ਦੇ ਜਬਾੜਿਆਂ 'ਤੇ ਦੇ ਮਾਰਿਆ। ਕੱਚ ਦਾ ਗਿਲਾਸ ਟੱਲੀ ਵਾਂਗ 'ਟਣਨ' ਕਰਕੇ ਖੜਕਿਆ ਸੀ। ਦਰਸ਼ਣ ਬੱਕਰੇ ਵਾਂਗ ਮਿਆਂਕਿਆ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਨੇ ਸਾਰੇ ਜੋਰ ਨਾਲ ਬਿੱਲੇ ਨੂੰ ਮਸਾਂ ਹੀ ਰੋਕਿਆ। ਪਰ ਜੰਗਲੀ ਬਿੱਲਾ ਉਸ ਦੇ ਕੰਟਰੋਲ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸੀ। ਅੱਜ ਉਹ ਅਗਲਾ ਪਿਛਲਾ ਹਿਸਾਬ ਕਿਤਾਬ ਬਰਾਬਰ ਕਰ ਮਾਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਨਿੱਤ ਨਿੱਤ ਭਾਣਜੇ ਵਿਆਹੁੰਣ ਦਾ ਬਿੱਲਾ ਆਦੀ ਨਹੀਂ ਸੀ!
ਕਰੋਧ ਵਿਚ ਸੜੇ ਬਿੱਲੇ ਦੇ ਹੱਥ ਕੰਨਟੀਨ ਦੀ ਕੁਰਸੀ ਲੱਗ ਗਈ। ਉਸ ਨੇ ਸਾਰਾ ਜੋਰ ਇਕੱਠਾ ਕਰਕੇ ਕੁਰਸੀ ਦਰਸ਼ਣ ਦੇ ਮੋਢਿਆਂ ਵਿਚ ਜੜ ਦਿੱਤੀ। ਦਰਸ਼ਣ ਬੋਹੜ ਦੇ ਮੁੱਛ ਵਾਂਗ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਡਿੱਗਿਆ। ਸ਼ਾਇਦ ਉਸ ਦਾ ਮੋਢਾ ਟੁੱਟ ਗਿਆ ਸੀ।
ਕੰਨਟੀਨ ਵਿਚ ਹਾਹਾਕਾਰ ਮੱਚ ਗਈ। ਦਰਸ਼ਣ ਮੁਰਦਈ ਜਿਹੀਆਂ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਕਈ ਨਿੱਗਰ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਬਿੱਲੇ ਨੂੰ ਜਕੜ ਲਿਆ ਸੀ । ਪਰ ਬਿੱਲਾ ਅਜੇ ਵੀ ਉਹਨਾਂ ਤੋਂ ਛੁੱਟ ਛੁੱਟ ਕੇ ਭੱਜਦਾ ਸੀ।
-"ਭੈਣ ਦੇਣਾਂ ਕਈ ਦਿਨਾਂ ਦਾ ਬੱਸ ਆਹੀ ਕੁਛ ਭਾਲਦਾ ਸੀ..! ਕੁੱਤੇ ਨੂੰ ਚੌਲ ਕਾਹਨੂੰ ਪਚਦੇ ਐ? ਅੱਤ ਚੱਕੀ ਫਿਰਦਾ ਸੀ..!" ਪ੍ਰਧਾਨ ਨੇ ਦੂਰ ਡਿੱਗੇ ਪਏ ਦਰਸ਼ਣ ਵੱਲ ਝਾਕਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
-"ਕਿਰਲੇ ਮਾਂਗੂੰ ਪੂਛ ਅਕੜਾਈ ਫਿਰਦਾ ਸੀ ਸਹੁਰਾ ਮੇਰਾ! ਲੈ ਕਰ ਅਰਾਮ ਤੂੰ ਤਾਂ ਹਸਪਤਾਲ ਜਾ ਕੇ..!" ਬਿਲਾਸਪੁਰੀਆ ਮਨਜੀਤ ਬੋਲਿਆ।
ਜੱਦੋਜਹਿਦ ਨਾਲ ਕੁਝ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੇ ਬਿੱਲੇ ਨੂੰ ਖਿੱਚ ਕੇ ਕੰਨਟੀਨ 'ਚੋਂ ਬਾਹਰ ਲਿਆਂਦਾ।
ਉਹ ਗੁੱਸੇ ਨਾਲ ਕੰਬੀ ਜਾ ਰਿਹਾ ਸੀ । ਦਰਸ਼ਣ ਦੀ ਕਿਸਮਤ ਚੰਗੀ ਸੀ ਕਿ ਲੜਾਈ ਕਾਲਜ ਦੀ ਕੰਨਟੀਨ ਵਿਚ ਹੋਈ ਸੀ। ਅਗਰ ਦਰਸ਼ਣ ਬਿੱਲੇ ਨੂੰ ਕਿਤੇ ਇਕੱਲਾ ਟੱਕਰ ਜਾਂਦਾ, ਅੱਜ ਜ਼ਾਹਿਰਾ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਕਤਲ ਪੱਕਾ ਸੀ।
ਕਾਲਜ ਦੇ ਕਈ ਕੌਲੀ ਚੱਟ ਦਰਸ਼ਣ ਨੂੰ ਲੈ ਕੇ ਹਸਪਤਾਲ ਤੁਰ ਗਏ।
ਪ੍ਰਧਾਨ ਬਿੱਲੇ ਹੋਰਾਂ ਕੋਲ ਆ ਗਿਆ।
-"ਇਕ ਆਰੀ ਦੀ ਗੱਲ ਐ..!" ਪ੍ਰਧਾਨ ਨੇ ਮਾਹੌਲ ਸੁਖਾਵਾਂ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਗੱਲ ਛੇੜੀ।
-"ਤਖਤੂਪੁਰੇ ਦੇ ਮੇਲੇ 'ਤੇ ਇਕ ਜੱਟ ਰੱਜਿਆ ਸ਼ਰਾਬ ਨਾਲ ਰੌਲਾ ਪਾਈ ਜਾਵੇ, ਅਖੇ ਮੈਂ ਅੱਸੀ ਕਿੱਲਿਆਂ ਦਾ ਮਾਲਕ, ਮੈਂ ਅੱਸੀ ਕਿੱਲਿਆਂ ਦਾ ਮਾਲਕ..! ਇਕ ਲੰਡਾ ਜਿਆ ਜੱਟ ਆਇਆ, ਤੇ ਆ ਕੇ ਉਹਨੇ ਅੱਸੀ ਕਿੱਲਿਆਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਦੇ ਇਕ ਟਿਕਾਅ ਕੇ ਲਫ਼ੇੜਾ ਮਾਰਿਆ, ਤੇ ਕਹਿੰਦਾ, ਲੈ ਮਿੱਤਰਾ, ਯਾਰ ਕੋਲ਼ੇ ਤਾਂ ਬਿੱਘਾ ਵੀ ਹੈਨ੍ਹੀ.. !" ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੀ ਗੱਲ 'ਤੇ ਬਿੱਲੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਾਰੇ ਹੱਸ ਪਏ।
