"ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਮਿਹਨਤ ਪਊ ਪੱਲੇ, ਆਥਣੇ ਚਾਰ ਸ਼ੀਸ਼ੀਆਂ ਹੱਥ ਲੱਗ ਜਾਣਗੀਆਂ..।"
-"ਉਏ ਇਹਨੇ ਕੁੱਤੇ ਦੇ ਸਾਲੇ ਨੇ ਹੱਥ ਪੱਲੇ ਕੀ ਆਉਣ ਦੇਣੈਂ..?"
-"ਇਹਦਾ ਸਾਲ਼ੇ ਦਾ ਮੱਥਾ ਈ ਮਾੜੇ..!"
-"ਬੱਲ੍ਹਾ ਐ, ਬੱਲ੍ਹਾ..!"
-"ਸ਼ਰਤ ਲਾ ਲੈ, ਇਹਦੀ ਬੇਬੇ ਕਮੰਡਲੀ ਹੋਊ..!"
-"ਉਏ ਮੈਂ ਕੁੱਤੈਂ ਜਿਹੜਾ ਭੌਂਕੀ ਜਾਨੇਂ.. ? ਤੁਸੀਂ ਨੌਕਰੀ ਕਰਨੀ ਐਂ ਕਿ ਨਹੀਂ..? ਸਾਲ਼ੇ ਗੱਲ ਈ ਨੀ ਗੌਲਦੇ..!"
-"ਉਏ ਲਿਆਉਨੇ ਐਂ ਭੈਣ ਦੀ .... ਦੇਣਾਂ!" ਸਿਪਾਹੀ ਨੇ ਕੁੱਕੜ ਵਾਂਗ ਮੂੰਹ 'ਚ ਹੀ ਕੁੜ-ਕੁੜ ਕੀਤੀ।
ਬਿੱਲੇ ਨੂੰ ਬਾਹਰ ਕੱਢਿਆ ਗਿਆ।
ਸਾਹਮਣੇ ਸੀਤੋ ਨੂੰ ਤੱਕ ਕੇ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਫ਼ਖ਼ਰ ਦੇ ਹੰਝੂ ਆ ਗਏ। ਉਹ ਸੀਤੋ ਦੇ ਪੈਰਾਂ 'ਤੇ ਢੇਰੀ ਹੋ ਗਿਆ। ਸੀਤੋ ਦਾ ਇਸ ਵਕਤ ਆਉਣਾ ਉਸ ਲਈ ਕਿਸੇ ਦੇਵਤੇ ਦਾ ਪ੍ਰਗਟ ਹੋਣਾਂ ਸੀ। ਨਹੀਂ ਤਾਂ ਸ਼ਰਾਬੀ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਉਸ ਵਿਚ ਚਿੱਬ ਪਾ ਦੇਣੇ ਸਨ। ਕਿਹੜਾ ਕਿਸੇ ਖੱਬੀ ਖ਼ਾਨ ਨੇ ਹੱਥ ਫੜਨਾ ਸੀ ?
ਸੀਤੋ ਨੇ ਫੜ ਕੇ ਬਿੱਲੇ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਹਿੱਕ ਨਾਲ ਲਾ ਲਿਆ।
-"ਹੋਰ ਕੋਈ ਸੇਵਾ..?" ਮੁਣਸ਼ੀ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ।
-"ਅੱਜ ਐਨੀ ਈ ਬਹੁਤ ਐ..! ਆਹ ਮੁੰਡਿਆਂ ਦਾ ਖਰਚ ਪੱਠਾ! ਖਾ ਪੀ ਲੈਣਗੇ ਆਥਣੇ.. !' ਸੀਤੋ ਨੇ ਨੋਟਾਂ ਦਾ ਰੁੱਗ ਭਰਕੇ ਮੁਣਸ਼ੀ ਅੱਗੇ ਢੇਰੀ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
-"ਕਾਹਨੂੰ ਬੇਸ਼ਰਮੀ ਦਿੰਨੇ ਐਂ..? ਅੱਗੇ ਵੀ ਥੋਡਾ ਈ ਖਾਈਦੈ..!" ਮੁਣਸ਼ੀ ਨੇ ਬੜੇ ਤਪਾਕ ਨਾਲ ਹੱਥ ਮਿਲਾਉਂਦਿਆਂ ਕਿਹਾ।
ਸੀਤੋ ਬਿੱਲੇ ਸਮੇਤ ਜੀਪ ਵਿਚ ਬੈਠ ਗਿਆ।
ਤੁਰਦੀਆਂ ਜੀਪਾਂ ਨੇ ਠਾਣੇ ਦੇ ਦਰਵਾਜੇ ਅੱਗੇ ਖੁਰਗੋ ਪੱਟ ਦਿੱਤੀ ਸੀ। ਧੂੜ ਤੋਂ ਡਰਦੇ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਮੂੰਹ ਆਪਣੇ ਪਰਨੇਂ ਨਾਲ ਢਕ ਲਿਆ।
