52

ਅੰਮ੍ਰਿਤਸਰ

१੮, ११.४੬

ੴ ਸ੍ਰੀ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਕੀ ਫਤੇ

ਪਯਾਰੇ ਭਾਈ ਸਾਹਿਬ ਜੀਓ ਜੀ

ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਪਿਤਾ ਜੀ ਦੇ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਜੀ ਦੇ ਦੇਸ ਇਸ ਲੁੜੀਂਦੇ ਵੇਲੇ ਪਯਾਨਾ ਕਰ ਜਾਣ ਦੀ ਹਿਰਦਯ ਵਿਹਦਕ ਖ਼ਬਰ ਨੇ ਚਿਤ ਨੂੰ ਬੜੀ ਉਦਾਸੀ ਦਿਤੀ ਹੈ । ਆਪ ਜੀ ਲਗਭਗ ੪੫ ਬਰਸ ਤੋਂ ਮੇਰੇ ਪਰਮ ਮਿਤ੍ਰ ਰਹੇ ਹਨ। ਆਪ ਜੀ ਦਾ ਪੰਥਕ ਪਯਾਰ, ਧਾਰਮਿਕ ਜੀਵਨ ਸ੍ਰੇਸ਼ਟਾਚਾਰ ਤੇ ਮਿਲਨਸਾਰੀ ਇਤਨੇ ਗੁਣ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਮਹਿਮਾ ਕਹੀ ਨਹੀਂ ਜਾ ਸਕਦੀ । ਆਪ ਜੀ ਲਈ ਤੇ ਪਰਿਵਾਰ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਅਕਾਲ ਚਲਾਣਾ ਭਾਰੀ ਸਦਮਾ ਤੇ ਟੋਟਾ ਹੈ ਪਰ ਮਿਤ੍ਰ ਮਡਲ ਵਿਚ ਤੇ ਪੰਥ ਸੇਵਾ ਦੇ ਦਾਇਰੇ ਵਿਚ ਬੀ ਆਪ ਦਾ ਵਿਛੋੜਾ ਨਾ ਪੂਰਾ ਹੋ ਸਕਣ ਵਾਲਾ ਘਾਟਾ ਹੈ । ਇਨਸਾਨਾਂ ਨਾਲ ਜਗਤ ਭਰਿਆ ਪਿਆ ਹੈ । ਪ੍ਰੰਤੂ ਇਸ ਖੂਬੀ ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਗੁਣਾਂ ਵਾਲੇ ਇਨਸਾਨ ਜੈਸੇ ਕਿ ਆਪ ਜੀ ਦੇ ਬਜ਼ੁਰਗ ਪਿਤਾ ਜੀ ਸਨ ਦੁਰਲਭ ਹਨ ਤੇ ਸਿੱਖਾਂ ਵਿਚ ਤਾਂ ਬੜਾ ਤੋਟਾ ਆ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸੁਹਣੀਆਂ ਸੁਹਣੀਆਂ ਵਯਕਤੀਆਂ ਯਕੇ ਬਾਦ ਦੀਗਰੇ ਟੁਰੀਆਂ ਜਾ ਰਹੀਆਂ ਹਨ।

ਪਰ ਪਯਾਰੇ ਜੀਓ, ਏਹ ਸਾਰੇ ਖੇਲ ਕਰਤਾ ਪੁਰਖ ਜੀ ਦੇ ਹੁਕਮ ਵਿਚ ਵਰਤ ਰਹੇ ਹਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਭਾਣੇ ਦੀ ਸੋਝੀ ਕਠਨ ਹੈ -- ਮਹਾਰਾਜ ਜੀ ਦਾ ਵਾਕ ਹੈ - 'ਬਿਖਮ ਤੇਰਾ ਹੈ ਭਾਣਾ' । ਉਸ ਸਿਰਜਨਹਾਰ ਦੇ ਕਿਸੇ ਅਪਨੇ ਪ੍ਰਬੰਧ ਤੇ ਵੀਚਾਰ ਵਿਚ ਜੀਵ ਆਉਂਦੇ ਤੇ ਉਸੇ ਦੇ ਦੇਸ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ । ਉਹ ਸਾਡਾ ਪਿਤਾ ਹੈ, ਮਿੱਤਰ ਹੈ, ਸਖਾ ਹੈ ਬੰਧਪ ਹੈ ਉਸ ਦੇ ਕਰਣੇ ਭਲੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਪਰ ਸਾਡੀ ਸਮਝ ਛੋਟੀ ਹੋਣ ਕਰ ਕੇ ਉਸ ਦੇ ਭੇਤਾਂ ਨੂੰ ਲਖ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ । ਅਸੀ ਅਪਨੇ ਪਯਾਰਾਂ ਨੂੰ ਤੇ ਅਪਨੇ ਵਿਗੋਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਵੇਖ ਕੇ ਉਦਾਸ ਹੁੰਦੇ ਹਾਂ । ਪਰ ਸਤਿਗੁਰੂ ਜੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਅਸੀ ਉਸ ਪਯਾਰ ਸੋਮੇ ਦੀ ਰਜਾ ਵਿਚ ਅਪਨੀ ਮਰਜ਼ੀ ਮੇਲੀਏ ਤੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸ ਦੀ ਮੇਹਰ ਦੇ ਭਾਗੀ ਬਣੀਏ । ਆਪ, ਫੁਰਮਾਉਂਦੇ ਹਨ ਕਿ ਵਾਹਿਗੁਰੂ ਸਾਡਾ ਮਿਤ੍ਰ ਹੈ - 'ਮੀਤ ਹਮਾਰਾ ਅੰਤਰਜਾਮੀ' ॥ ਫਿਰ ਫ਼ੁਰਮਾਉਂਦੇ ਹਨ : - 'ਮੀਤ ਕੇ ਕਰਤਬ ਕੁਸਲ ਸਮਾਨਾ' ॥ ਇਸ ਕਰ ਕੇ ਦਸਦੇ ਹਨ ਕਿ 'ਮੀਤੁ ਕਰੈ ਸੋਈ ਹਮ ਮਾਨਾ' ॥ ਜੋ ਕੁਛ ਮਿਤ੍ਰ ਕਰਦਾ