-"ਕੀਹਦੇ ‘ਤੇ ..?"
-"ਜੀ ਸਰਦਾਰ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦਰਸ਼ਣ 'ਤੇ..!"
ਮੁੰਡੇ ਦੇ ਆਖਣ 'ਤੇ ਇਕ ਸੰਨਾਟਾ ਛਾ ਗਿਆ ਅਤੇ ਫਿਰ ਕੁਰਬਲ-ਕੁਰਬਲ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਈ।
-"ਪੱਕੀ ਗੱਲ ਕਹਿੰਨੇਂ..?" ਠਾਣੇਦਾਰ ਦੇ ਹੱਥ ਜਿਵੇਂ ਲੱਡੂ ਆ ਗਏ। ਉਸ ਨੇ ਕੁਰਸੀ ਤੋਂ ਢੋਅ ਹਟਾ ਕੇ ਫ਼ਿਰ ਪੁੱਛਿਆ।
-"ਹਾਂ ਜੀ ਪੱਕੀ ਗੱਲ ਕਹਿੰਨੈਂ..!"
-"ਸਰਦਾਰ ਨੂੰ ਕਹੋ ਪੇਸ਼ ਹੋਵੇ.!" ਚੌਕੀਦਾਰ ਸਮੇਤ ਦੋ ਸਿਪਾਹੀ ਠਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਵੱਲ ਤੋਰ ਦਿੱਤੇ।
ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਆ ਪੇਸ਼ ਹੋਇਆ।
ਉਸ ਦੇ ਹਮਾਇਤੀ ਉਸ ਪਿੱਛੇ ਕੰਧ ਬਣੇਂ ਖੜ੍ਹੇ ਸਨ।
-"ਕਰਨੈਲ ਸਿਆਂ-ਮਕਤੂਲ ਦੇ ਵਾਰਸਾਂ ਨੂੰ ਥੋਡੇ ਮੁੰਡੇ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਐ..!" ਠਾਣੇਦਾਰ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਦੇ ਸਾਊ ਚਿਹਰੇ ਵੱਲ ਦੇਖ ਕੇ ਕੁਝ ਧੀਮਾਂ ਬੋਲਿਆ।
-"ਜੀਹਦੇ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਐ-ਉਹਨੂੰ ਫੜ ਲਓ ਸਰਕਾਰ.. !" ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਬੋਲਿਆ।
-"ਤੇਰੀ ਧੀ ਦੀ...ਚੌਰਿਆ-ਬੋਲ ਹੁਣ..! ਘੁੱਗੂ ਬਣਿਆਂ ਬੈਠੇ-ਐਥੇ ਫੇਰਿਆਂ 'ਤੇ ਬੈਠੇ..!" ਠਾਣੇਦਾਰ ਨੇ ਰੂਲ ਗੱਜਣ ਦੇ ਭਰਾ ਵੱਲ ਉਘਰਿਆ।
ਉਹ ਪਾਸੇ ਹਟ ਗਿਆ।
-"ਜੀ ਮੈਂ ਤਾਂ ਅੱਗੇ ਪਿੱਟੀ ਜਾਨੇਂ ਬਈ ਸਰਦਾਰ ਦੇ ਮੁੰਡੇ ਦਰਸ਼ਣ ਨੇ ਗੱਜਣ ਦਾ ਖੂਨ ਕੀਤੇ-ਹੋਰ ਤੁਸੀਂ ਮੈਥੋਂ 'ਗੂਠੇ ਦੀ ਥਾਂ ਚਿੱਤੜ ਤਾਂ ਨੀ ਲੁਆਉਣੇ.. ?" ਮੁੰਡਾ ਵੀ ਵੱਟ ਖਾ ਗਿਆ।
-"ਇੱਤਰਾਂ ਠਾਣੇਦਾਰ ਭਾਅ-ਇਹ ਕਿੱਦਾਂ ਹੋ ਸਕਦੈ ?" ਭਾਊ ਬੋਲਿਆ।
-"ਹੋ ਕੀ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ.. ?'
-"ਠਾਣੇਦਾਰ ਭਾਅ-ਉਹ ਤਾਂ ਪੰਜ ਦਿਹਾੜੇ ਦਾ ਹਸਪਤਾਲ ਦਾਖ਼ਲ ਈ-ਉਹ ਕਤਲ ਕਿੱਦਾਂ ਪਿਆ ਕਰ ਸਕਦੈ-ਉਸ ਪਾਸੋਂ ਤਾਂ ਉਠ ਕੇ ਮੂਤਰ ਨਹੀਂ ਜੇ ਕਰਿਆ ਜਾਂਦਾ-ਕਤਲ ਕਿੱਦਾਂ ਪਿਆ ਕਰ ਦੇਵੇਗਾ!"
