ਕਮਾਂਡਰ ਦਾ ਫ਼ਰਮਾਨ ਨੰਬਰ 73

"ਜਰਨਲ ਪੋਕਰੋਵਸਕੀ ਦੀ ਜਰਨਲ ਡੈਨੀਕਿੰਨ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਇੱਕ ਰੇਡੀਓ ਟੈਲੀਗ੍ਰਾਮ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਰੋਕ ਲਈ ਗਈ ਹੈ। ਇਸ ਵਿੱਚ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਸਮੁੰਦਰ ਤੇ ਤੁਆਪਸੇ ਵੱਲੋਂ ਲੰਡਿਆਂ ਬੁੱਚਿਆਂ ਦਾ ਇੱਕ ਇੱਜੜ ਅੱਗੇ ਵੱਧ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਵਹਿਸ਼ੀ ਇੱਜੜ ਵਿੱਚ ਜਰਮਨੀ ਤੋਂ ਵਾਪਸ ਮੁੜੇ ਰੂਸੀ ਕੈਦੀ ਤੇ ਮਲਾਹ ਹਨ। ਉਹ ਅਸਲੇ ਨਾਲ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਲੈਸ ਹਨ। ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ ਕਈ ਬੰਦੂਕਾਂ ਤੇ ਖਾਧ ਖੁਰਾਕ ਦਾ ਸਾਮਾਨ ਤੇ ਭਾਰੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚ ਲੁੱਟ ਦਾ ਮਾਲ ਹੈ। ਇਹ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਸੂਰ ਦੇ ਬੱਚੇ ਰਾਹ ਵਿੱਚ ਜੋ ਕੁਝ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਹਰਾ ਕੇ ਮਲੀਆ ਮੇਟ ਕਰ ਛੱਡਦੇ ਨੇ: ਚੰਗੇ ਚੰਗੇ ਕਸਾਕ ਤੇ ਅਫ਼ਸਰ ਯੂਨਿਟਾਂ, ਬਾਲ ਸੈਨਿਕ, ਮੈਨਸ਼ਵਿਕ ਤੇ ਬਾਲਸ਼ਵਿਕ ।"

ਉਸ ਉੱਚੇ ਲੰਮੇ ਬੰਦੇ ਨੇ ਕਾਗਜ਼ ਆਪਣੀ ਹਥੇਲੀ ਹੇਠਾਂ ਢੱਕ ਲਿਆ, ਜੋ ਉਸ ਮੇਜ਼ ਉੱਤੇ ਟਿਕਾ ਕੇ ਰੱਖੀ ਹੋਈ ਸੀ ਤੇ ਆਪਣੀ ਨਜ਼ਰ ਸੈਲੀਵਾਨੋਵ ਉੱਤੇ ਟਿਕਾ ਕੇ, ਉਸ ਫਿਰ ਜ਼ੋਰ ਪਾ ਕੇ ਦੁਹਰਾਇਆ

'ਤੇ ਬਾਲਸ਼ਵਿਕ!"

ਤੇ ਫਿਰ ਉਸ ਹੱਥ ਚੁੱਕਿਆ ਤੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਂਗ ਹੀ ਸਿੱਧਾ ਤੁਕ ਖੜ੍ਹੋਤਾ ਪੜ੍ਹਨ ਲੱਗ ਪਿਆ:

"ਇਸ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਇਆ, ਮੈਂ ਹੁਕਮ ਦੇਂਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਬਿਨਾਂ ਕਿਤੇ ਅਟਕੇ ਪਿੱਛੇ ਹੱਟਣਾ ਜਾਰੀ ਰਖੋ । ਪਿੱਛੇ ਹੱਟਦੇ ਪੁੱਲਾਂ ਨੂੰ ਉਡਾਂਦੇ ਜਾਓ, ਪਾਰ ਲੰਘਣ ਦੇ ਸਭ ਵਸੀਲੇ ਨਸ਼ਟ ਕਰਦੇ ਜਾਓ, ਕਿਸ਼ਤੀਆਂ ਦੂਜੇ ਕੰਢੇ ਲਿਜਾ ਕੇ ਬਿਲਕੁਲ ਸਾੜ ਫੂਕ ਕੇ ਸਵਾਹ ਕਰ ਦਿਓ। ਯੂਨਿਟ ਕਮਾਂਡਰਾਂ ਦੀ ਇਹ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ ਕਿ ਪਿੱਛੇ ਹੱਟਣ ਦੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵੇਖ ਭਾਲ ਕਰਨ।"

ਸੈਲੀਵਾਨੋਵ ਦੇ ਚਿਹਰੇ ਵੱਲ ਤਾੜਦਿਆਂ ਤੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬਿਨਾਂ ਇੱਕ ਹਰਫ਼ ਬੋਲਣ ਦੇ ਵਕਤ ਦੇਂਦਿਆਂ, ਚੀਫ਼ ਕਹਿਣ ਲੱਗਾ:

"ਸਾਥੀਓ, ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਤੁਹਾਡੇ ਉੱਤੇ ਜ਼ਰਾ ਵੀ ਸ਼ੱਕ ਨਹੀਂ, ਪਰ ਤੁਹਾਨੂੰ ਮੇਰੀ ਸਥਿਤੀ ਜਾਣਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਪਹਿਲੀ ਵੇਰ ਮਿਲੇ ਹਾਂ, ਤੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਸਮਝ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਸੂਚਨਾ ਦੇ ਅਰਥ ਕੀ ਹਨ। ਸਾਨੂੰ ਕੋਈ ਅਧਿਕਾਰ ਨਹੀਂ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸਾਡੇ ਜ਼ਿੰਮੇ ਹੈ, ਅਸੀਂ ਬੜੇ ਭਾਰੇ ਮੁਜ਼ਰਮ ਹੋਵਾਂਗੇ ਜੇ ਅਸਾਂ...।’’

“ਪਰ ਉਹ ਸਾਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਹੇ ਨੇ।" ਮਾਯੂਸੀ ਵਿੱਚ ਸੈਲੀਵਾਨੋਵ ਨੇ ਆਖਿਆ।

“ਮੈਂ ਸਭ ਸਮਝਦਾ ਹਾਂ । ਜੋਸ਼ ਨਾ ਖਾਓ। ਮੇਰਾ ਖਿਆਲ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਖਾਣ ਪੀਣ ਲਈ ਕੁਝ ਨਾ ਕੁਝ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਯਕੀਨ ਹੈ ਕਿ ਤੈਨੂੰ ਤੇ ਤੇਰੇ ਮੁੰਡਿਆਂ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ ਹੋਵੇਗੀ।"