کسمیر دیآں مُسکاں بنّھن لای دوهاں دے هّتھ وِچ رّسے سن تے چںدا نَےن نِآنا پااُںدی پھِردی سی۔

-نَےن پهِلاں کسمیر بھےجی گای سارِآں دی ِاجاجت نال۔ ڈور چھّڈی جا رهی سی, پر پِنّاں نلُواے دے آپنے هتھ وِچ سی۔ نَےن دا کںم سی کسمیر جا کے اتا مُهںمد کھاں نال آپنی سُر رلاوے۔ اُهدے گھر دے سارے بھےت لَے کے پںجابیآں نُوں دسے۔

کھُپھیآ کھجانے کِتھے کِتھے هن? ساری ریپورٹ دےوے۔

باراں هجار جُآن دیوان مُهکم چںد دے نال سن۔ هری سِںگھ نلُوآ هم-رکاب سی۔ گَوںس کھاں تے هُکماں سِںگھ چِمنی توپکھانے دے وِدھاتا سن۔ هُکما سِںگھ چِمنی پِچھے رهِ گِآ۔ تے گَےس کھاں نُوں دیوان دے نال تور دِّتا۔ نلُوآ گَوںس کھاں دی بڑی ِاجت کردا سی تے بڑے چاا نال چاچا آکھدا سی۔ نلُواے دی بهادری دی چھاپ گَوںس کھاں دے دِل اُتے اُبھری هوای سی۔ دیوان مُهکم چںد مَےدان دا لاڑا سی۔ پھتهِ مُهںمد کھاں دے هّتھ وِچ ساهی تلوار سی۔ کسمیر ول پھَوجاں نے کُوچ کر دِّتا سی۔ جهاں داد کھاں نے اتا مُهںمد کھاں نُوں مِتھی گوسٹی دی ِاتلاه دے دِّتی۔ اتا مُهںمد کھاں ِاّکلے پھتهِ مُهںمد کھاں کَےلو نهیں سی ڈردا۔ اُهدا دھڑا بھارا سی۔ ساه نال تاں اَےوے ساهب-سلام سی۔ نجرانا سی چِّت کیتا تاں بھےج دِتا, جے مُدت لںگھ گای تاں ڈکار مار گاے۔ اتے مُهںمد کھاں بُجدِل, ڈراکل تے کمجور هاکم سی پر اُس پھےر وی آپنی چںگی چَوکھی دھاک جماای هوای سی۔

نَوبت کھڑکی, نِگارے چوٹ پای کِلِآں توں توپاں چھُٹیآں اَےلانےجںگ هَے گِآ۔ کسمیریآں نے تلوارا کّڈھیآں جںگاں لگیآں هوایآ۔ نےجے مُوںه بھرے هواے, پر گھوڑِآں تے کاٹھی پاای کسمیری تِّلے نال کڈھی۔ اجان دے نال هی جُآن گھروں نِکلے۔ مَےدان وِچ جُآناں دے موڈھے بھِڑ پاے۔ اتا مُںهمد کھاں اج ڈٹ کے مُکابلا کرن لای مَےدان وِچ نِترِآ, تکھت جاں بھکھتا۔ کابل دی هکُومت جاں سونے دی جںجیر۔

چںدا نے کسمیر پُج کے پهِلاں آپنی ٹھاهر لّبھی۔ بںدا آپنی کماس دا آدمی لبھ ای لَےںدا هَے۔ نَےن وی اُتھے جا پُجی, جِتھے اُس نُوں پُجنا چاهیدا سی۔