ਦਾ ਹੁਕਮ ਹੈ ਸਤਿਗੁਰੂ ਦਾ ।

ਮੇਰੀ ਦਿਲੀ ਅਰਦਾਸ ਹੈ ਕਿ ਵਾਹਗੁਰੂ ਸਤਗੁਰੂ ਗੁਰੂ ਨਾਨਕ ਦੇਵ ਤੇ ਸਚਖੰਡੀ ਗੁਰਮੁਖ ਸਾਰੇ ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੂੰ ਅਪਨੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਨਿਵਾਸ ਦੇਣ । ਆਪ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਭਰੋਸਾ ਸਿਦਕ ਭਾਣਾ ਮੰਨਣ ਦਾ ਬਲ ਬਖ਼ਸ਼ਣ ਸੋਈ ਦਾਨ ਕਰਨ । ਮੈਂ ਨਾ ਬਿਮਾਰੀ ਵਿਚ ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੂੰ ਕੋਈ ਸੁਖ ਦੇ ਸਕਿਆ ਨਾ ਹੁਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਚਖੰਡ ਪਯਾਨੇ ਪਰ ਆਪ ਨੂੰ ਕੋਈ ਪਯਾਰ ਦਿਲਾਸਾ ਕੋਲ ਹੋ ਕੇ ਦੇ ਸਕਿਆ। ਮੇਰੇ ਪਾਸ ਇਕ ਅਰਦਾਸ ਹੈ ਜੋ ਕੇ ਗੁਰੂ ਕੇ ਹਜ਼ੂਰ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ ਕਿ ਦਾਦਾ ਜੀ ਦੀ ਆਤਮਾ ਸੁਖੀ ਵਸੇ ਤੇ ਤੁਸੀ ਸਾਰੇ ਭਾਣੇ ਨੂੰ ਮਿਠਾ ਕਰਕੇ ਮੰਨ ਸਕੇ ਤੇ ਗੁਰੂ ਆਪ ਦੇ ਅੰਗ ਸੰਗ ਹੋ ਕੇ ਆਪ ਦੀ ਹਰਬਾਬ ਰਖਯਾ ਸਹਾਯਤਾ ਕਰੋ । ਵਿਛੋੜਾ ਕਰੜਾ ਹੈ । ਸਾਕ ਸਨਬੰਧੀ ਮਿਤ੍ਰ ਸਜਨ ਹਮਦਰਦੀਆਂ ਵਾਲੇ ਅਕਸਰ ਉਦਾਸੀਆਂ ਤੇ ਦਿਲਗੀਰੀਆਂ ਵਧਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਪਰ ਤੁਸਾਂ ਗੁਰੂ ਦੀ ਬਾਣੀ ਦੀ ਓਟ ਲੈਣੀ । ਇਸ ਜਗਤ ਵਿਚ ਦੁਖਾਂ ਸੁਖਾਂ ਵੇਲੇ ਗੁਰਬਾਣੀ ਹੀ ਸਾਡੀ ਸਹਾਯਕ ਹੈ ਇਸ ਨਾਲ ਦਿਲ ਧਰਵਾਸ ਪਕੜਦਾ ਹੈ । ਇਸ ਨਾਲ ਹੀ ਵਿਛੁੜੇ ਪਯਾਰੇ ਨੂੰ ਸੁਖ ਪਹੁੰਚਾ ਸਕੀਦਾ ਹੈ । ਗੁਰੂ ਅੰਗ ਸੰਗ ਹੋਵੇ ਗੁਰੂ ਤੁਹਾਡੇ ਦਿਲਾਂ ਵਿਚ ਨਿਵਾਸ ਕਰੋ । ਗੁਰੂ ਦਾਦਾ ਜੀ ਨੂੰ ਅਪਨੀ ਮਿਹਰ ਦੇ ਛਾਵੇਂ ਅਪਨੇ ਚਰਨਾਂ ਵਿਚ ਸਦਾ ਰਖੇ ।

ਆਪ ਸਭਨਾਂ ਦੇ ਦਰਦ ਵਿਚ ਦਰਦੀ

ਵੀਰ ਸਿੰਘ

ਜਿਥੇ ਤਕ ਹੋ ਸਕੇ ਮਨ ਨੂੰ ਬਾਣੀ ਦਾ ਆਸਰਾ ਦੇ ਕੇ ਨਾਮ ਵਿਚ ਲਾਉ ਤੇ ਗੁਰੂ ਨੂੰ ਪਯਾਰਾ ਪਿਤਾ ਸਮਝ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਕੀਤੇ ਤੇ ਸ਼ੁਕਰ ਕਰਨ ਦਾ ਜਤਨ ਕਰੋ । ਔਖੀ ਗੱਲ ਹੈ। ਪਰ ਗੁਰ ਸਿਖੀ ਇਹੀ ਹੈ ਸਤਗੁਰ ਜਦ ਵਿਯੋਗ ਦੇਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸਹਾਯਤਾ ਵੀ ਆਪ ਹੀ ਕਰਦਾ ਹੈ ਸਾਡਾ ਭਰੋਸਾ ਕਾਯਮ ਰਹੇ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਸਹਾਯਤਾ ਮਿਲਦੀ ਰਹਿੰਦੀ ਹੈ। ਰਬ ਦੀ ਸਹਾਯਤਾ ਸਿਦਕ ਦੀ ਡੋਰ ਤੇ ਤੁਰ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਸੁਖਦਾਈ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ।