॥ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ॥

॥ ਪਰਸਨਲ ਬਲਾਗ ॥ ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ॥

ਇੱਕ ਬਹੁਤ ਸੋਹਣੀ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਸ਼ਿਕਾਰ ਖੇਡਣ ਲਈ ਗਈ। ਜਿਸ ਦੇ ਨਾਲ ਪੰਦਰਾਂ ਕੁ ਸੈਨਿਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਦਸਤਾ ਸੀ। ਅੱਧਾ ਜੰਗਲ ਲੰਘ ਜਾਣ ਬਾਅਦ ਜਦੋਂ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਦਾ ਘੋੜਾ ਆਰਾਮ ਨਾਲ ਜੰਗਲ ਵਿੱਚ ਅੱਗ ਵਧ ਰਿਹਾ ਸੀ ਤੇ ਰਾਜ ਕੁਮਾਰੀ ਸ਼ਾਨ ਨਾਲ ਸਵਾਰੀ ਕਰਦੀ ਹੋਈ ਆਸ ਪਾਸ ਨਜ਼ਰ ਦੌੜਾਅ ਰਹੀ ਸੀ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਦੂਰ ਝਰਨੇ 'ਤੇ ਨਹਾਉਂਦੇ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ 'ਤੇ ਪਈ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣਾ ਘੋੜਾ ਝਰਨੇ ਵੱਲ ਮੋੜਿਆ। ਬਹੁਤ ਸੋਹਣਾ ਤੇ ਸੁਡੌਲ ਨੌਜਵਾਨ ਜੋ ਕਿਸੇ ਰਾਜਕੁਮਾਰ ਵਾਂਗ ਦਿਸਦਾ ਸੀ ਝਰਨੇ 'ਤੇ ਨਹਾਉਂਦਾ-ਨਹਾਉਂਦਾ ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਰੁਕ ਗਿਆ। ਰਾਜ ਕੁਮਾਰੀ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਨੇੜਲੇ ਪੱਥਰ ਤੇ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਦੀ ਪੋਸ਼ਾਕ ਤੇ ਪਈ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕੌਡੀਆਂ, ਸਿੱਪੀਆਂ ਲੱਗੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ, ਜੋ ਕਿਸੇ ਜੰਗਲੀ ਕਬੀਲੇ ਦੇ ਚੰਗੇ ਰੁਤਬੇ ਵਾਲੇ ਆਦਮੀ ਦਾ ਸੰਕੇਤ ਦੇ ਰਹੀਆਂ ਸਨ।

ਰਾਜ ਕੁਮਾਰੀ ਨੇ ਹੱਥ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੂੰ ਪਿੱਛੇ ਹਟਣ ਦਾ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਤਾਂ ਕਿ ਉਹ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨਾਲ ਇਕੱਲੀ ਗੱਲ ਕਰ ਸਕੇ। ਸੈਨਿਕ ਪਿੱਛੇ ਹਟ ਗਏ, ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੇ ਉਸ ਨੌਜਵਾਨ ਨੂੰ ਹੱਥ ਨਾਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕਰਕੇ ਨੇੜੇ ਆਉਣ ਲਈ ਕਿਹਾ। ਉਹ ਘੋੜੇ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕ ਆ ਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੋ ਗਿਆ। ਦੋਵੇਂ ਇੱਕ ਦੂਜੇ ਦੀ ਸੁੰਦਰਤਾ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਮੰਤਰ-ਮੁਗਧ ਹੋ ਗਏ। ਕੁਦਰਤ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰ ਚੁੱਕੀ ਸੀ।

ਕੌਣ ਹੋ ? ਰਾਜਕੁਮਾਰੀ ਨੇ ਸਿੱਧਾ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਵੇਖ ਕੇ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ?

ਇਸ ਜੰਗਲ ਦੇ ਪੂਰਬ ਵੱਲ ਇੱਕ ਕਬੀਲਾ ਹੈ: ਹਾਂਮਰਾ, ਆਦਿ ਵਾਸੀ ਕਬੀਲਾ, ਉਸ ਦੇ ਸਰਦਾਰ ਦਾ ਬੇਟਾ ਹਾਂ। ਨਾਮ ਹੈ ਅਕੇਤੂ।