" ਤੂੰ ਕੁਝ ਵੀ ਕਰ ਜਿਵੇਂ ਮਰਜ਼ੀ ਰੱਖ ਮੈਂ ਤੇਰੀ ਹਾਂ, ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ ਕਿਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਵਾਂਗੀ" ਇਹ ਸਭ ਸੋਚਦਿਆਂ ਮੈਨੂੰ ਬੜਾ ਸਕੂਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ।
ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ਇਹ ਜਾਣਦਾ ਹੈ ਕਿ ਹਰ ਚੀਜ਼ ਦਾ ਇੱਕ ਚਰਮ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਇੱਕ ਸਿਖਰ। ਜ਼ੁਲਮ ਦਾ ਵੀ ਮੁਹੱਬਤ ਦਾ ਵੀ, ਤੇ ਮੁਹੱਬਤ ਆਪਣੇ ਚਰਮ ਤੇ ਸਿਖਰ ਤੇ ਜਾ ਕੇ ਬਹੁਤੇ ਵਾਰ ਜ਼ੁਲਮ ਹੀ ਬਣ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਭਾਵੇਂ ਕਿ ਇਹ ਜ਼ੁਲਮ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਤੇ ਕਰੇ ਜਾਂ ਦੂਸਰੇ ਤੇ। ਅੱਜ ਕੱਲ੍ਹ ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੋਂ ਖਹਿੜਾ ਛੁਡਾਉਣ ਲਈ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਜਿਉਣ ਦਾ ਉਹ ਤਰੀਕਾ ਦੱਸਾਂ ਕਿ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਉਸ ਦੇ ਮਨ 'ਚ ਨਾ ਆਉਣ। ਉਹ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ, ਕਿ ਕਿਸੇ ਔਰਤ ਤੇ ਜ਼ੁਲਮ ਕਰਨ ਬਾਰੇ ਸੋਚਣਾ ਬੁਰਾ ਹੈ, ਪਰ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ ? ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚਣਾ ਮੈਨੂੰ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਤੇ ਇਸੇ ਨਾਲ ਹੀ ਮੈਂ ਆਤਮ ਗਿਲਾਨੀ ਨਾਲ ਭਰਨ ਲੱਗਦਾ ਹਾਂ ਤੇ ਫਿਰ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਮੈਂ ਬੁਰਾ ਆਦਮੀ ਹਾਂ, ਤਾਂ ਹੀ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ। ਮੈਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰਾਂ ਤੋਂ ਜਾਂ ਕਹਿ ਸਕਦੇ ਹਾਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਘਟੀਆ ਸਵਾਦ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।
**
