ਮੈਂ ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ਦਾ ਬਲਾਗ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਹਾਂ:

॥ ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ॥

॥ ਪਰਸਨਲ ਬਲਾਗ ॥ ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ॥

ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਹੁਣ ਰੋਜ ਸਵੇਰੇ ਇੱਕ ਮੈਸੇਜ ਆਉਂਦਾ ਹੈ। ਗੁੱਡ ਮੌਰਨਿੰਗ ਸਰ। ਆਉਣ ਵਾਲੇ ਅਣਗਿਣਤ ਮੈਸੇਜਸ ਵਿੱਚੋਂ ਮੈਂ ਇਸ ਦਾ ਰਿਪਲਾਈ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਹੈ। ਸਿਫਤੀ ਸੰਧੂ ਦੇ ਇਸ ਮੈਸੇਜ ਦੇ ਆਉਣ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਦਾ ਖ਼ਾਲੀ ਪਣ ਕੁਝ ਭਰਨ ਲੱਗਿਆ ਹੈ। ਰੋਜ ਸਵੇਰੇ ਸਾਢੇ ਚਾਰ ਜਾਂ ਪੰਜ ਵਜੇ ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਮੇਰੇ ਲਈ ਲਿਖਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਵੇਲੇ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਇੱਕ ਸਕੂਨ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਜਿਸ ਦੀ ਵਜ੍ਹਾ ਸਿਫ਼ਤੀ ਸੰਧੂ ਹੈ। ਮੈਂ ਕੁਝ ਵੀ, ਉਸ ਬਾਰੇ ਬਿਨਾ ਸੋਚੇ ਇੱਕ ਅਨੰਦ ਵਿੱਚ ਹਾਂ। ਹਾਲੇ ਮੈਂ ਇਹ ਫ਼ੈਸਲਾ ਨਹੀਂ ਕਰ ਪਾ ਰਿਹਾ, ਕਿ ਇਸ ਅਨੰਦ ਵਿੱਚ ਸਿਫ਼ਤੀ ਨੇ ਕੁਝ ਹੋਰ ਜੋੜ ਦਿੱਤਾ ਹੈ ਜਾਂ ਉਹ ਇਸ ਦਾ ਇੱਕ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਰਹੀ ਹੈ।

ਪਿਛਲੇ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਇੱਕ ਹੀ ਪ੍ਰੇਮ ਸਬੰਧ ਵਿੱਚ ਜਿਉਂਦਾ ਰਿਹਾ ਹਾਂ। ਕਰੀਬਨ ਪੱਚੀ ਸਾਲ। ਇਹ ਇੱਕ ਤਰਫਾ ਸੀ। ਉਸ ਕੁੜੀ ਅਵਨੀ ਦੀ ਬੇਧਿਆਨੀ ਨੇ ਹੀ ਮੈਨੂੰ ਨਾ ਮੁੱਕਣ ਵਾਲੇ ਇਕਲਾਪੇ ਵੱਲ ਧੱਕ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਇਹ । ਉਹ ਮੇਰੇ ਨਾਲ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਦੀ ਸਟੂਡੈਂਟ ਸੀ। ਉਸ ਨੇ ਮੇਰਾ ਧਿਆਨ ਖਿੱਚ ਲਿਆ ਸੀ। ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਵਿੱਚ ਜ਼ਿਆਦਾ ਦਿਲਚਸਪੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਅਕਸਰ ਇਹੀ ਸੋਚਦਾ ਕਿ ਅਵਨੀ ਇੱਥੇ ਕਿਉਂ ਹੈ। ਉਹ ਡਾਂਸ ਸੋਹਣਾ ਕਰਦੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਸੋਚਿਆ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਔਰਤ ਜਾਂ ਕੁੜੀ ਵੱਲ ਆਕਰਸ਼ਿਤ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹਾਂ। ਮੇਰੀ ਸੰਗੀਤ ਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਪੂਰੀ ਹੋਣ ਬਾਅਦ ਅਸੀਂ ਅਲੱਗ ਹੋ ਗਏ ਪਰ ਮਾਨਸਿਕ ਤੌਰ ਤੇ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਤੋੜ ਨਹੀਂ ਸਕਿਆ। ਉਸ ਨੂੰ ਮਿਲ ਲੈਣ ਦੀ ਤੜਫ ਕਦੀ ਵੀ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹੋਈ। ਇੱਕ ਖਿੱਚ ਉਸ ਵੱਲ ਹਮੇਸ਼ਾ ਬਣੀ ਰਹੀ