ਹੋਈ ਜ਼ੁਬਾਨ ਬਾਹਰ ਆ ਗਈ। ਮੂੰਹ ਵਿਚੋਂ ਥੋੜਾ ਖੂਨ ਨਿਕਲ ਕੇ ਗੱਲ੍ਹ 'ਤੇ ਹੀ ਵਹਿ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਘੰਡੀ ਟੁੱਟ ਚੁੱਕੀ ਸੀ। ਅੱਖਾਂ ਖੜ੍ਹ ਗਈਆਂ ਸਨ । ਉਹ ਕੁਝ ਚਿਰ ਤਾਂ ਤੜਪੀ ਅਤੇ ਫ਼ਿਰ ਸ਼ਾਂਤ ਹੋ ਗਈ...!

ਘੰਟੇ ਕੁ ਬਾਅਦ ਬਿੱਲਾ ਆਇਆ। ਉਸ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਭੈਣ ਦੀ ਲਟਕਦੀ ਲਾਸ਼ 'ਤੇ ਪਈ। ਉਸ ਦੇ ਪੈਰਾਂ ਹੇਠੋਂ ਮਿੱਟੀ ਨਿਕਲ ਗਈ। ਹੋਸ਼ ਉਡ ਗਏ। ਇੱਕੋ ਛਾਲ ਨਾਲ ਹੀ ਉਹ ਮੇਜ਼ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਲਾਸ਼ ਨੂੰ ਸਹਾਰਾ ਦੇ ਕੇ ਗਲ 'ਚੋਂ ਰੱਸਾ ਕੱਢਿਆ। ਲਾਸ਼ ਥੱਲੇ ਲਾਹ ਕੇ ਫ਼ਰਸ਼ 'ਤੇ ਲਿਟਾ ਦਿੱਤੀ। ਕਾਹਲੀ ਨਾਲ ਉਸ ਨੇ ਚਿੱਠੀ ਖੋਲ੍ਹ ਕੇ ਪੜ੍ਹਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤੀ।

-"ਮੇਰੇ ਅਤੀ ਅੰਤ ਪਿਆਰੇ ਵੀਰੋ..! ਭੈਣ ਦੇ ਜਿਗਰੋ! ਤੁਹਾਡੀ ਭੈਣ ਗੰਗਾ ਵਾਂਗ ਪਵਿੱਤਰ ਸੀ। ਪਰ ਤੁਹਾਡੀ ਭੈਣ ਦੀ ਪਵਿੱਤਰਤਾ ਦੋ ਜ਼ਾਲਮਾਂ ਨੇ ਭੰਗ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਉਹ ਜ਼ਾਲਮ ਹਨ ਦਰਸ਼ਣ ਅਤੇ ਮਿੰਦੀ! ਵੀਰੋ! ਤੁਹਾਡੀ ਭੈਣ ਦੀ ਕੋਈ ਪੇਸ਼ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕੀ। ਹੁਣ ਮੈਂ ਕਲੰਕਿਤ ਹੋ ਚੁੱਕੀ ਹਾਂ-ਤੁਹਾਡੇ ਮੱਥੇ ਨਹੀਂ ਲੱਗ ਸਕਦੀ! ਜਿਉਂਦੇ ਜੀਅ ਤੁਹਾਨੂੰ ਆਪਣਾ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਵਿਖਾ ਸਕਦੀ। ਖ਼ੁਦਕਸ਼ੀ ਕਰਨ 'ਤੇ ਮਜਬੂਰ ਹਾਂ। ਹੋ ਸਕੇ ਤਾਂ ਭੈਣ ਨੂੰ ਮੁਆਫ਼ ਕਰ ਦੇਣਾਂ! ਪਰ ਨਿੱਕੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਭੁੱਲਣਾਂ ਨਾ! ਕਦੇ ਕਦਾਈਂ ਯਾਦ ਜ਼ਰੂਰ ਕਰ ਲੈਣਾਂ! ਪਰ ਭੈਣ ਮਰ ਕੇ ਵੀ ਤੁਹਾਡੀ ਸੁੱਖ ਮੰਗੇਗੀ! ਤੁਹਾਡੀ ਚੜ੍ਹਦੀ ਕਲਾ ਲਈ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾਂ ਅੱਗੇ ਬੇਨਤੀਆਂ ਕਰੇਗੀ, ਹੱਥ ਜੋੜੇਗੀ!

ਅਲਵਿਦਾ!

ਤੁਹਾਡੀ ਭੈਣ,

ਗਿਆਨੋਂ!"

ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਬਿੱਲੇ ਦਾ ਦਿਮਾਗ ਸੱਤ ਅਸਮਾਨੀਂ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਖ਼ਿਆਲਾਂ ਵਿਚ ਤੂਫ਼ਾਨ ਆ ਗਿਆ।

-"ਹਾਏ ਉਏ ਰੱਬਾ... !" ਉਹ ਸਾਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਚੀਕਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਗੂੰਜਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਟਿਕੀ ਰਾਤ ਵਿਚ ਸੁੱਤੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਨਾਲ ਟੱਕਰਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਮੁੜ ਉਸ ਦੇ ਕੰਨਾਂ ਨਾਲ ਆ ਟਕਰਾਈ। ਉਸ ਦਾ ਦਿਮਾਗ ਸੋਚ ਨੇ ਘੇਰ ਲਿਆ। ਇਸ ਖ਼ੁਦਕਸ਼ੀ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬੱਗੇ ਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਜਾਵੇ ਕਿ ਨਾ ? ਨਹੀਂ ਬੱਗੇ ਦੀ ਉਮਰ ਅਜੇ ਕੱਚੀ ਐ। ਉਸ ਨੇ ਅਜੇ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਬਣਨਾਂ ਹੈ! ਸਾਰਾ ਭਵਿੱਖ ਉਸ ਦੇ ਅੱਗੇ ਪਿਆ ਹੈ! ਉਸ ਨੂੰ ਦੱਸਣਾਂ ਠੀਕ ਨਹੀਂ! ਕਹਿ ਦਿੱਤਾ ਜਾਵੇ ਕਿ ਕਾਰਨ ਦਾ ਪਤਾ ਨਹੀਂ! ਬੱਗਾ ਸੋਹਲ ਉਮਰ ਵਿਚ ਹੋਣ ਕਾਰਨ ਸੁਭਾਅ ਦਾ 'ਤੱਤਾ' ਹੈ। ਉਹ ਦਰਸ਼ਣ ਨੂੰ ਮਾਰ ਕੇ ਫਾਹੇ ਲੱਗ ਜਾਵੇਗਾ। ਉਹਨਾਂ ਦੁਸ਼ਟਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਮਾਰਾਂਗਾ! ਹੁਣੇ ਹੀ..! ਇਸੇ ਵਕਤ...!

ਬਿੱਲਾ ਸਾਰੇ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਉਠਿਆ।