ਬਿਹਬਲ ਬਿਰਹਨੀ ਤੇ ਕੋਇਲ
ਬਿਰਹਨੀ— (ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ)
ਟੁਰ ਪਰਦੇਸ ਗਿਓਂ ਵੇ ਛੱਡਕੇ ਦੇਸ ਇਕੱਲੀ,
ਕਿਹੜੇ ਰਾਹ ਪਿਓਂ ਵੇ ਰੋ ਰੋ ਹੋਈ ਹਾਂ ਝੱਲੀ।
ਮੁੜ ਆ ਸਾਰ ਨ ਲੀਤੀ ਨਾ ਦੇ ਸਾਰ ਗਿਓਂ ਵੇ!
ਦੁੱਖਾਂ ਜਿੰਦ ਨਪੀੜੀ ਕਿਹੜੇ ਖ੍ਯਾਲ ਪਿਓਂ ਵੇ!
ਬਿਰਹਨੀ— (ਕੋਇਲ ਨੂੰ)
ਕੋਇਲ ਸਹੀਏ। ਨ ਜਾਵੀਂ ਸਾਡੇ ਕੋਲੇ ਹੀ ਰਹਿਣਾਂ,
ਹਾਏ, ਛੱਡ ਨ ਸਿਧਾਵੀਂ ਬਾਗੀਂ ਸਾਡੇ ਹੀ ਬਹਿਣਾ।
* ਬਿਰਹਨੀ- (ਬੱਦਲ ਨੂੰ)
ਮੇਘਾ! ਵਸਦੇ ਹੀ ਰਹੀਓ, ਤਾਂ ਫਿਰ ਕੋਇਲ ਨ ਜਾਸੀ,
ਬਿਰਹਨੀ— (ਅੰਬ ਨੂੰ)
ਅੰਬਾ। ਫਲਦੇ ਹੀ ਰਹੀਓ ਕੋਇਲ ਤਾਹੀਓਂ ਰਹਾਸੀ।
ਬਿਰਹਨੀ— (ਕੋਇਲ ਨੂੰ)
ਹਾਏ, ਵਿਛੁੜੀ ਨ ਸਹੀਏ! ਤੈਨੂੰ ਦਿਆਂ ਮੈਂ ਦੁਹਾਈ,
ਸਾਡੇ ਬਾਗੀਂ ਹੀ ਰਹੀਏ ਬਿਰਹੇਂ ਗੀਤ ਸੁਣਾਵੀਂ।
ਬਿਰਹਨੀ— (ਸੂਰਜ ਨੂੰ)
ਸੂਰਜ! ਦੱਖਣ ਨਾ ਜਈਓ, ਰਖੀਓ ਕੋਇਲ ਨੂੰ ਏਥੇ,
ਸਾਲਾ ਵਰਜ ਰਹਾਈਓ ਏਹੋ ਬਿਨਤੀ ਹੈ ਤੈਂ ਤੇ।
