-"ਆਹ ਸਕੀਮ ਸਾਰਿਆਂ ਨਾਲੋਂ ਘੈਂਟ ਐ..!"

-'ਮਖਿਆ ਭੈੜਿਆ ਜਮਾਂ ਫਿੱਟ ਸਕੀਮ ਐਂ..!"

-"ਨਹੀਂ... !" ਕਰਨੈਲ ਸਿਉਂ ਇਕ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਚੀਕਿਆ ਸੀ। ਹੁਣ ਤੱਕ ਸਾਰੀਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਉਸ ਨੇ ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਸੁਣ ਲਈਆਂ ਸਨ। ਉਹ ਕਾਫ਼ੀ ਗੰਭੀਰ ਹੋਇਆ ਬੈਠਾ ਸੀ।

.।" ਇਕ ਚੁੱਪ, ਇਕ ਸੰਨਾਟਾ ਛਾ ਗਿਆ।

-"ਸਰਦਾਰ ਜੀ, ਇਉਂ ਤਾਂ ਉਹੋ ਸਿਰ 'ਤੇ ਆ ਚੜੂ ? ਵਿਗੜਿਆ ਲੋਟ ਨੀ ਆਉਣਾ..!"

-"ਕੋਈ ਗੱਲ ਨੀ..!"

-" ਸਰਦਾਰ ਜੀ ਸੋਚ ਲਓ..! ਸਬੱਬੀਂ ਬੰਦੇ ਰਲੇ ਐ..!"

-"ਮੇਰਾ ਸੋਚਿਆ ਵਿਐ..! ਬੱਸ ਤੁਸੀਂ ਚੁੱਪ ਕਰਕੇ ਤੁਰ ਜਾਓ ਤੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰੋ..! ਐਹੋ ਜੀਆਂ ਸਕੀਮਾਂ ਪੁੱਛਣ ਦੀ ਲੋੜ ਪਈ ਤਾਂ ਮੈਂ ਥੋਨੂੰ ਆਪੇ ਈ ਬੁਲਾ ਲਊਂਗਾ ।" ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬੜਾ ਸੰਜੀਦਾ ਹੋ ਕੇ ਆਖਿਆ।

ਸਾਰੇ ਕੰਨ ਜਿਹੇ ਝਾੜ ਕੇ ਤੁਰ ਗਏ।

ਪਾਸੇ ਜਾ ਕੇ 'ਤੱਤੇ' ਕਾਮੇਂ ਆਪਸ ਵਿਚ ਕਾਨਾਫੂਸੀ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ।

-"ਸਰਦਾਰ ਡਰਦੈ!'

-"ਡਰਿਆ ਸੋ ਮਰਿਆ..!"

-"ਇਹ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਦੇ ਕੀ ਖੁਰ ਵੱਢਦੈ? ਮੁੰਡੇ ਨੂੰ ਮਰਵਾਊ, ਮੈਂ ਸ਼ਰਤ ਕਰਦੈਂ..!"

-"ਅਗਲੇ ਦਾ ਹੱਥ ਖੁੱਲ੍ਹ ਗਿਐ, ਹੋਰ ਹੁਣ ਭਲੀ ਗੁਜਾਰੂ..?"

-"ਜੇ ਸਰਦਾਰ ਨੇ ਨਾ ਦਬਾਅ ਪਾਇਆ ਤਾਂ ਦੇਖ ਲਈਂ ਦਰਬੜੀ ਉਹ ਫੇਰ ਵੀ ਕਿਤੇ ਲਾਊ..!"

ਕਾਮੇਂ ਉਤਨਾਂ ਚਿਰ ਚੁੱਪ ਨਹੀਂ ਕਰੋ, ਜਿੰਨਾਂ ਚਿਰ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਉਠ ਕੇ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਸਾਰਾ ਪਿੰਡ ਹੀ ਮੂੰਹ ਜੋੜ-ਜੋੜ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਪਿੰਡ ਦੀ ਸੱਥ ਅਤੇ ਆਂਢ ਗੁਆਂਢ ਵਿਚ ਇਹੋ ਚਰਚਾ ਸੀ। ਭੱਠੀ 'ਤੇ ਬੈਠੇ, ਅੱਗ ਸੇਕਦੇ ਮੁੰਡੇ ਰਾਤ ਨੂੰ ਰੰਗ ਬਿਰੰਗੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ।