ਝੱਟ ਧੂੰਆਂ ਤੇ ਘੱਟਾ ਉਡਾਂਦੀ ਪੈਰਾਂ ਉਤੇ ਖੜ ਖੜ ਕਰਦੀ ਰੁੱਕ ਗਈ, ਤੇ ਵਿੱਚ ਬੈਠੇ ਸਵਾਰ ਅੱਗੇ ਨੂੰ ਜਾ ਪਏ ਤੇ ਤਦੇ ਦੋ ਗੋਲੀਆਂ ਸ਼ਾਂ ਕਰਕੇ ਛੱਤ ਉੱਪਰੋਂ ਦੀ ਲੰਘ ਗਈਆਂ।

"ਮਿੱਤਰ... ਦੋਸਤ... ਦੋਸਤ!" ਚਾਰੇ ਉੱਚਾ ਉੱਚਾ ਰੌਲਾ ਪਾਂਦੇ ਬੋਲੇ ।

ਗੋਲੀ ਚਲੀ ਗਈ। ਘੋੜਿਆਂ ਉਤੇ ਸਵਾਰ ਗਸ਼ਤੀ ਦਲ ਦੇ ਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਬੰਦੂਕਾਂ ਮੋਢੇ ਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਫੜ੍ਹ ਲਈਆਂ ਤੇ ਸੜਕ ਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਹੋ ਕੇ, ਵਿਚਕਾਰ, ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਆਉਂਦੀਆਂ ਗੋਲੀਆਂ ਦਾ ਰਾਹ ਛੱਡ ਕੇ, ਘੋੜੇ ਸਰਪਟ ਦੁੜਾਂਦੇ, ਗੋਲੀਆਂ ਚਲਾਂਦੇ ਇੱਕ ਪਾਸੇ ਨਿਕਲ ਗਏ।

"ਮਾਰ ਛੱਡਣਗੇ ਸਾਨੂੰ।" ਡਰਾਈਵਰ ਦੇ ਕਰੜੇ ਹੋਠਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਆਵਾਜ਼ ਆਈ। ਉਹ ਮੋਟਰ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰਕੇ, ਹੱਥ ਚੱਕੇ ਤੋਂ ਲਾਹ ਕੇ ਬੈਠਾ ਹੋਇਆ ਸੀ।

ਗਸ਼ਤੀ ਦਲ ਸਰਪਟ ਘੋੜੇ ਦੁੜਾਂਦਾ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ - ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਹਮਣੇ ਤਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਦਸ ਬੰਦੂਕਾਂ ਦੀਆਂ ਕਾਲੀਆਂ ਬੰਨੀਆਂ। ਘੋੜ ਸਵਾਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕੁਝ ਖੌਫ਼ ਦੇ ਮਾਰੇ ਹੋਏ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰਦੇ ਹੇਠਾਂ ਉੱਤਰ ਆਏ ਤੇ ਦਹਾੜਦੇ ਬੋਲੇ:

"ਹੱਥ ਉੱਪਰ ਕਰੋ। ਮਸ਼ੀਨਗੰਨਾਂ ਤੋਂ ਪਰੇ ਹੋ ਜਾਓ। ਬਾਹਰ ਨਿਕਲ ਆਓ।"

ਦੂਜੇ ਸਾਥੀ, ਪੀਲੇ ਪਏ ਹੋਏ ਚਿਹਰੇ ਚੀਖ਼ਦੇ ਘੋੜਿਆਂ ਉੱਤੋਂ ਢਲ ਆਏ:

"ਬੇਟੀਆਂ ਕਰੋ ਯਾਰ! ਕੀ ਤੱਕੀ ਜਾ ਰਹੇ ਹੋ ? ਖੂਨੀ ਅਫ਼ਸਰ ਨੇ ਕਸਾਈ, ਪਾਰ ਬੁਲਾਓ ।"

ਮਿਆਨੇਂ ਧੂਹੀਆਂ ਤਲਵਾਰਾਂ ਲਿਸ਼ਕੀਆਂ।

"ਵੱਢ ਦੇਣਗੇ ਸਾਨੂੰ।" ਸੈਲੀਵਾਨੋਵ, ਦੋਵੇਂ ਸਿਪਾਹੀ ਤੇ ਡਰਾਈਵਰ ਝੱਟ ਮੋਟਰ ਵਿੱਚੋਂ ਛਾਲਾਂ ਮਾਰ ਕੇ ਨਿਕਲ ਆਏ। ਜਿਸ ਵੇਲੇ ਹੇਠਾਂ ਆ ਕੇ ਉਹ ਘੋੜਿਆਂ ਵਿਚਕਾਰ, ਚੁੱਕੀਆਂ ਤਲਵਾਰਾਂ ਤੇ ਸੋਧੀਆਂ ਰਫਲਾਂ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਖੜ੍ਹੇ ਹੋ ਗਏ ਤਾਂ ਤਨਾਅ ਕੁਝ ਘੱਟ ਗਿਆ ਕਿਉਂਕਿ ਚਾਰੇ ਬੰਦੇ ਮਸ਼ੀਨਗੰਨਾਂ ਤੋਂ ਲਾਂਭੇ ਹੋ ਗਏ ਸਨ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਰਸਾਲੇ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਗੁੱਸਾ ਆ ਗਿਆ ਸੀ।

ਫਿਰ ਉਹ ਵੀ ਆਪਣੀ ਵਾਰੀ ਲੈਣ ਲੱਗ ਪਏ ਤੇ ਸੈਲੀਵਾਨੋਵ ਦੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੇ ਛੱਡਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ:

"ਤੁਹਾਡੇ ਸਿਰ ਫਿਰ ਗਏ ਨੇ - ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੇ ਬੰਦਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪਛਾਣ ਸਕਦੇ- ਤੁਹਾਡੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਖਬਰੇ ਪਿੱਠ ਪਿੱਛੇ ਬਣੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਨੇ । ਤੁਸਾਂ ਸਾਨੂੰ ਵੱਢ ਦਿੱਤਾ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਮਗਰੋਂ ਪਛਤਾਂਦੇ ਰਹਿੰਦੇ। ਤੁਹਾਡਾਂ ਵੀ ਅੱਲਾ ਹੀ ਵਾਲੀ ਹੈ।"

ਰਸਾਲੇ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀ ਠੰਡੇ ਪੈ ਗਏ। "ਪਰ ਤੁਸੀਂ ਹੋ ਕੌਣ ?"

"ਕੌਣ ਕੀ! ਪਹਿਲਾਂ ਪੁੱਛ ਤਾਂ ਲਓ, ਫਿਰ ਗੋਲੀ ਵੀ ਮਾਰ ਲੈਣਾ । ਲੈ ਚੱਲੋ ਸਾਨੂੰ ਹੈੱਡਕੁਆਰਟਰ ।"

"ਪਰ ਸਾਨੂੰ ਕੀ ਪਤਾ ਏ ?" ਮੱਠੇ ਪਏ ਰਸਾਲੇ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀ ਘੋੜਿਆਂ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹ ਬੈਠੇ। "ਪਿਛਲੇ ਹਫਤੇ ਇੱਕ ਫੌਜੀ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਕਾਰ ਆਈ ਤੇ ਗੋਲੀ ਚਲਾਣ ਲੱਗ ਪਈ।