ਸੱਤਵਾਂ ਕਾਂਡ
ਸ਼ੁਰੂਆਤ 'ਚ ਬੁਝਾਰਤ, ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਬਿਲਕੁਲ ਸਾਫ਼
ਚਾਂਦੀ ਦੀਆਂ ਸ਼ਹਿਨਾਈਆਂ, ਸ਼ਹਿਨਾਈਆਂ 'ਤੇ ਲੱਗੀਆਂ ਘੰਟੀਆਂ।
ਸ਼ਹਿਨਾਈਆਂ ਵੱਜਦੀਆਂ ਹਨ, ਘੰਟੀਆਂ ਟੁਣਕਦੀਆਂ ਹਨ, ਬਰਫ਼ ਵਰਗੀ ਕੋਮਲ ਟਣਕਾਰ ਪੈਦਾ ਕਰਦੀਆਂ ਹੋਈਆਂ:
ਟਨ-ਟਨਾਟਨ-ਟਨ
ਟਨ-ਟਨਾਟਨ-ਟਨ
ਸ਼ਹਿਨਾਈਆਂ ਗੂੰਜਦੀਆਂ ਹਨ:
ਤੂ-ਤੂ-ਤੂ-ਤੜੂ
ਤੂ-ਤੂ-ਤੂ-ਤੜੂ।
ਇਹ ਸਾਫ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਫ਼ੌਜੀ ਮਾਰਚ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੱਕ ਮਾਰਚ ਹੈ, ਉਹੀ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਪਰੇਡ ਦੇ ਸਮੇਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।
ਮੈਦਾਨ ਵੀ ਉਹੀ ਹੈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਮੇਪਲ ਦੇ ਰੁੱਖਾਂ ਦੀਆਂ ਹਰੀਆਂ ਹਰੀਆਂ ਰੇਸ਼ਮੀ ਪੱਤੀਆਂ 'ਚੋਂ ਛਣ ਕੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਧੁੱਪ ਫੈਲੀ ਹੋਈ ਹੈ।
ਬੈਂਡ ਮਾਸਟਰ ਬੈਂਡ ਦਾ ਨਿਰਦੇਸ਼ਨ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
ਬੈਂਡ ਮਾਸਟਰ ਬੈਂਡ ਵੱਲ ਪਿੱਠ ਕਰਕੇ ਖੜ੍ਹਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਦੇ ਲੰਮੇ ਕੋਟ ਦੀ ਕਾਟ ਵਿੱਚੋਂ ਪੂਛ ਬਾਹਰ ਨਿਕਲੀ ਹੋਈ ਹੈ, ਲੂੰਬੜੀ ਵਰਗੀ ਵੱਡੀ ਸਾਰੀ ਲਾਲ ਪੂਛ। ਪੂਛ ਦੇ ਸਿਰੇ 'ਤੇ ਸੁਨਹਿਰੀ ਗੇਂਦ ਹੈ ਅਤੇ ਗੇਂਦ ਵਿੱਚ ਸੁਰ-ਕਾਂਟਾ ਲੱਗਿਆ ਹੈ।
ਪੂਛ ਇੱਧਰ-ਉੱਧਰ ਹਿੱਲ-ਜੁਲ ਰਹੀ ਹੈ, ਸੁਰ-ਕਾਂਟਾ ਵਾਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸੰਕੇਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਤਾਸ਼ੇ ਅਤੇ ਬਿਗਲ ਕਦੋਂ ਵੱਜਣ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵਾਦਕ ਕਿਸੇ ਸੋਚ ਵਿੱਚ ਡੁੱਬ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਸੁਰ-ਕਾਂਟਾ ਜ਼ੋਰ ਨਾਲ ਉਸ ਦੇ ਮੱਥੇ 'ਤੇ ਵੱਜਦਾ ਹੈ।
ਬੈਂਡ ਵਾਲੇ ਆਪਣੀ ਪੂਰੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਨਾਲ ਬੈਂਡ ਵਜਾ ਰਹੇ ਹਨ। ਬੈਂਡ ਵਾਲੇ ਬਹੁਤ ਅਜੀਬ ਜਿਹੇ ਹਨ।
ਬੈਂਡ ਵਜਾਉਣ ਵਾਲੇ ਮਾਮੂਲੀ ਅਤੇ ਵੱਖ ਵੱਖ ਰੈਜਮੈਂਟਾਂ ਦੇ ਸਿਪਾਹੀ ਹਨ। ਇਹ ਪੂਰੀ ਫੌਜ ਦਾ ਬੈਂਡ ਹੈ।
ਪਰ ਬੈਂਡ ਵਜਾਉਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੇ ਮੂੰਹ ਨਹੀਂ ਹਨ... ਨੱਕ ਥੱਲੇ ਬਿਲਕੁਲ ਪੱਧਰੀ ਜਗ੍ਹਾ ਹੈ। ਸ਼ਹਿਨਾਈਆਂ ਉਹਨਾਂ ਦੀਆਂ ਖੱਬੀਆਂ ਨਾਸਾਂ ਵਿੱਚ ਘੁਸੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਹਨ।
ਉਹ ਸੱਜੀਆਂ ਨਾਸਾਂ ਨਾਲ ਸਾਹ ਲੈਂਦੇ ਹਨ, ਖੱਬੀਆਂ ਨਾਸਾਂ ਨਾਲ ਸ਼ਹਿਨਾਈ ਵਜਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਸ਼ਹਿਨਾਈਆਂ ਵਿੱਚੋਂ ਖਾਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੀ ਅਵਾਜ਼ ਨਿਕਲਦੀ ਹੈ, ਝਨਝਨਾਉਂਦੀ
