ਗਏ । ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਤਲਵਾਰਾਂ ਸੂਰਜ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਵਿੱਚ ਚਮਕਾਂ ਮਾਰ ਰਹੀਆਂ ਸਨ। ਸਰਕੇਸ਼ੀਅਨ ਕੋਟਾਂ ਉੱਤੇ ਲੱਕ ਦੁਆਲੇ ਭੀੜੀਆਂ ਪੇਟੀਆਂ ਕੱਸੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ ਤੇ ਚਿੱਟੇ ਰਿਬਨਾਂ ਵਾਲੀਆਂ ਫ਼ਰ ਦੀਆਂ ਟੋਪੀਆਂ ਵਿੱਚ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਚੜ੍ਹਤ ਵੇਖਣ ਵਾਲੀ ਸੀ।
ਉਹ ਘੋੜਿਆਂ ਉੱਤੇ ਸਵਾਰ ਪਿੰਡਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਗਾਉਂਦੇ ਲੰਘੀ ਜਾ ਰਹੇ ਸਨ ਤੇ ਕਸਾਕ ਤੀਵੀਂਆਂ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਲਈ ਮਸਾਲੇਦਾਰ ਭੁੰਨਿਆ ਮਾਸ ਦੇ ਕੇ ਅੱਗੇ ਭੇਜ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਜਦ ਕਿ ਬੁੱਢੇ ਸ਼ਰਾਬ ਦੇ ਕੁੱਪ ਮੋਢਿਆਂ ਉੱਤੇ ਚੁੱਕੀ ਫਿਰ ਰਹੇ ਸਨ।
"ਸਾਨੂੰ ਪਹਾੜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਤਾਜ਼ਾ ਤਾਜ਼ਾ, ਇਕ ਬਾਲਸ਼ਵਿਕ ਫੜ ਕੇ ਲਿਆ ਦਿਓ. ਵੇਖੀਏ ਤਾਂ ਸਹੀ ਉਹ ਹੈਣ ਕਿਹੋ ਜਿਹੇ।"
"ਫਾਂਸੀ ਦੇ ਫੰਦੇ ਤਿਆਰ ਰੱਖੋ, ਅਸੀਂ ਜ਼ਰੂਰ ਫੜ੍ਹ ਲਿਆਵਾਂਗੇ।"
ਕਸਾਕ ਪੀਣ ਵਿੱਚ ਤੇ ਤਲਵਾਰ ਚਲਾਣ ਵਿੱਚ ਇੱਕੋ ਜਿਹੇ ਮਾਹਿਰ ਸਨ।
ਦੂਰ ਧੂੜ ਤੇ ਮਿੱਟੀ ਘੱਟੇ ਦੇ ਗੁਬਾਰ ਉੱਡਦੇ ਦਿੱਸੇ।
"ਓਹ ਆ ਗਏ।"
ਆ ਗਏ ਲਟਕਦੀਆਂ ਲੀਰਾਂ, ਮੁਰਝਾਏ ਹੋਏ, ਚੀਥੜੇ ਲਟਕਦੇ ਸਿਰਾਂ ਉੱਤੇ ਟਪਾਂ ਦੀ ਥਾਂ ਘਾਹ ਕਾਨੇ ਵਲ੍ਹੇਟੇ ਹੋਏ।
ਕਸਾਕ ਫਰ ਦੀਆਂ ਟੋਪੀਆਂ ਸੰਭਾਲਦੇ ਬਿਜਲੀ ਵਾਂਗ ਲਿਸ਼ਕਦੀਆਂ ਤਲਵਾਰਾਂ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਘੁਮਾਂਦੇ ਕਾਠੀਆਂ ਦੇ ਹੰਨਿਆਂ ਉੱਤੇ ਝੁਕੇ ਤੇ ਘੋੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਲਗਾਮਾਂ ਢਿੱਲੀਆਂ ਛੱਡਦੇ, ਸ਼ਾਂ ਸ਼ਾਂ ਕਰਦੇ ਹਵਾ ਵਿੱਚੋਂ ਨਿਕਲ ਗਏ।
“ਪਤਾ ਲੱਗੇਗਾ ਕਸਾਕਾਂ ਦੀ ਤਲਵਾਰ ਦਾ।"
" ਹੁੱਰਾ।"
