ਹਾਊਸ ਦਾ ਐਡਰੈੱਸ ਭੇਜਣਾ, ਅਸੀਂ ਅਗਲੇ ਹਫ਼ਤੇ ਮਿਲਾਂਗੇ। ਉਸ ਨੇ ਹਾਂ ਕੀਤੀ ਤੇ ਚਲੀ ਗਈ। ਉਸ ਦੇ ਵਿਹਾਰ 'ਚ ਕੋਈ ਵੀ ਕਾਹਲ ਨਹੀਂ ਸੀ।

*

ਮੈਂ ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ਦਾ ਬਲਾਗ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਹਾਂ :

।। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਹੈ ।।

।। ਪਰਸਨਲ ਬਲਾਗ ॥ ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ।।

ਤਕਲੀਫ਼

ਮੈਂ ਸੁਪਨੇ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ। ਬਹੁਤੇ ਵਾਰ ਸੁਪਨੇ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਹੁੰਦੇ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਠੀਕ ਵੀ ਲੱਗਦਾ। ਇੱਕ ਆਦਮੀ ਨੂੰ ਔਰਤਾਂ ਦੇ ਹੀ ਸੁਪਨੇ ਆਉਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਨੇ। ਘੱਟੋ- ਘੱਟ ਉਸ ਨੂੰ ਜ਼ਰੂਰ, ਜਿਹੜਾ ਇਮਪੋਟੈਂਟ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਸਾਰੇ ਸੁਪਨੇ ਯਾਦ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਜਿਹੜੇ ਸੁਪਨੇ ਭੁੱਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਉਹ ਥੋੜ੍ਹਾ ਜਿਹਾ ਯਾਦਦਾਸ਼ਤ ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇਣ ਨਾਲ ਯਾਦ ਆ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।

ਪਰ ਕੁਝ ਸੁਪਨੇ ਮੈਂ ਜਾਗਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਨਾਲ ਵੇਖਦਾ ਹਾਂ। ਇਸ ਨੂੰ ਲੋਕ ਫਿਕਸ਼ਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਕਲਪਨਾ। ਇਹ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਕਿਸੇ ਵਿਚਾਰ ਦਾ ਕੋਈ ਲੜ ਮੇਰੀ ਸੁਰਤ ਫੜ੍ਹ ਲੈਂਦੀ ਹੈ। ਫਿਰ ਅੱਗੇ ਲੜੀ ਤੁਰਦੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਇਹ ਕਿਸੇ ਚਰਮ ਤੇ ਨਹੀਂ ਜਾਂਦੀ, ਮੈਂ ਇਸ 'ਚ ਡੁੱਬਿਆ ਰਹਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਕੁਝ ਘੜੀਆਂ ਪਲਾਂ ਬਾਅਦ ਇਹ ਖੇਡ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਗੱਲ ਜਾਂ ਕਹਾਣੀਆਂ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰ ਬਿਨਾਂ ਮੇਰੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਤੇ ਹੀ ਬਣਦੀਆਂ ਰਹਿੰਦੀਆਂ ਹਨ। ਮੈਨੂੰ ਇਹ ਸੱਚ ਲੱਗਦੀਆਂ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਇਹ ਕਹਾਣੀਆਂ ਗੰਦੀਆਂ ਚੰਗੀਆਂ, ਸੋਹਣੀਆਂ ਜਾਂ ਜੋ ਵੀ ਹੋਣ। ਆਖ਼ਰ ਇਹ ਇਸੇ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹਨ। ਜਿਹੜੀ ਅਸੀਂ ਹਰ ਪਲ ਜੀ ਰਹੇ ਹਾਂ।

ਆਦਮੀ ਕੋਲ ਦੋ ਆਪਸ਼ਨ ਹਨ। ਜਾਂ ਤਾਂ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨੂੰ ਪਾਉਣ ਲਈ ਸਿਰ ਤੋੜ ਯਤਨ ਕਰ ਲਵੇ। ਜਾਂ ਛੱਡ ਦੇਵੇ। ਬਹੁਤ ਵਾਰ ਮੈਂ ਛੱਡ ਦੇਣ ਨੂੰ ਪਹਿਲ ਦਿੰਦਾ ਹਾਂ। ਪਾ ਲੈਣ 'ਚ ਸਵਾਦ ਹੈ। ਛੱਡ ਦੇਣ 'ਚ ਅਨੰਦ ਹੈ। ਛੱਡ ਦੇਣ 'ਚ ਇੱਕ ਆਪਣੀ ਹੀ ਕਿਸਮ ਦਾ ਵਡੱਪਣ ਹੈ। ਇਸੇ ਲਈ ਕਿਸੇ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਰਿਆਸਤਾਂ ਦੇ