چھنِچھروار ساُن ساست بیچار ۔۔

هاُمَے مےرا بھرمَے سںسار ۔۔

منمُکھ اںدھا دُوجَے بھاِا ۔۔

جم در بادھا چوٹا کھاِا ۔۔

گُر پرسادی سدا سُکھ پااے۔۔

سچ کرنی ساچ لِو لااے ۔۔۸۔۔                                                  (بِلاول م: ۳ وار ست, پنّا ۸۴۱)

تھِتی وار سبھ سبد سُهااے ۔۔

ستِگُر سےوے تا پھل پااے ۔۔

تھِتی وار سبھ آوهِ جاهِ ۔۔

گُر سبد نِهچل سدا سچ سماهِ ۔۔

تھِتی وار تا جا سچ راتے ۔۔

بِن ناوَے سبھ بھرمهِ کاچے ۔۔۷۔۔

منمُکھ مرهِ مر بِگتی جاهِ ۔۔

اےک ن چےتهِ دُوجَے لوبھاهِ ۔۔....

اَےتھَے سُکھ ن آگَے هوِا۔۔ منمُکھ مُاے اپنا جنم کھوِا ۔۔

ستِگُر سےوے بھرم چُکااے ۔۔

گھر هی اںدر سچ مهل پااے ۔۔۹۔۔

آپے پُورا کرے سُ هوِا ۔۔

اےهِ تھِتی وار دُوجا دوِا ۔۔

ستِگُر باجھهُ اںدھ گُبار ۔۔

تھِتی وار سےوهِ مُگدھ گوار ۔۔

نانک گُرمُکھ بُوجھَے سوجھی پاِا ۔۔

ِاکت نام سدا رهِآ سماِا ۔۔۱۰۔۔۲۔۔                                                       (بِلاول م: ۳, پنّا ۸۴۲)

ساُن, سگُن ویچارنے ناُ گرِه باره راس ویچارا۔

کامن ٹُونے ااُسیآ کنسوای پاسار پسارا ۔

گدهُ کُتے, بِلیآ, ِال ملالی گِدڑ چھارا۔

 

________________

۱. گُرُو ساهِب پھُرمااُںدے هن کِ جو لوک کهِںدے هن کِ ِاس تِتھی وِچ مرے توں مُکتی هُںدی هَے اَور ِاس تِتھی وِچ اپگتی, اُه اگِآنی هن۔ جو واهِگُرُو توں وِمُکھ هن, اُهی اپگتی نُوں پراپت هُںدے هن۔

۲. انّمتیآں نے اےتھوں تاایں دلےری کیتی هَے کِ تِتھ وار دے پھل نُوں کھںڈن کرن والے گُرُو امرداس جی دا هی نااُں لَے کے “گُرُو امر داس بھلے کا بولنا" پوتھی لِکھ ماری هَے, اَور گُرسِّکھاں نُوں آپنے جال وِچ پھسااُن لای پُورا ےتن کیتا هَے ۔ اُنھاں سِّکھاں نُوں بھی بُدھ دے وَےری آکھنا لوڑیاے جو گُرُو گرںتھ ساهِب وِچ تیجے ستِگُرُو دے ِاه بچن پڑھ کے پھےر پرپںچیآں دی بناای هوای پوتھی پر بھروسا کردے هن۔