ਹਰੀਅੰ ਵਰੀਅੰ

ਅਹੇ ਹਰੀਐ, ਅਹੇ ਹਰੀ! ਅਹੋ ਹਰੀਅੰ, ਅਹੇ ਹਰੀਆੰ!

ਤੁਸੀਂ ਹਰੀਐ ਅਹੋ ਸੁੰਦਰ, ਅਤੇ ਸੋਝਾਂ ਦੇ ਘਰ ਹਰੀਆਂ।

 

ਅਸੀਂ ਭਰੀਐ, ਅਸੀਂ ਭਰੀਅੰ, ਅਸੀਂ ਕੋਝਾਂ ਦੇ ਸੰਗ ਭਰੀਅੰ,

ਕਿਵੇਂ ਵਰੀਐ, ਕਿਵੇਂ ਵਰੀਅੰ ਤੁਸੀਂ ਸਾਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਵਰੀਅੰ?

 

ਸੁਣ੍ਹੱਪ ਦਾ ਰੂਪ ਹੈ ਹਰੀਐ। ‘ਅਲਾਂਬਾ ਸੁਹਜ ਹਉ ਹਰੀਅੰ

ਲਗਾ ਯੋ ਸੁਹਜ ਅਪਣਾ ਜੀ ਕੁਰੂਪਾਂ ਨੂੰ ਜੁ ਦਰ ਖਰੀਅੰ।

 

ਕੁਰੂਪਾਂ ਨੂੰ ਸਰੂਪ ਅਪਨਾ ਲਗਾ ਦੇਂਦੀ ਹੈ ਜਿਉਂ ਅਗਨੀ

ਕੁਰੂਪ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਨਸ ਜਾਂਦਾ, ਕੁਰੂਪਾਂ ਤੇ ਤਿਵੇਂ ਢਰੀਅੰ।

 

ਲਗਾ ਦਿਓ ਸੁੰਦਰਤਾ ਅਪਨੀ ਜਿਉਂ ਚੰਦਨ ਪ੍ਯਾਰ ਆ ਕਰੀਅੰ

ਇਵੇਂ ਵਰੀਐ ਹੋ ਸੁੰਦਰ ਜੀ! ਕੁਰੂਪਾਂ ਨੂੰ ਇਵੇਂ ਵਰੀਐ।

 

ਇਵੇਂ ਪਰੀਆਂ, ਇਵੇਂ ਵਰੀਐ ਕਿ ਜਿਸ ਤੋਂ ਕੁੱਝ ਨਾ ਸਰੀਐ,

ਉਨ੍ਹ ਲਾ ਸੁੰਦਰਤਾ ਅਪਣੀ ਫਿਰ ਆਪੇ ਹੀ ਲਓ ਵਰੀਐ।

 

ਅਸਾਂ ਵਰੀਐ, ਹੇ ਸੁੰਦਰ ਜੀ! ਅਸਾਂ ਵਰੀਐ, ਅਸਾਂ ਵਰੀਅੰ

ਅਸਾਂ ਵਰੀਅੰ, ਅਸਾਂ ਵਰੀਐ, ਅਸਾਂ ਵਰੀਐ, ਅਸਾਂ ਵਰੀਅੰ।

(ਕਸੌਲੀ 7-9-50)