ਲੇਟਾਂਗੇ..." ਉਸਨੇ ਚਿੜਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਕਿਹਾ। "ਦੂਜੇ ਖੂਨ ਪਸੀਨਾ ਇੱਕ ਕਰਕੇ ਧਰਤੀ ਦੀ ਕਾਇਆਪਲਟ ਕਰ ਰਹੇ ਨੇ, ਅਤੇ ਤੂੰ? ਤੂੰ ਕੁੱਤੇ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਏਂ।'

"ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਦਾ ਚਿਹਰਾ ਲਾਲ ਹੋ ਗਿਆ। ਉਸ ਦੇ ਪਤਲੇ ਬੁੱਲ ਮਿਚ ਕੇ ਇੱਕ ਲਕੀਰ ਵਰਗੇ ਬਣ ਗਏ।

"ਜ਼ਬਾਨ ਨੂੰ ਲਗਾਮ ਦੇ! ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਭੁੱਲ ਰਹੀ ਹੈ ਤੂੰ... ਕਮੀਨੀ ਔਰਤ!"

ਮਰਿਊਤਕਾ ਇੱਕ ਕਦਮ ਅੱਗੇ ਵਧੀ, ਉਸਨੇ ਹੱਥ ਚੁੱਕਿਆ ਅਤੇ ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਦੀ ਖਰਵੇ ਦੁਬਲੇ ਪਤਲੇ ਚਿਹਰੇ 'ਤੇ ਕੱਸ ਕੇ ਥੱਪੜ ਜੜ ਦਿੱਤਾ।

ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਪਿੱਛੇ ਹਟਿਆ, ਉਹ ਕੰਬ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਉਸਨੇ ਮੁੱਠੀਆਂ ਕੱਸੀਆਂ ਹੋਈਆਂ ਸਨ। ਉਸਨੇ ਰੁਕ ਰੁਕ ਕੇ ਕਿਹਾ:

"ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤੀ ਹੈ ਤੇਰੀ ਕਿ ਤੂੰ ਔਰਤ ਏਂ! ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾਂ ਮੈਂ ਤੈਨੂੰ… ਨੀਚ ਕਿਸੇ ਥਾਂ ਦੀ।"

ਉਹ ਝੋਂਪੜੀ ਅੰਦਰ ਚਲਾ ਗਿਆ।

ਬੌਂਦਲੀ ਜਿਹੀ ਮਰਿਊਤਕਾ ਆਪਣੀ ਦੁੱਖਦੀ ਹੋਈ ਹਥੇਲੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੀ ਰਹੀ, ਫਿਰ ਉਸਨੇ ਹੱਥ ਝਟਕਿਆ ਅਤੇ ਜਿਵੇਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਹੀ ਕਿਹਾ:

"ਵੱਡਾ ਆਇਆ ਨਵਾਬਜ਼ਾਦਾ! ਮੱਛੀ ਦਾ ਹੈਜ਼ਾ!"