-"ਸੀਤੋ ਸਾਹਿਬ ਘਰ ਈ ਐ..?"
-"ਕੀ ਕੰਮ ਐਂ..?" ਉਹ ਬੜੀਆਂ ਸੰਖੇਪ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
-"ਮੈਂ ਬਿੱਲੇ ਦਾ ਸੁਨੇਹਾ ਲੈ ਕੇ ਆਇਐਂ..!" ਘੁੱਟਾਂਬਾਟੀ ਝਾਕਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨੇ ਚਿਪਕੀ ਜ਼ੁਬਾਨ ਮਸਾਂ ਹੀ ਖੋਲ੍ਹੀ।
ਸੁਣ ਕੇ ਉਹ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ।
ਪ੍ਰਧਾਨ ਥਾਂ 'ਤੇ ਹੀ ਸੁੰਨ ਹੋਇਆ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ।
ਕਿਸ਼ਤ 6
ਥੋੜੀ ਦੇਰ ਬਾਅਦ ਹੀ ਉਹ ਆਦਮੀ ਹਨ੍ਹੇਰੀ ਵਾਂਗ ਮੁੜ ਆਇਆ।
-"ਅੰਦਰ ਆ ਜਾਹ ਬਈ ਜੁਆਨਾਂ. !" ਉਸ ਦੀ ਜੁਬਾਨ ਵਿਚ ਅਦਬ ਸੀ। ਆਕੜੀਆਂ ਮੁੱਛਾਂ ਢੈਲੀਆਂ ਪੈ ਗਈਆਂ ਸਨ। ਮੱਥੇ ਦੀ ਤਿਉੜੀ ਸੱਪ ਵਾਂਗ ਸਿੱਧੀ ਹੋ ਗਈ ਸੀ। ਪ੍ਰਧਾਨ ਹੈਰਾਨ ਸੀ! ਦੰਗ ਸੀ ਕਿ ਉਸ ਦੀ ਖੰਘਰ ਜੁਬਾਨ ਵਿਚ ਇਤਨੀ ਜਲਦੀ ਪ੍ਰੀਵਰਤਨ ਕਿਵੇਂ ਆ ਗਿਆ ? ਬਿੱਲਾ ਵਾਕਿਆ ਹੀ ਕੋਈ ਗੁੱਝੀ ਸ਼ੈਅ ਸੀ। ਜਿਸ ਦਾ ਸੀਤੋ ਵਰਗੇ ਘੈਂਟ ਆਦਮੀ 'ਤੇ ਜਾਦੂ ਸੀ।
ਦੋ ਕਮਰਿਆਂ ਵਿਚੋਂ ਲੰਘ ਕੇ ਉਸ ਆਦਮੀ ਨੇ ਤੀਜਾ ਦਰਵਾਜਾ ਖੋਲ੍ਹਿਆ ਅਤੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਨੂੰ ਅੰਦਰ ਜਾਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਦੇ ਦਿੱਤਾ।
ਪ੍ਰਧਾਨ ਸਹਿਮਿਆਂ ਪਿਆ ਸੀ।
-"ਜਾ ਵੜ ਅੰਦਰ ਡਰ ਨਾ..!" ਉਹ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਦੇ ਬਦਲਦੇ ਰੰਗ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਬੋਲਿਆ।
ਜਦੋਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਅੰਦਰ ਗਿਆ ਤਾਂ ਸੀਤੇ ਸੋਫ਼ੇ 'ਤੇ ਬੈਠਾ ਪੀ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀ ਉਮਰ ਕੋਈ ਚਾਲੀ ਕੁ ਸਾਲ ਦੀ ਸੀ। ਪਰ ਲੱਗਦਾ ਉਹ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦੀ ਉਮਰ ਦਾ ਹੀ ਸੀ।
