ਲਾਜਵੰਤੀ

ਧੁਰ ਤੋਂ ਸਾਦ ਮੁਰਾਦੇ ਆਏ ਹਾਂ ਰੂਪ ਨ ਰੰਗਣਾਂ ਵਾਲੇ,

ਹਾਂ ਕਿਤੇ ਨ ਆਈਏ ਜਾਈਏ ਨਿਤ ਵਿਛ ਰਹੇ ਧਰਤੀ ਨਾਲੇ।

 

ਅਸੀਂ ਸੱਦ ਨ ਕਿਸੇ ਬੁਲਾਈਏ ਝੁੰਮ ਝੁੰਮੀਏ ਵੱਸ ਨਿਰਾਲੇ,

ਕੁਈ ਗੁਣ ਨਹੀਂ ਸਾਡੇ ਪੱਲੇ ਲੈ ਗੋਦ ਸ਼ਰਮ ਨੇ ਪਾਲੇ।

 

ਅਸਾਂ ਛੇੜ ਤੁਸੀਂ ਖੁਸ਼ ਹੋਵੇ ਜਿੰਦ ਸਾਡੀ ਪੈਂਦੇ ਲਾਲੇ,

ਅਸੀਂ ਕਿਸੇ ਨ ਛੇੜ ਦੁਖਾਈਏ ਕਿਉਂ ਸਾਨੂੰ ਕੁਈ ਦੁਖਾਲੇ?

 

ਜੁੱਸਾ ਸਾਡਾ ਛੁਹ ਨ ਸਹਾਰੇ ਸਹੁ, ਅਸੀਂ ਨਾ ਨਖਰਿਆਂ ਵਾਲੇ

ਕੁਈ ਅਸਾਂ ਨ ਆਕੇ ਛੇੜੋ ਅਸੀਂ ਕੱਲੇ ਬੜੇ ਸੁਖਾਲੇ।

(ਗੁਲਮਰਗ 18-8-28)