ਤੇਰੇ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਸਾਹ ਨਹੀਂ ਆਉਂਦਾ

ਹਾਲੇ ਵੀ ਦੱਸਣ ਦੀ ਲੋੜ ਏ

ਕਿ ਤੂੰ ਕੀ ਏ ਮੇਰੇ ਲਈ.... ?"

ਅਖੀਰੀ ਇਹ ਸਤਰਾਂ ਲਿਖ ਲੰਮ੍ਹਾ ਸਾਰਾ ਹਾਉਕਾ ਲੈ ਉਹਨੇ ਚਿੱਠੀ ਬੰਦ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਪਿਛਲੀ ਚਿੱਠੀ ਵਿੱਚ ਉਸਨੂੰ ਪਿਆਰ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਕੁੜੀ ਦਾ ਰੋਸ ਸੀ ਕਿ ਤੂੰ ਜਵਾਬੀ ਖ਼ਤ 'ਚ ਅਹਿਸਾਸ ਨਹੀਂ ਲਿਖਦਾ ਕਿ ਤੂੰ ਮੇਰੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਵੇਂ ਜਿਉਂ ਰਿਹਾਂ...ਕਿੰਨਾ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹੁੰਨਾ? ਉਸਦੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਦਾ ਜਵਾਬ ਲਿਖ ਉਹ ਚਾਈਂ ਚਾਈਂ ਚਿੱਠੀ ਪੋਸਟ ਕਰਨ ਸ਼ਹਿਰ ਚਲਾ ਗਿਆ।

ਚਿੱਠੀ ਟਿਕਾਣੇ ਤੇ ਪੁੱਜ ਗਈ। ਗ਼ਰਲਜ਼ ਹੋਸਟਲ ਦੀ ਵਾਰਡਨ ਨੇ ਹਰ ਵਾਰ ਨਾਮ ਬਦਲ-ਬਦਲ ਕੇ ਇੱਕੋ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਆਉਂਦੀਆਂ ਚਿੱਠੀਆਂ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਵਾਲੀ ਸੂਈ ਘੁੰਮਾਈ। ਖਾੜੂਸ ਵਾਰਡਨ ਨੇ ਕੁੜੀ ਨੂੰ ਚਿੱਠੀ ਦੇਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਪੜ ਲੈਣੀ ਮੁਨਾਸਿਫ਼ ਸਮਝੀ।

ਵਾਰਡਨ ਨੇ ਚਿੱਠੀ ਪੜਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ...

"ਸਤਿ ਸ਼੍ਰੀ ਅਕਾਲ ਮੋਟੂ ..ਕਿਵੇਂ ਆਂ ? ਗੁੱਸੇ ਨਾ ਹੋਇਆ ਕਰ, ਟਾਇਮ ਘੱਟ ਹੁੰਦਾ ਤੇ ਉੱਤੋਂ ਸਾਰੇ ਘਰ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਮੇਰੇ ਸਿਰ ਆ। ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀਆਂ ਅਹਿਸਾਸ ਬਿਆਨ ਕਰਨ ਦਾ ਟਾਇਮ ਨਹੀਂ ਦਿੰਦੀਆਂ। ਮਾਂ ਬਿਮਾਰ ਸੀ, ਡਾਕਟਰ ਕਹਿੰਦਾ ਕੋਈ ਭੈੜੀ ਬਿਮਾਰੀ ਆਂ .. ਸਾਲ ਦੋ ਸਾਲ ਮਸਾਂ ਈ .. ਮਾਂ ਨੂੰ ਮੰਜੇ 'ਤੇ ਪਈ ਦੇਖ ਰੋਨਾ ਰਹਿੰਨਾ .. ਕਰ ਵੀ ਕੀ ਸਕਦੇ ਆ .. ਨਿੱਕਾ ਊਂਅ ਨਸ਼ੇ ਨਾਲ ਰੱਜ ਕੇ ਪਿਆ ਰਹਿੰਦਾ...ਕੋਈ ਆਵਦੀ ਸੁੱਧ ਬੁੱਧ ਨਹੀਂ ਉਹਨੂੰ..ਇੱਕੋ ਰੀਝ ਏ ਕਿ ਤੇਰੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਖ਼ਤਮ ਹੁੰਦੇ ਹੀ ਆਪਾਂ ਵਿਆਹ ਕਰਾ ਲਈਏ ਤੇ ਮਾਂ ਦੇ ਜਿਉਂਦੇ ਜਿਉਂਦੇ ਉਹ ਤੈਨੂੰ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਖੜਾ ਦੇਖ ਲਵੇ ਕਿ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸਾਂਭਣ ਵਾਲਾ ਹੈਗਾ ਕੋਈ ਮੇਰੇ ਪੁੱਤ ਨੂੰ...ਦਿਲ ਭਰਦਾ, ਬੱਸ ਬੋਲਦਾ ਨਹੀਂ .. ਇੰਝ ਨਹੀਂ ਕਿ ਅਹਿਸਾਸ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ਤੇਰੇ ਲਈ .. ਬੱਸ ਹਲਾਤਾਂ ਨੇ ਅਹਿਸਾਸ ਦੱਬ ਲਏ .. ਜਦ ਵੀ ਕਦੇ ਸੁਪਨੇ 'ਚ ਕੋਈ ਕੁੜੀ ਦਿਸੀ ਏ