ਪਰ ਹਰ ਆਦਮੀ ਦਾ ਵਿਜ਼ਨ ਏਨਾ ਕਲੀਅਰ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਕਿ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਵੇਖ ਜਾਂ ਸਮਝ ਸਕੇ।

ਹਾਂ ਇੱਥੇ ਮੈਂ ਇਹ ਕਹਿ ਸਕਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸ ਔਰਤ ਨੇ ਹੀ ਇਸ ਨੂੰ ਇਸ ਕੰਮ ਲਈ ਉਕਸਾਇਆ ਹੋਣਾ। ਕੁਝ ਕੰਮ ਅਸੀਂ ਆਪ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਤੇ ਦੋਸ਼ ਦੂਜੇ ਨੂੰ ਦਿੰਦੇ ਹਾਂ। ਇੱਥੇ ਵੀ ਇਸ ਪੇਂਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਮੈਨੂੰ ਇਹੋ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸ ਔਰਤ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਕਰਨ ਲਈ ਅਸਿੱਧੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਉਕਸਾਇਆ ਹੋਣਾ ਪਰ ਦੋਸ਼ ਆਦਮੀ ਸਿਰ ਆਏਗਾ। ਸਾਨੂੰ ਜੋ ਜੋ ਵੀ ਦਿਸਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਸਭ ਸਹੀ ਜਾਂ ਸੱਚ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ।

ਤੁਹਾਨੂੰ ਪਤੈ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਅਵਨੀ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਹਾਂ। ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਫਰੈਂਡ ਬਾਰੇ ਮੇਰੇ ਮਨ 'ਚ ਉਸ ਪ੍ਰਤੀ ਘ੍ਰਿਣਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਆਈ। ਪਤਾ ਕਿਉਂ ...? ਕਿਉਂਕਿ ਉਹ ਹਮੇਸ਼ਾ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤ ਰਹੀ। ਉਸ ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਨੈਗੇਟਿਵ ਜਾਂ ਪੋਜ਼ਟਿਵ ਕੋਈ ਵੀ ਰਿਸਪਾਂਸ ਦਿੱਤਾ ਹੀ ਨਹੀਂ। ਦੂਸਰਾ ਮੈਂ ਪੋਜਟਿਵ ਆਦਮੀ ਹਾਂ। ਸੋ ਕੁਝ ਨੈਗੇਟਿਵ ਹੋਇਆ ਹੀ ਨਹੀਂ।

ਮੈਂ ਉਸ ਤੋਂ ਕੁਝ ਵੀ, ਇਸ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਗੱਲ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਵੇ ਕਿ ਮੇਰੀ, ਉਸ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ 'ਚ ਕੋਈ ਥਾਂ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਨਾਲ ਹੀ ਅਨੰਤ ਸਕੂਨ ਮਿਲ ਜਾਣਾ ਸੀ। ਮੇਰੀਆਂ ਸੈਂਕੜੇ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਮੈਂ ਕਦੇ ਵੀ ਉਸ ਨੂੰ ਦਸ ਜਾਂ ਪੰਦਰਾਂ ਮਿੰਟ ਲਈ ਵੀ ਇਕਾਂਤ ਵਿੱਚ ਨਹੀਂ ਮਿਲ ਸਕਿਆ। ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਆਪਣੀ ਇੱਕ ਛਵੀ ਉਸ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਚ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਇਹ ਬੱਚਿਆਂ ਵਾਂਗ ਸੋਚਣ ਵਰਗੀ ਗੱਲ ਸੀ।

ਪੱਚੀ - ਛੱਬੀ ਸਾਲ ਦੀ ਵੇਟ ਬਾਅਦ, ਆਪਣੇ ਸੈਂਕੜੇ ਸੁਨੇਹਿਆਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਇਆ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਪੜ੍ਹਿਆ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਦਾ ਸੀ। ਕਿੰਨੀ ਤਕਲੀਫ਼ ਹੁੰਦੀ ਸੀ। ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਸਭ ਲਿਖਦੇ ਜੋ ਮੇਰੇ ਅੰਦਰੋਂ ਮੈਂ ਮਸਾਂ ਬਾਹਰ ਲਿਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਸ਼ਬਦ ਨਹੀਂ ਸਨ। ਮੇਰਾ ਲਹੂ ਸੀ। ਉਹ ਸ਼ਬਦਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖ ਕੇ ਕੋਈ ਕਿਵੇਂ ਚੁੱਪ ਰਹਿ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਉਹ ਵੀ ਇੱਕ ਔਰਤ ਨਿਮਰਤਾ ਦੀ ਦੇਵੀ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਮੰਨਦੇ ਹਾਂ। ਫਿਰ ਬਹੁਤ ਕੁਝ ਸੋਚਣ ਬਾਅਦ ਲੱਗਦਾ ਸੀ ਕਿ ਨਹੀਂ। ਉਹ ਠੀਕ ਕਰ ਰਹੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਲਿਮੀਟੇਸ਼ਨ ਹਨ। ਮੈਂ ਫਿਰ ਉਸ ਲਈ ਪਿਆਰ ਨਾਲ ਭਰਦਾ ਰਿਹਾ। ਅਖੀਰ ਤੇ