ਮਾਲਣੇ ਨੀ !
ਚੰਨ ਕਦ ਚਮਕੇ ?
ਮਾਲਣ : ਜਦ ਰਹੇ ਨਾ ਕੋਈ ਬੰਧਨ
ਤੇ ਦੇਹੀ ਬਣਦੀ ਚੰਦਨ
ਚੰਨ ਚਮਕ ਚਮਕ ਜਾਏ
(ਮਾਲਣ, ਕੁੜੀਆਂ ਅਤੇ ਸੂਤਰਧਾਰ ਗਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਸਤਿਆਵ੍ਰਤ, ਚਿਤ੍ਰਲੇਖਾ ਅਤੇ ਬਾਗ਼ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਨੂੰ ਨਿਹਾਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਪਰ ਚਿਤ੍ਰਲੇਖਾ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚ ਡੁੱਬੀ ਹੋਈ ਹੈ।)
ਸਤਿਆਵ੍ਰਤ : ਚਿਤ੍ਰਲੇਖਾ, ਵੇਖ ਕਿੰਨੇ ਸੁਹਣੇ ਫੁੱਲ ਖਿੜੇ ਨੇ!
(ਚਿਤ੍ਰਲੇਖਾ ਓਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚ ਡੁੱਬੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਸਤਿਆਵ੍ਰਤ ਫਿਰ ਉਸ ਨੂੰ ਬੁਲਾਉਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਉਹ ਉੱਤਰ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀ ।)
ਸਤਿਆਵ੍ਰਤ : ਕੀ ਗੱਲ ਏ ਚਿਤ੍ਰਲੇਖਾ, ਤੂੰ ਏਨੀ ਚਿੰਤਾਵਾਨ ਕਿਉਂ ਏਂ ?
ਚਿਤ੍ਰਲੇਖਾ ਕੁਮਾਰ, ਗੱਲ ਹੀ ਚਿੰਤਾ ਵਾਲੀ ਏ।
ਸਤਿਆਵ੍ਰਤ : ਕਿਉਂ ਕੀ ਹੋਇਐ?
ਚਿਤ੍ਰਲੇਖਾ ਪਿਤਾ ਜੀ ਕੱਲ੍ਹ ਦੇਵਪੁਰ ਗਏ ਸੀ। ਓਥੇ ਕਿਸੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਲੜਕੇ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਵਿਆਹ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰ ਆਏ ਨੇ।
ਸਤਿਆਵ੍ਰਤ : ਤੈਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਪਤਾ ?
ਚਿਤ੍ਰਲੇਖਾ : ਮੈਨੂੰ ਮਾਂ ਨੇ ਦੱਸਿਐ।
ਸਤਿਆਵ੍ਰਤ : ਕਮਾਲ ਹੈ! ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਵਿਆਹ ਕਰਨ 'ਚ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕੀ ਸੰਕੋਚ ਹੈ ! ਮੈਂ ਕਸ਼ੱਤਰੀ ਹਾਂ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਹਾਂ,,,,, ਮਹਾਂਬਲੀ ਇਕਸ਼ਾਵਾਕੂ ਦੀ ਕੁਲ ਚੋਂ ਹਾਂ ! ਨਾਲੇ ਕਸ਼ੱਤਰੀਆਂ ਤੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ 'ਚ ਤਾਂ ਵਿਆਹ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਆਏ ਨੇ। ਕਈ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀਆਂ ਵੀ ਵਿਆਹੀਆਂ ਨੇ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨਾਲ!
ਚਿਤ੍ਰਲੇਖਾ : ਕੁਮਾਰ, ਗੱਲ ਏਹ ਨਹੀਂ! ਓਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਾਂ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬ੍ਰਾਹਮਣਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਜਾਣਦੀ ਹਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਵੈਸ਼, ਸ਼ੂਦਰ ਤੇ ਆਦਿਵਾਸੀ ਯੁਵਤੀਆਂ ਅੰਗੀਕਾਰ ਕੀਤੀਆਂ ਨੇ ।.....ਪਰ ਪਿਤਾ ਜੀ.....।
ਸਤਿਆਵ੍ਰਤ : (ਗੱਲ ਕੱਟਦਾ ਹੋਇਆ) ਪਿਤਾ ਜੀ ਕੀ ਕਹਿੰਦੇ ਨੇ ?
ਚਿਤ੍ਰਲੇਖਾ : ਪਿਤਾ ਜੀ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਏ. ਤੁਸੀਂ ਮਦਿਰਾ ਪੀਂਦੇ ਓ! ਮਾਸ ਖਾਂਦੇ ਓ ! ਸ਼ੂਦਰਾ