-"ਬੱਸ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਈ ਲੋੜ ਸੀ...!" ਬਿੱਲੇ ਨੇ ਆਪਣਾਂ ਮਾਊਜਰ ਕੱਢ ਲਿਆ।
-"ਤੈਨੂੰ ਕੀ ਕੰਮ ਐਂ.? ਨੌਕਰ ਨੇ ਉਸ ਦੀ ਬਾਂਹ ਫੜ ਲਈ।
-"ਹੱਟ ਪਿੱਛੇ...! ਹੁਣੇ ਪਤਾ ਲੱਗ ਜਾਂਦੈ... !" ਬਿੱਲੇ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਕਤੂਰੇ ਵਾਂਗ ਪਰਾਂਹ ਚਲਾ ਮਾਰਿਆ। ਉਹ ਡਿੱਗਦਾ ਮਸਾਂ ਹੀ ਬਚਿਆ ਸੀ।
ਦਰਸ਼ਣ ਅਤੇ ਮਿੰਦੀ ਦਾਰੂ ਪੀਂਦੇ ਲੁੱਡੀਆਂ ਪਾ ਰਹੇ ਸਨ।
ਜਦੋਂ ਕਮਰੇ ਦਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੁੱਲ੍ਹਿਆ ਤਾਂ ਮਿੰਦੀ ਅਤੇ ਦਰਸ਼ਣ ਦੇ ਸਾਹ ਰੁਕ ਗਏ। ਹਾਸਾ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ। ਬਿੱਲੇ ਦੇ ਹੱਥ ਵਿਚ ਮਾਉਜਰ ਜੀਭਾਂ ਕੱਢਦਾ ਦੇਖ ਕੇ ਦੋਨੋ ਡੌਰ ਭੌਰ ਤਾਂ ਹੋ ਗਏ ਸਨ।
-"ਬਾਈ ਜੀ ਸਾਸਰੀਕਾਲ.. !" ਮਿੰਦੀ ਨੇ ਹਿਚਕੀ ਲਈ। ਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਕੁਝ ਸੁੱਝਿਆ ਹੀ ਨਹੀਂ ਸੀ।
-"ਸਾਸਰੀਕਾਲ...!" ਤੇ ਬਿੱਲੇ ਨੇ ਇੱਕੋ ਸਾਹ ਮਾਊਜਰ ਖਾਲੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇੱਕੋ ਸਾਹ ਚੱਲੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਨੇ ਕਹਿਰ ਵਰ੍ਹਾ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਦਰਸ਼ਣ ਅਤੇ ਮਿੰਦੀ ਬੱਕਰੇ ਵਾਂਗ ਇਕੱਠੇ ਕਰ ਦਿੱਤੇ ਸਨ। ਦਰਸ਼ਣ ਦੀ ਖੱਬੀ ਵੱਖੀ ਭਰਾੜ੍ਹ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਮਿੰਦੀ ਦੀ ਪੁੜਪੜੀ ਵਿਚੋਂ ਬਿੱਲੀ ਪੂਛ ਵਰਗੀ ਲਹੂ ਦੀ ਧਾਰ ਵਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਹਿਲਾ ਕੇ ਨਿਸ਼ਾ ਕਰ ਲਈ। ਦੋਵੇਂ ਧਰਮਰਾਜ ਦੀ ਕਚਿਹਰੀ ਪੁੱਜ ਚੁੱਕੇ ਸਨ।
ਬਿੱਲੇ ਨੇ ਮਾਊਜਰ ਵਿਚ ਹੋਰ ਗੋਲੀਆਂ ਚਾੜ੍ਹ ਲਈਆਂ ਅਤੇ ਜੀਪ ਵਿਚ ਜਾ ਚੜ੍ਹਿਆ। ਕੋਠੀ ਵਿਚ ਹਾਹਾਕਾਰ ਮੱਚੀ ਹੋਈ ਸੀ।
ਦਰਸ਼ਣ ਅਤੇ ਮਿੰਦੀ ਠੰਢੇ ਹੋ ਚੁੱਕੇ ਸਨ। ਫ਼ਰਸ਼ 'ਤੇ ਖੂਨ ਦਾ ਛੱਪੜ ਲੱਗ ਗਿਆ ਸੀ। ਰਣਜੀਤ ਕੌਰ ਦੁਹੱਥੜੀ ਪਿੱਟ ਰਹੀ ਸੀ। ਨੌਕਰਾਂ ਵਿਚ ਭੂਚਾਲ ਆਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਕੁਝ ਸੁੱਝ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਭਾਣਾਂ ਇਤਨੀ ਜਲਦੀ ਨਾਲ ਵਾਪਰਿਆ ਸੀ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਸੰਭਾਲਣ ਦਾ ਮੌਕਾ ਹੀ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਕੋਈ ਸਾਈਕਲ ਚੁੱਕ ਠਾਣੇ ਨੂੰ ਤੁਰ ਗਿਆ ਸੀ । ਕੋਈ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਵੱਲ ਭੱਜ ਗਿਆ ਸੀ।
ਪੁਲੀਸ ਪਹੁੰਚ ਗਈ।
ਬਿੱਲਾ ਗਿ੍ਫ਼ਤਾਰ ਕੀਤਾ ਜਾ ਚੁੱਕਾ ਸੀ!
ਅੱਜ ਸਾਰੇ ਪਿੰਡ ਨੂੰ ਗਿਆਨੋਂ ਦੀ ਖ਼ੁਦਕਸ਼ੀ ਦਾ ਪਤਾ ਚੱਲਿਆ ਸੀ। ਬਿੱਲੇ ਉਪਰ ਦਫ਼ਾ 302 ਤਹਿਤ ਪਰਚਾ ਕੱਟ ਕੇ ਮੁਕੱਦਮਾਂ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ।
