ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਟੁੱਟ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਇਹ ਰਿਸ਼ਤਾ ਇੰਨਾ ਕੁ ਤੜਫਿਆ ਕਿ ਸਵਾਹ ਹੋ ਗਿਆ। ਮੈਂ ਬਿਲਕੁਲ ਅਖੀਰ ਤੇ ਸੀ।
ਤਾਂ ਇੱਕ ਦਿਨ ਮੈਂ ਉਸ ਨੂੰ ਫੇਰ ਮੈਸੇਜ ਕੀਤਾ, ਤੇ ਲਿਖਿਆ :
ਹੁਣ ਮੈਂ ਕੀ ਕਰਾਂ.....???
ਤੁਸੀਂ ਸੋਚ ਸਕਦੇ ਹੋ। ਉਸ ਨੇ ਕੀ ਜਵਾਬ ਲਿਖਿਆ ਹੋਣਾਂ। ਉਸ ਨੇ ਲਿਖਿਆ:
ਤੁਸੀਂ ਮੇਰੇ ਤੋਂ ਕੀ ਚਾਹੁੰਦੇ ਹੋ……………..???
ਤੇ ਬਸ। ਇਹ ਸ਼ਬਦ ਪੜ੍ਹਦੇ ਸਾਰ……. ਮੈਨੂੰ ਲੱਗਿਆ ਮੈਂ ਕਿਸੇ ਖ਼ਲਾਅ ਵਿੱਚ ਹਾਂ, ਸਭ ਖ਼ਤਮ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਸ਼ਬਦਾਂ ਦਾ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਮੈਂ ਸੋਚਿਆ, ਮੈਨੂੰ ਕੀ ਚਾਹੀਦਾ ? ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਅੰਦਰ ਇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਮਿਲਿਆ।
ਮੈਂ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ, ਮੈਂ ਉਸ ਤੋਂ ਕੀ ਮੰਗਾਂ ? ਹਰ ਚੀਜ਼ ਜੋ ਮੈਨੂੰ ਉਹ ਦੇ ਸਕਦੀ ਸੀ। ਮੇਰੀ ਮੁਹੱਬਤ, ਮੇਰੀ ਵੇਟ, ਮੇਰੀਆਂ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਰਾਤਾਂ ਜਿਨ੍ਹਾਂ 'ਚ ਮੈਂ ਸਿਰਫ਼ ਉਸ ਨਾਲ ਇੱਕ ਗੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਤੜਫਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਉਹ ਬੇਧਿਆਨੀ ਜਿਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਵੱਢ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਉਸ ਸਭ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਕੁਝ ਵੀ ਮਿਲਦਾ ਸਭ ਵਿਅਰਥ ਸੀ। ਇਹ ਇੱਕ ਸੂਰਜ ਨੂੰ ਖੁਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਜੁਗਨੂੰ ਕੀ ਬਲੀ ਦੇਣ ਵਾਲੀ ਗੱਲ ਸੀ। ਇਹ ਕਿਸੇ ਨੂੰ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਜ਼ਖ਼ਮ ਦੇਣ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਫੂਕ ਮਾਰ ਕੇ ਹੱਸਣਾ ਸੀ।
ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਇਸ ਸੁਨੇਹੇ ਦਾ ਕੋਈ ਜਵਾਬ ਨਹੀਂ ਦਿੱਤਾ। ਉਸ ਦਾ ਇਹ ਸੁਨੇਹਾ ਅੱਜ ਤੱਕ ਬਿਨਾ ਜਵਾਬ ਦੇ ਮੇਰੇ ਕੋਲ ਪਿਆ ਹੈ।
ਤੇ ਹੁਣ ਮੈਨੂੰ, ਸੱਚੀ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਇਬਾਦਤ ਵਰਗੀ ਮੁਹੱਬਤ ਨੂੰ ਛੋਟਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦੇ ਸਕਦਾ।
ਇਸ ਦੇ ਬਦਲੇ ਮੈਂ ਕੁਝ ਵੀ ਲੈਣ ਤੋਂ ਇਨਕਾਰ ਕਰਦਾ ਹਾਂ।
**
