ਵਾਂਗ ਦਗ ਰਹੀਆਂ ਸਨ । ਫੁੱਲਾਂ ਵਾਲੀ ਕਮੀਜ਼ ਦੇ ਕਾਲਰ 'ਬਹਿਜਾ-ਬਹਿਜਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਸਿਰ 'ਤੇ ਬੰਨ੍ਹੀ ਮੂੰਗੀਆ ਪੱਗ ਦੇ ਪਟੇ ਗਲੋਟੇ ਵਾਂਗ ਮੜ੍ਹੇ ਹੋਏ ਸਨ।

-"ਉਏ ਸੁਣਾ ਉਏ ਬਿੱਲਿਆ ਯਾਰਾ..!" ਤਖਾਣਵੱਧੀਆ ਮੁਹਿੰਦਰ ਬਿੱਲੇ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ।

-"ਠੀਕ ਐ ਪ੍ਰਧਾਨਾਂ.. !" ਬਿੱਲਾ ਸਰਦ ਜਿਹਾ ਬੋਲਿਆ।

-"ਕਿਹੜੇ ਬਾਗਾਂ 'ਚ ਉਡਾਰੀ ਮਾਰ ਗਿਆ ਸੀ ਪਤੰਦਰਾ..?"

-"ਯਾਰ ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਬਿਮਾਰ ਸੀ..!"

-"ਕਿਉਂ ਕੀ ਗੱਲ ਹੋਗੀ ਸੀ..?'

-"ਉਹਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਐ ਪ੍ਰਧਾਨਾਂ.. !"

-"ਹੁਣ ਕਿਵੇਂ ਐਂ, ਠੀਕ ਐ..?"

-"ਹਾਂ, ਹੁਣ ਠੀਕ ਐ..!"

-"ਘਰੇ ਈ ਐ ਜਾਂ ਹਸਪਤਾਲ ?'

-"ਹੁਣ ਤਾਂ ਘਰੇ ਈ ਐ।"

-"ਮਿੱਤਰਾ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਤਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਭੈੜੀ ਐ..।" ਪ੍ਰਧਾਨ ਸੱਚ ਹੀ ਦੁਖੀ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।

-"ਖ਼ੈਰ ਬਿਮਾਰੀ ਤਾਂ ਕੋਈ ਵੀ ਨ੍ਹੀ ਚੰਗੀ ਹੁੰਦੀ.. !" ਪਾਸਿਓਂ ਦਰਸ਼ਣ ਬੋਲਿਆ, "ਪਰ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਤਾਂ ਸਾਲੀ ਸਾਰੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਨਾਲੋਂ ਖ਼ਤਰਨਾਕ ਐ..!" ਉਹ ਥਮਲ੍ਹੇ ਨਾਲ ਲੱਗਿਆ ਸਾਰਾ ਕੁਝ ਸੁਣ ਰਿਹਾ ਸੀ।

-''ਮਾਂ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ। ਇਹਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ। ਪ੍ਰੀਤੀ ਨੂੰ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ। ਥੋੜ੍ਹਾ ਚਿਰ ਅੜਕੇ, ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਵੀ ਦਿਲ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ ਵੀ ਹੋਣ ਈ ਵਾਲੀ ਐ..। ਟੱਪਿਆ ਕਰੂ ਕੰਧਾਂ ਕੋਠੇ..!' ਦਰਸ਼ਣ ਦੇ ਹਿੱਕ ਚੀਰਵੇਂ ਬੋਲਾਂ ਨੇ ਬਿੱਲੇ ਦੇ ਦਿਲ 'ਤੇ ਸੱਪ ਵਾਂਗ ਡੰਗ ਮਾਰਿਆ।

ਬਲਦੀ 'ਤੇ ਤੇਲ ਪੈ ਗਿਆ ਸੀ।

ਬਿੱਲੇ ਦੀ ਭਰੀ ਚਾਹ ਦੀ ਘੁੱਟ ਜਿਵੇਂ ਗਲ ਵਿਚ ਹੀ ਫੁੱਲ ਗਈ। ਦਰਸ਼ਣ ਦੀ ਕੀਤੀ ਰੜਕਵੀਂ ਗੱਲ ਨੇ ਬਿੱਲੇ ਦਾ ਸੀਨਾਂ ਭਰਾੜ੍ਹ ਕਰ ਮਾਰਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਚਾਹ ਦਾ ਭਰਿਆ ਗਿਲਾਸ ਦਰਸ਼ਣ