ਪਰ ਅਚਾਨਕ ਕੁਝ ਹੋਰ ਹੀ ਭਾਣਾ ਵਰਤ ਗਿਆ, ਖਬਰੇ ਕਿੱਥੋਂ ਆ ਕੇ ਤਲਵਾਰਾਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਟੋਪੀਆਂ ਚੀਰਦੀਆਂ ਲੰਘਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ, ਘੋੜਿਆਂ ਤੇ ਸਵਾਰਾਂ ਦੀਆਂ ਧੌਣਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਤਲਵਾਰਾਂ ਘੱਪ ਘੱਪ ਕਰਦੀਆਂ ਲੰਘਣ ਲੱਗ ਪਈਆਂ, ਘੜੇ ਸਵਾਰਾਂ ਸਮੇਤ ਧਰਤੀ ਉਤੇ ਡਿੱਗ ਡਿੱਗ ਕੇ ਢੇਰ ਹੋਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਜਿਹੜੇ ਬਚ ਗਏ, ਉਹ ਘੋੜਿਆਂ ਦੀਆਂ ਕਾਠੀਆਂ ਨਾਲ ਚੰਬੜੇ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਸਰਪਟ ਦੁੜਾਂਦੇ ਨਿਕਲ ਭੱਜੇ, ਪਰ ਸਿਰਾਂ ਉੱਤੇ ਸੂਕਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਨੇ ਦੂਰ ਨਾ ਲੰਘਣ ਦਿੱਤੇ । ਨੰਗੇ ਪੈਰੀਂ ਰਸਾਲੇ ਦੇ ਜਵਾਨ ਤਿੰਨ ਚਾਰ ਪੰਜ ਮੀਲ ਤੱਕ ਘੋੜੇ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਮਗਰ ਲਾਈ ਹਵਾ ਨਾਲ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਉੱਡਦੇ ਗਏ- ਜੇ ਕਸਾਕ ਬਚ ਨਿਕਲੇ ਤਾਂ ਇਸ ਕਰਕੇ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਦੇ ਘੋੜੇ ਥੱਕ ਚੁੱਕੇ ਸਨ।
ਕਸਾਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਜਾ ਵੜ੍ਹੇ। ਪਰ ਪਿੱਛੇ ਪਿੱਛੇ ਦੂਜੇ ਵੀ ਜਾ ਵੜ੍ਹੇ ਤੇ ਕਿੱਲਿਆਂ ਤੇ ਖੁਰਲੀਆਂ ਤੋਂ ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਘੋੜੇ ਖੋਲ੍ਹਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਅੱਗੇ ਆਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਸਿਰ ਉੱਡਣ ਲੱਗ ਪਏ। ਤਲਵਾਰਾਂ ਹਵਾ ਚੀਰਦੀਆਂ ਗਈਆਂ। ਤਾਜ਼ੇ ਘੋੜਿਆਂ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹੇ ਕਸਾਕਾਂ ਦੇ ਤਿਹਾਏ ਫਿਰ ਉਹਨਾਂ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਨ ਲੱਗ ਪਏ - ਕਈ ਚਿੱਟੀਆਂ ਫਰ ਦੀਆਂ ਟੋਪੀਆਂ ਤੇ ਸਰਕੇਸ਼ੀਅਨ ਤੰਗ ਪੇਟੀਆਂ ਵਾਲੇ ਕੋਟ ਸਟੈਪੀ ਵਿੱਚ ਝਾੜੀਆਂ ਢਿੱਗਾਂ ਤੇ ਰੁੱਖਾਂ ਉੱਤੇ ਟੰਗੀ
