**
ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਮੈਡੀਟੇਸ਼ਨ ਸੈਂਟਰ 'ਤੇ ਸੀ। ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ਨੇ ਆਉਣਾ ਸੀ। ਮੈਂ ਅਖਬਾਰ ਪੜ੍ਹ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਚੋਰੀਆਂ, ਡਕੈਤੀਆਂ ਤੇ ਕੁਝ ਬਲਾਤਕਾਰ ਦੀਆਂ ਖ਼ਬਰਾਂ ਸਨ। ਥੋੜ੍ਹੇ ਜਿਹੇ ਇੰਤਜ਼ਾਰ ਬਾਅਦ ਕਰੀਬਨ ਸਾਢੇ ਕੁ ਦਸ ਵਜੇ ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ਆਇਆ। ਅਸੀਂ ਕੌਫੀ ਪੀਤੀ ਤੇ ਚੁੱਪ ਰਹੇ। ਮੈਨੂੰ ਪਤਾ ਸੀ। ਇਹ ਬੰਦਾ ਹਰ ਵਾਰ ਆਪਣਾ ਮਨ ਬੰਦ ਕਰ ਕੇ ਬੈਠ ਜਾਂਦਾ। ਇਸ ਨੂੰ ਛੇੜਨਾ ਪੈਂਦਾ ਤੇ ਫੇਰ ਜਦੋਂ ਇਹ ਬੋਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਜਾਵੇ, ਫੇਰ ਕਾਫ਼ੀ ਟਾਈਮ ਬੋਲਦਾ ਰਹਿੰਦਾ। ਫੇਰ ਤਾਂ ਇਸ ਨੂੰ ਕੁਝ ਪੁੱਛਣਾ ਵੀ ਨਹੀਂ ਪੈਂਦਾ। ਸਾਰੇ ਸਵਾਲ-ਜਵਾਬ ਆਪ ਹੀ ਕਰਦਾ ਰਹਿੰਦਾ।
ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ਮੇਰੇ ਸਾਹਮਣੇ ਬੈਠਾ ਏ।
ਮੈਂ ਗੱਲ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ।
ਮੈਂ ਤੁਹਾਡੇ ਬਲਾਗ ਵਿੱਚ ਸਿਫ਼ਤੀ ਸੰਧੂ ਬਾਰੇ ਪੜ੍ਹਿਆ ਸੀ। ਤੁਹਾਡੀ ਉਸ ਨਾਲ ਪਹਿਲੀ ਮੁਲਾਕਾਤ। ਦੂਜੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਹੋਈ ਉਸ ਨਾਲ ਤੁਹਾਡੀ ?
ਵਿਮਲ ਕੀਰਤੀ ਕੁਝ ਦੇਰ ਮੇਰੇ ਵੱਲ ਵੇਖ ਕੇ ਸੋਚਦਾ ਰਿਹਾ ਤੇ ਫੇਰ ਉਸ ਨੇ ਬੋਲਣਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ :
ਹਾਂ, ਉਸ ਕੋਲ ਹੋਣਾ, ਸਵਰਗ ਵਿੱਚ ਹੋਣਾ ਸੀ। ਸੱਚੀਂ, ਉਹ ਕਮਾਲ ਦੀ ਔਰਤ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਹਮੇਸ਼ਾ ਇਹ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸੀ ਆਉਂਦਾ। ਕਿ ਉਸ ਵਿੱਚ ਕੀ ਹੈ। ਜੋ ਇੰਨਾ ਅਲੱਗ ਤੇ ਸੋਹਣਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਦੋਬਾਰਾ ਵੀ ਓਥੇ ਹੀ ਮਿਲੇ ਜਿੱਥੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਅਸੀਂ ਕੌਫੀ ਹਾਊਸ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ ਸੀ। ਮੈਂ ਉਸ ਦੇ ਵਾਲ ਵੇਖ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਗੋਲਡਨ ਲੇਅਰ ਪਾਈਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸੀ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਥੋੜ੍ਹੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਹੱਥ ਫੇਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਮੈਂ ਕੌਫੀ ਆਰਡਰ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਕੁਝ ਖਾਣਾ ਨਹੀਂ। ਤਾਂ ਮੈਂ ਕਿਹਾ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਉਡੀਕ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਤੁਸੀਂ ਥੋੜ੍ਹੀ ਦੇਰ ਕਰ ਦਿੱਤੀ। ਮੈਨੂੰ ਭੁੱਖ ਲੱਗੀ, ਮੈਂ ਖਾਣਾ ਖਾ ਲਿਆ ਸੀ।
