ਹੈਲੋ ..... ! .. ਮੈਂ ਬੋਲ ਰਹੀ ਹਾਂ।

ਮੈ ਕੌਣ...

ਮੈਂ ਰਜਨੀ ਮਲਹੋਤਰਾ

ਹਾਂਜੀ ਦੱਸੋ

ਤੁਸੀਂ ਕੌਂਸਲਰ ਹੋ ਨਾ

ਹਾਂਜੀ

ਮੈਂ ਮਿਲਣਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ ਤੁਹਾਨੂੰ .......... ਕਦੋਂ ਆ ਸਕਦੀ ਹਾਂ

ਕੱਲ੍ਹ ਆ ਜਾਣਾ ਗਿਆਰਾਂ ਵਜੇ ..... ਐਡਰੈੱਸ ਪਤਾ ਤੁਹਾਨੂੰ

ਹਾਂਜੀ ਪਤਾ

ਓਕੇ ਬਾਏ

ਫੋਨ ਬੰਦ ਕਰਦੇ ਹੀ ਮੈਂ ਫਿਰ ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣ ਲੱਗਿਆ। ਇਹ ਆਦਮੀ ਅਕਸਰ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਬਿਨਾ ਕੰਮ ਤੋਂ ਵੀ ਆ ਜਾਂਦਾ। ਹੁਣ ਇਹ ਮੇਰਾ ਪੇਸ਼ੈਂਟ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ, ਦੋਸਤ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਉਸ 'ਚ ਕੋਈ ਕਮੀ ਨਹੀਂ। ਬਸ ਇੱਕ ਤਾਂ ਉਸ ਦੀ ਦਿੱਖ ਸਧਾਰਨ ਹੈ। ਦੂਸਰਾ ਉਹ ਆਪਣੀਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਗੱਲਾਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸ ਦਿੰਦਾ। ਆਪਣਾ ਫੋਨ ਮੈਨੂੰ ਫੜਾ ਦਿੰਦਾ ਤੇ ਆਖਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਮੇਰੀ ਚੈਟ ਪੜ੍ਹੋ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਗੱਲ ਸੱਚ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸਭ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਹੀ ਸ਼ੇਅਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਪਿਛਲੇ ਵਾਰ ਜਦੋਂ ਉਹ ਆਇਆ ਸੀ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਕੁੜੀ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਦੀ ਉਮਰ ਕਰੀਬਨ ਛੱਬੀ ਸਤਾਈ ਸਾਲ ਦੀ ਹੈ। ਉਹ ਕੁੜੀ ਲਗਾਤਾਰ ਉਸ ਨੂੰ ਮੈਸੇਜ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਪਿਆਰ ਕਰਦੀ ਹੈ ਪਰ ਕਹਿੰਦੀ ਨਹੀਂ। ਬਸ ਮੈਸੇਜ ਕਰਦੀ ਹੈ। ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਝਿੜਕ ਦਿੱਤਾ ਸੀ, ਕਿ ਏਨੇ ਮੈਸੇਜ ਨਾ ਕਰੇ ਪਰ ਉਹ ਹਟਦੀ ਨਹੀਂ। ਮੈਨੂੰ ਉਸ ਨੇ ਉਸ ਕੁੜੀ ਨਾਲ ਕੀਤੀ ਚੈਟ ਵੀ ਪੜਾਈ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਇੰਨ-ਬਿੰਨ ਯਾਦ ਹੈ। ਉਸ 'ਚ ਲਿਖਿਆ ਸੀ :-