ ਚੁਕਵਾ ਹੀ ਦੇਵੇਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਤੇਰੇ ਪੈਰੀਂ ਹੱਥ ਲਾ ਕੇ ਸਾਰੀ ਜੇਲ੍ਹ ਸਾਫ ਕਰਾਂਗਾ। ਉਹ ਡਾਂਗਾਂ ਮਾਰਦਾ-ਮਾਰਦਾ ਜੀਭ ਕੱਢਕੇ ਘਰਕਣ ਲੱਗਾ ਪਰ ਮੈਂ ਝਾੜੂ ਨਾ ਚੁੱਕਿਆ। ਜੇਲ੍ਹ ਦੇ ਕੈਦੀਆਂ ਰੌਲਾ ਚੁੱਕ ਦਿੱਤਾ। ਫਿਰ ਕਈ ਮਹੀਨੇ ਜੇਲ੍ਹ 'ਚ ਲੰਘ ਗਏ।