ਬੁਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜੰਮੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਉਂਗਲਾਂ ਨਾਲ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਨੇ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਿਲ ਨਾਲ ਤਿੰਨ ਕਾਰਤੂਸ ਫਾੜੇ। ਸੱਕੜ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹੋਏ ਮਰਿਊਤਕਾ ਹਨ੍ਹੇਰੇ ਵਿੱਚ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ 'ਤੇ ਡਿੱਗਦੇ ਡਿੱਗਦੇ ਮਸਾਂ ਬਚੀ।

"ਬਰੂਦ ਇੱਥੇ ਛਿੜਕ। ਇੱਕ ਹੀ ਜਗ੍ਹਾ 'ਤੇ... ਚਕਮਕ ਕੱਢ।"

ਚਕਮਕ 'ਚੋਂ ਸੰਗਤਰੀ ਭਾਂਬੜ ਨਿਕਲਿਆ। ਮਰਿਊਤਕਾ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਬਾਰੂਦ ਦੇ ਢੇਰ ਵਿੱਚ ਵਾੜ ਦਿੱਤਾ। ਇੱਕ ਫੂੰਕਾਰ ਜਿਹੀ ਹੋਈ। ਫਿਰ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਪੀਲੀਆਂ ਚੰਗਿਆੜੀਆਂ ਦੀ ਫੁੱਲਝੜੀ ਜਿਹੀ ਚੱਲੀ ਅਤੇ ਸੁੱਕੇ ਛਿੱਲੜਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗ ਲੱਗਣੀ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਈ।

"ਬਲ ਗਈ ਅੱਗ," ਮਰਿਊਤਕਾ ਖੁਸ਼ੀ ਨਾਲ ਚੀਕੀ, "ਮੱਛੀਆਂ ਲਿਆਓ... ਸਭ ਤੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾ ਚਰਬੀ ਵਾਲੀਆਂ।"

"ਬਲਦੇ ਹੋਏ ਸੈਂਕੜਾਂ ਉੱਤੇ ਉਹਨੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਮੱਛੀਆਂ ਚਿਣੀਆਂ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਤਾਂ ਸੂੰ-ਸੂੰ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਹੋਈ ਅਤੇ ਫਿਰ ਚਮਕਦਾਰ ਅਤੇ ਗਰਮ-ਗਰਮ ਲਪਟਾਂ ਨਿਕਲਣ ਲੱਗੀਆਂ।

"ਹੁਣ ਸਿਰਫ਼ ਬਾਲਣ ਹੀ ਪਾਉਂਦੇ ਰਹਿਣਾ ਪਏਗਾ। ਛੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਤੱਕ ਮੱਛੀਆਂ ਕਾਫੀ ਨੇ।“

ਮਰਿਊਤਕਾ ਨੇ ਸਾਰੇ ਪਾਸੇ ਨਜ਼ਰ ਦੌੜਾਈ। ਮੱਛੀਆਂ ਦੇ ਵੱਡੇ ਵੱਡੇ ਢੇਰਾਂ 'ਤੇ ਲਪਟਾਂ ਦੇ ਨੱਚਦੇ ਹੋਏ ਪਰਛਾਵੇਂ ਪੈ ਰਹੇ ਸਨ । ਢਾਰੇ ਦੀਆਂ ਲੱਕੜ ਦੀਆਂ ਕੰਧਾਂ ਵਿੱਚ ਤ੍ਰੇੜਾਂ ਅਤੇ ਸੁਰਾਖ ਸਨ।

ਮਰਿਊਤਕਾ ਨੇ ਢਾਰੇ ਦਾ ਨਿਰੀਖਣ ਕੀਤਾ। ਉਹ ਇੱਕ ਕੋਨੇ ਤੋਂ ਚੀਕੀ:

"ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਸਹੀ ਸਲਾਮਤ ਕੋਨਾ ਹੈ! ਅੱਗ ਵਿੱਚ ਮੱਛੀ ਹੋਰ ਪਾ ਦਿਓ, ਕਿਤੇ ਬੁਝ ਨਾ ਜਾਏ। ਮੈਂ ਇੱਥੇ ਚਾਰੇ ਪਾਸੇ ਓਟ ਕਰ ਦਿਆਂਗੀ - ਬਿਲਕੁਲ ਕਮਰੇ ਵਰਗਾ ਬਣ ਜਾਏਗਾ।"

ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਅੱਗ ਕੋਲ ਸੁੰਗੜ ਕੇ ਬੈਠਾ ਗਰਮੀ ਲੈ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਮਰਿਊਤਕਾ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਮੱਛੀਆਂ ਚੁੱਕ ਕੇ ਸੁੱਟ ਰਹੀ ਸੀ। ਆਖਿਰ ਉਸ ਨੇ ਪੁਕਾਰ ਕੇ ਕਿਹਾ:

"ਤਿਆਰ ਹੋ ਗਿਆ। ਰੋਸ਼ਨੀ ਲਿਆਓ ?"

ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਨੇ ਬਲਦੀ ਹੋਈ ਮੱਛੀ ਪੂਛ ਤੋਂ ਫੜ ਕੇ ਚੁੱਕੀ। ਉਹ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਮਰਿਊਤਕਾ ਨੇ ਤਿੰਨ ਪਾਸਿਓਂ ਮੱਛੀਆਂ ਦੀ ਕੰਧ ਬਣਾ ਦਿੱਤੀ ਸੀ ਅਤੇ ਵਿਚਕਾਰ ਥੋੜ੍ਹੀ ਜਿਹੀ ਖਾਲੀ ਥਾਂ ਰਹਿ ਗਈ ਸੀ।

"ਇੱਥੇ ਬੈਠ ਕੇ ਅੱਗ ਬਾਲ ਲੈ। ਮੈਂ ਵਿਚਾਲੇ ਮੱਛੀਆਂ ਦਾ ਢੇਰ ਲਗਾ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਮੈਂ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਰਾਸ਼ਨ ਲੈ ਕੇ ਆਉਂਦੀ ਹਾਂ।"

ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਨੇ ਬਲਦੀ ਹੋਈ ਮੱਛੀ ਮੱਛੀਆਂ ਦੇ ਢੇਰ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਟਿਕਾ ਦਿੱਤੀ। ਅੱਗ ਬਹੁਤ ਹੌਲੀ ਹੌਲੀ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਮਕ ਮਾਰ ਕੇ ਬਲੀ । ਮਰਿਊਤਕਾ ਵਾਪਸ ਆਈ । ਉਸਨੇ ਬੰਦੂਕ ਕੋਨੇ ਵਿੱਚ ਖੜ੍ਹੀ ਕਰ ਦਿੱਤੀ ਅਤੇ ਬੋਰੇ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਰੱਖ ਦਿੱਤੇ।