'اُهنے هَےران هو کے کِها, "اَےںوے کِوےں…مَےں دےکھداں…کردے آ کوای هّل…' اُهنے پھوٹوگاپھر تے اُّتھے کمرے 'چ کھڑھے هور رِستےداراں نُوں باهر بھےج دِّتا تے اُهنے پھٹاپھٹ دُپّٹے نُوں اُتار کے کِها کِ بدلنا پوےگا سُوٹ۔ مےرے مُوںهوں نِکلِآ کِ سُوٹ تاں هَے نهیں هور..اَےنی چھےتی کِّتھوں لَے کے آواںگے۔ اُسنے کِها کِ مےرے کول هور سُوٹ هَےگا کوٹ پَےںٹ۔ تُسیں اَےوےں کرو کِ اچکن پا لَےنا تے مَےں کوٹ پَےںٹ پا لَےنا۔ تُسیں باهر جااُ تے مَےں بدل لَےںدا هاں۔ اُهنے کّپڑے بدل لاے تے باهر آ کے مَےنُوں کِها هُن تُسیں بدل لاُ۔

مَےں پھٹاپھٹ اںدر جا اچکن پا لای۔ تھوڑی کُ کھُّلھی سی پر ٹھیک لّگ رهی سی۔ مَےں ماں والا سُوٹ اُّتھے پاے کھالی لِپھاپھے 'چ پا دِّتا۔ سُوٹ بدل کے مَےں باهر آای۔ سارے هَےران هواے کِ ِاه کی کری جاںدے آ۔ کِسے نُوں کُچھ وی جواب دِّتے بِناں اسیں پھوٹو شُوٹ کروايا۔ مَےں اُهناں نُوں کِها کِ دُپّٹا کِوےں لواںگی, اُه تاں مَےچ نهیں هُںدا۔ اُهنے مےرے مّتھے توں گھبراهٹ پڑھدے کِها, "کوای نا رهِن دے دُپّٹا۔" مَےں کِها کِ ریت اے دُپّٹا لَےن دی۔ اُهنے مےرے اُداس چِهرے نُوں هسااُن لای کِها, "توڑدے آں ِاه ریت...آودے رُمال نال مےرا سُرما ٹھیک کرکے اُهنے پُّچھِآ کِ چّلیاے هال 'چ۔ مَےں سِر هِلا دِّتا۔

هال 'چ بَےںڈ باجِآں نال داکھل هو رهے سی کِ سارے مهِمان دُّگنی هَےرانی ساڈے وّل دےکھ رهے سی تے هَےرانی دی وجھا مےرے پاای اچکن سی۔ اسیں سٹےج تے پُّجے تے سوپھِآں 'تے بَےٹھ گاے۔ تھوڑھے سمےں بااد ماهَول ٹھیک هو گِآ۔ مهِمان سهِج جےهی نِگھا نال دےکھن لّگے جِوےں ِاّک دم کِسے چیج نُوں کبُولِآ نهیں جاںدا تے هَولی-هَولی کبُول لِآ جاںدا۔ ماں نے سگُن کرن آای نے کنّھ 'چ پُّچھِآ کِ ِاه کاهتوں پايا ? مَےں کی آکھدی کَےمرا ساهمنے سی تے اَےنا کُ آکھِآ بااد 'چ دّسدی آں۔

وِآه هو گِآ۔ مَےں سهُری آ گای تے پھِر جدوں واپس مِلن پےکیں گای تاں دّسِآ کِ کِاُں اچکن پااُنی پای۔ سارے هّس هّس کے کملے هو گاے کِ ماڑی هوای۔ تھوڑے دِن بااد چاچے دی کُڑی دا وِآه سی تے اُهنے مَےنُوں پُّچھِآ کِ بھاجی والی اچکن تُهاڈے بڑی پِآری لّگدی سی تے مَےں وی سےم بناای اے وِآه والے دِن لای۔ اُس دِن توں دو گّلاں سمجھ آ گایآں کِ جو پا لاُ اُهی پھَےسن بن جاںدا۔ دُوجی گّل کِ بوڈی چیج تے بںدا کدے وِسواس نا کرے, کدے وی دھوکھا دے جاںدیآں پر ماں دا سُوٹ پااُن دی ریجھ پُوری کر لای سی۔