-"ਬਾਈ ਇਹ ਸਾਡੀ ਕੋਠੀ ਐ..!"

-"ਤੈਨੂੰ ਪਤਾ ਨ੍ਹੀ ਬਈ ਅਸੀਂ ਐਥੇ ਐਂ..?"

-"ਪਰ ਬਾਈ ਮੈਂ ਤਾਂ ਇੰਜਣ ਚਲਾਉਣਾ..!"

-"ਇੰਜਣ ਚਲਾ ਕੇ ਤੂੰ ਮਾਂ ਦੀ…. ਕਰਨੈਂ ਕੱਕਰ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਪਈ ਜਾਂਦੈ!"

-''ਤੂੰ ਸਿੱਧੇ ਮੂੰਹ ਤਾਂ ਬੋਲ ਯਾਰ.. !" ਮੁੰਡਾ ਵੱਟ ਖਾ ਗਿਆ।

-"ਕਿਹੜੈ ਉਏ ਇਹੋ ਸਿੱਧੇ ਮੂੰਹ ਬੁਲਾਉਣ ਆਲਾ ਇਹਦੀ ਮੈਂ ਮਾਂ ਦੀ.... ਦਿੱਤਾ। ਅੰਦਰੋਂ ਰੱਜੇ ਦਰਸ਼ਣ ਨੇ ਅਜੀਬ ਅਕਾਸ਼ਬਾਣੀ ਕੀਤੀ। ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਜਦ ਅੰਦਰ ਨਿਗਾਹ ਮਾਰੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਦਰਸ਼ਣ ਨਾਲ ਪਈ ਨੰਗ-ਧੜੰਗੀ ਕੁੜੀ ਤੇ ਪਈ। ਉਹ ਸਤੰਭ ਰਹਿ ਗਿਆ । ਉਸ ਦਾ ਅਣਖੀ ਦਿਮਾਗ ਸੱਤ ਅਸਮਾਨੀ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ ਸੀ।

-"ਅਸੀਂ ਐਥੇ ਕੰਜਰਖ਼ਾਨਾ ਨ੍ਹੀ ਹੋਣ ਦੇਣਾਂ ਉਏ ਵੱਡਿਆ ਸੂਰਮਿਆਂ ।" ਮੁੰਡਾ ਬੁੱਕਿਆ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿਚ ਲਹੂ ਉਤਰ ਆਇਆ ਸੀ।

-'ਅਸੀਂ ਤਾਂ ਐਥੇ ਡਾਂਗ ਨਾਲ ਕੰਜਰਖ਼ਾਨਾ ਕਰਾਂਗੇ-ਤੂੰ ਰੋਕੇਂਗਾ..?"

-"ਆਹੇ ਮੈਂ ਰੋਕੂੰਗਾ..! ਅਸੀਂ ਕਿਹੜਾ ਵੰਗਾਂ ਪਾਈਐਂ? ਤੂੰ ਸਾਨੂੰ ਕੰਜਰ ਸਮਝ ਲਿਆ..? ਬਿਗਾਨੀਆਂ ਧੀਆਂ ਭੈਣਾਂ ਲਿਆ ਕੇ ਐਥੇ ਰੰਡੀ ਬਜਾਰ ਬਣਾਈ ਬੈਠੈਂ..!"

-"ਬਿਗਾਨੀਆਂ ਨਾ ਸਹੀ। ਕੱਲ੍ਹ ਨੂੰ ਆਬਦੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਛੱਡ ਜਾਈਂ-ਉਹਦੇ ਨਾਲ ਬਿੰਦ ਮੌਜ ਮੇਲਾ ਕਰਲਾਂਗੇ!'

-ਖੜ੍ਹ ਤੇਰੀ ਮਾਂ ਦੀ.... ਤੇਰੀ ਦੀ!" ਮੁੰਡੇ ਨੇ ਕਹੀ ਦਰਸ਼ਣ ਵੱਲ ਉਘਰੀ। ਪਰ ਮਿੰਦੀ ਨੇ ਹੱਥ ਦੇ ਕੇ ਰੋਕ ਲਈ। ਖੂੰਜੇ 'ਚੋਂ ਕੁਹਾੜੀ ਚੁੱਕ ਕੇ ਦਰਸ਼ਣ ਨੇ ਮੁੰਡੇ 'ਤੇ ਵਾਰ ਕੀਤਾ। ਕੁਹਾੜੀ ਉਸ ਦੇ ਸਿਰ ਵਿਚ ਖੱਪਾ ਖੇਲ੍ਹ ਗਈ। ਸਿਰ 'ਚੋਂ ਖੂਨ ਦਾ ਫੁਹਾਰਾ ਫੁੱਟਿਆ। ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਹੱਥੋਂ ਕਹੀ ਛੁੱਟ ਕੇ ਡਿੱਗ ਪਈ, ਜਿਹੜੀ ਮਿੰਦੀ ਹੱਥ ਆ ਗਈ। ਪਿੱਛ ਤੋਂ ਮਿੰਦੀ ਨੇ ਕਹੀ ਸਿੱਧੀ ਕਰਕੇ ਉਸ ਦੀ ਗਿੱਚੀ ਵਿਚ ਦੇ ਮਾਰੀ। ਮੁੰਡਾ ਚੌਫ਼ਾਲ ਧਰਤੀ 'ਤੇ ਵਿਛ ਗਿਆ। ਖੂਨ ਨਾਲ ਉਸ ਦਾ ਸਾਰਾ ਮੂੰਹ ਲੱਥ ਪੱਥ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ।

ਉਸ ਨੂੰ ਖੂਨ ਨਾਲ ਭਿੱਜਿਆ ਦੇਖ ਕੁੜੀ ਘਬਰਾਈ ਹੋਈ ਚੀਕਾਂ ਮਾਰਦੀ, ਨੰਗ ਧੜੰਗੀ ਕੱਪੜੇ ਪਾਉਂਦੀ ਭੱਜ ਤੁਰੀ। ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਦੀ ਉਹ ਡਰੀ ਘੋੜ੍ਹੀ ਵਾਂਗ ਹਵਾ ਹੋਈ ਜਾ ਰਹੀ ਸੀ।