ਪਿਆਰ ਗੋਦੀ ਵਿਚ ਪੀੜ
ਸ਼ਾਖਾਂ ਤੇ ਜੋ ਤੂੰ ਦੇਖੇਂ ਇਕ ਇਕ ਗੁਲਾਬ ਖਿੜਿਯਾ,
ਬੁਲਬੁਲ ਇਕ ਇਕ ਦੇ ਖੂੰ ਤੋਂ ਦਰਦਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਬਣਿਯਾ।
ਕੁਮਰੀ ਹਜ਼ਾਰ ਰੋਈ ਰੱਤੂ ਦੇ ਅੰਝੁ ਕਿਰ ਕਿਰ
ਸ਼ਮਸ਼ਾਦ ਬਾਗ਼ ਅੰਦਰ ਪੈਰਾਂ ਤੇ ਆਨ ਖੜਿਯਾ।
ਦਿਲ ਖੂਨ ਹੋ ਹੋ ਪਾਟੇ, ਬਿਰਹੋਂ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਰੋਏ,
ਦੁਲਹਨ ਦੇ ਵਾਙ ਬਾਂਕਾ ਰੌਜ਼ਾ ਏ ਤਾਂ ਸੀ ਚੜਿਯਾ।
ਸੋਸਨ ਮਜ਼ਾਰ ਉੱਤੇ ਨਾਜ਼ਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਝੂੰਮੇਂ
ਪ੍ਯਾਰਾਂ ਦੀ ਪੀੜ ਕੁਸ ਕੁਸ ਇਸ ਨੂੰ ਕਦੇ ਸੀ ਜਣਿਯਾ।
ਨਾਜ਼ਕ ਰਸੀਲੈ ਨੈਣਾਂ ਮਿੱਟੀ ਤੋਂ ਨਾਂ ਬਣੇ ਸਨ,
ਅੰਦਰ ਦੀ ‘ਸਿੱਕ ਦਰਸ਼ਨ ਨੈਣਾਂ ਨੂੰ ਸੀਗ ਘੜਿਯਾ।
ਪ੍ਯਾਰਾਂ ਦੀ ਗੋਦਿ ਪੀੜਾ ਜਦ ਕਦ ਹੈ ਆਣ ਖੇਡੀ
ਤਦ ਤਦ ਚਮਨ ਹੁਸਨ ਦਾ ਜੋਬਨ ਤੇ ਆਦ ਖਿੜਿਯਾ।
(ਬਹੁਤ ਪੁਰਾਣਾ)
––––––––––––––––
1. ਭਾਵ ਨਰਗਸ।
