ਸੁੰਨ ਵਰਤ ਗਈ।
ਠਾਣੇਦਾਰ ਸਤੰਭ, ਮਜੌਰਾਂ ਦੀ ਮਾਂ ਵਾਂਗ ਮੁਕੰਦ ਸਿੰਘ ਵੱਲ ਦੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ।
-"ਤੇਰੀ ਕੀ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਸੀ... ?"
-"ਦੁਸ਼ਮਣੀਂ ਦੱਸ ਕੇ ਪੈਂਦੀ ਐ? ਤੁਸੀਂ ਅੰਬ ਖਾਣੇਂ ਐਂ ਕਿ ਦਰੱਖ਼ਤ ਗਿਣਨੇ ਐਂ? ਗੱਜਣ ਦਾ ਕਤਲ ਮੈਂ ਕੀਤੇ..!'
ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਘੁਸਰ-ਮੁਸਰ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ।
ਸਾਰੇ ਹੀ ਮੰਨਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰੀ ਸਨ। ਮੁਕੰਦ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਕਾਤਲ ? ਕਦੇ ਨਹੀਂ..!
-"ਚੁੱਪ ਕਰੋ ਉਏ ਹਰਾਮ ਦਿਓ ।" ਠਾਣੇਦਾਰ ਗੱਜਿਆ। ਉਹ ਸੋਟੀ ਉਲਰ-ਉਲਰ ਪੈਂਦਾ ਸੀ।
ਚੁੱਪ ਵਰਤ ਗਈ।
-"ਹਾਂ ਬਈ-ਤੂੰ ਕੀਤੈ ਕਤਲ ?"
-"ਆਹੋ ਜੀ..! ਮੈਂ ਕੀਤੈ.. !" ਉਸ ਨੇ ਹਿੱਕ ਥਾਪੜੀ।
-"ਧੀ ਦਾ ਮੁਕਲਾਵਾ ਦੇਣਿਆਂ-ਐਡਾ ਉਹ ਕੀ ਤੇਰੀ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਪੈਂਦਾ ਸੀ..!"
-“………………..”
-"ਠਾਣੇਦਾਰ ਭਾਅ...! ਕਾਨੂੰਨੀ ਕਾਰਵਾਈ ਪਏ ਕਰੋ-ਕਿਉਂ ਇੱਤਰਾਂ ਗਾਲਾਂ ਦੀ ਧੂਹ ਕਿਉਂ ਪਏ ਵਰ੍ਹਾਂਦੇ ਜੇ... ?" ਭਾਊ ਨੇ ਠਾਣੇਦਾਰ ਨੂੰ ਕਿਹਾ। ਉਸ ਦੀ ਠਾਣੇਦਾਰ ਨਾਲ ਅੱਖ ਮਿਲੀ। ਗੱਲ ਸਾਂਝੀ ਹੋ ਕੇ ਅੱਖਾਂ ਰਾਹੀਂ ਹੀ ਯਾਰੀ ਪੈ ਗਈ।
ਸ਼ਾਂਤੀ ਵਰਤ ਗਈ ਸੀ।
ਪੁਲੀਸ ਮੁਕੰਦ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਗਿ੍ਫ਼ਤਾਰ ਕਰਕੇ ਤੁਰ ਗਈ।
ਪਿੱਛੇ ਹੀ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹਮਾਇਤੀ ਤੁਰ ਗਏ।
-"ਕਰਨੈਲ ਸਿਆਂ-ਫ਼ਿਕਰ ਨਾ ਕਰੋ-ਪੁਲਸ ਨੇ ਕਿਸੇ ਦੀ ਗਵਾਹੀ ਈ ਨੀ ਪੈਣ ਦੇਣੀਂ..!" ਮੁਣਸ਼ੀ ਬੋਲ ਰਿਹਾ ਸੀ।
