ਮੁਕੰਦ ਸਿੰਘ ਦਾ ਮੁਕੱਦਮਾਂ ਅਦਾਲਤ ਵਿਚ ਪਹੁੰਚਿਆ।
ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਦਾ ਕੀਤਾ ਵਕੀਲ ਅਦਾਲਤ ਵਿਚ ਗੇੜੇ ਦਿੰਦਾ ਫਿਰਦਾ ਸੀ।
ਸਾਰ ਕੇਸ ਪੜ੍ਹ ਕੇ ਸੁਣਾਇਆ ਗਿਆ।
ਪੋਸਟ ਮਾਰਟਮ ਦੀ ਰਿਪੋਰਟ ਪੇਸ਼ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਗਈ।
ਗਵਾਹ ਭੁਗਤ ਗਏ ਸਨ । ਪੁਲੀਸ ਨੇ ਗਵਾਹਾਂ ਨੂੰ ਤੋਤੇ ਵਾਂਗ ਪੜ੍ਹਾ ਰੱਖਿਆ ਸੀ। ਵਕੀਲ ਝਗੜ ਰਹੇ ਸਨ। ਮੁਕੰਦ ਸਿੰਘ ਕਟਿਹਰੇ ਵਿਚ ਸ਼ਾਂਤ, ਚੁੱਪ ਚਾਪ ਖੜ੍ਹਾ ਸੀ। ਉਹ ਵਾਰ ਵਾਰ ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਵੱਲ ਤੱਕਦਾ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਆਪਣੇ ਪ੍ਰੀਵਾਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਬਾਰੇ ਤਾਕੀਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੋਵੇ।
ਕਾਫ਼ੀ ਬਹਿਸ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਜੱਜ ਨੇ ਫ਼ੈਸਲੇ ਦੀ ਤਾਰੀਖ਼ ਇਕ ਹਫ਼ਤੇ 'ਤੇ ਪਾ ਦਿੱਤੀ।
ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸਾਥੀ ਪਿੰਡ ਚਲੇ ਗਏ ਮੁਕੰਦ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਹੱਥਕੜੀਆਂ ਅਤੇ ਬੇੜੀਆਂ ਸਮੇਤ ਫਿਰ ਜੇਲ੍ਹ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ।
ਕਿਸ਼ਤ 15
ਮੁਕੰਦ ਸਿੰਘ ਦਾ ਸਾਰਾ ਪ੍ਰੀਵਾਰ ਹੀ ਤਰਾਸ-ਤਰਾਸ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਗੁਰੂ ਮਹਰਾਜ, ਅਕਾਲ ਪੁਰਖ਼ ਸੱਚੇ ਪਾਤਿਸ਼ਾਹ ਨੂੰ ਸਿਰਜ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਮਾਂ ਨੂੰ ਮੁਕੱਦਮਾਂ ਜਿੱਤਣ ਦੀ ਕੋਈ ਆਸ ਨਹੀਂ ਸੀ।
ਹਫ਼ਤੇ ਬਾਅਦ ਸਵੇਰੇ ਸਾਝਰੇ ਹੀ ਫ਼ੈਸਲੇ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਪਈ। ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਹਮਾਇਤੀ ਗੱਡ ਵਾਂਗ ਭਾਰੇ ਭਾਰੇ ਪੈਰ ਘੜੀਸਦੇ ਅੰਦਰ ਚਲੇ ਗਏ। ਕਰਨੈਲ ਸਿੰਘ ਦਾ ਮਨ ਡਰ ਚੁੱਕਿਆ ਸੀ। ਉਹ ਸਾਹ ਜਿਹੇ ਵਰੋਲਦੇ ਫ਼ਿਰਦੇ ਸਨ। ਠਾਣੇਦਾਰ ਉਹਨਾਂ ਨਾਲ ਗੱਲ ਨਹੀਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ।
ਜੱਜ ਸਾਹਿਬ ਨੇ ਫ਼ਾਈਲ ਚੁੱਕੀ ਅਤੇ ਫ਼ੈਸਲਾ ਸੁਣਾਂ ਦਿੱਤਾ।
ਮੁਕੰਦ ਸਿੰਘ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਹੋ ਗਈ!!
